Η μέθοδος Μέρκελ

Η αλήθεια είναι ότι και η παρέμβαση του Εμανουέλ Μακρόν αναμφίβολα ενίσχυσε "τα χαρτιά” της Ελλάδας. Και βοήθησε στην εκτόνωση της κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο και στα ελληνοτουρκικά. Οι σκληρές δηλώσεις, οι απειλές, η πλεύση του Charles de Gaulle στην Ανατολική Μεσόγειο, οι αλλεπάλληλες επαφές με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι συμφωνίες για τα εξοπλιστικά, ήταν σαφή μηνύματα στον Τούρκο Πρόεδρο ότι υπάρχει ένα όριο στις απειλές του. Και η Ελλάδα δεν είναι μόνη.

Αλλά, επίσης, αλήθεια είναι, ότι αν κάποιος συνέβαλε ουσιαστικά στην εκτόνωση της κρίσης, αυτός ήταν η Άνγκελα Μέρκελ. Η μέθοδος της Γερμανίδας Καγκελαρίου ορισμένες φορές δεν αρέσει στην ελληνική κοινή γνώμη. Η Άνγκελα Μέρκελ συχνά δέχεται επιθέσεις ότι τηρεί ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία -υπάρχει άλλωστε πάντα ένα υπόστρωμα αντιγερμανισμού από την εποχή των μνημονίων-, αλλά η γερμανική μέθοδος απεδείχθη σίγουρα αποτελεσματική. Και κυρίως μπορεί να βοηθήσει και στη συνέχεια.

Ο "τσαμπουκάς” του Γάλλου Προέδρου μάς άρεσε, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι κανείς δεν θα πολεμήσει για μας. Ούτε η Γαλλία. Η σιωπηρή και παρασκηνιακή παρέμβαση της Γερμανίδας Καγκελαρίου ήταν λιγότερο θεαματική, αλλά σίγουρα πιο αποτελεσματική και μας δίνει και ένα "μάθημα” για το πώς αντιμετωπίζονται τα προβλήματα.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος ήθελε πάση θυσία να αποφευχθεί ένα πολεμικό επεισόδιο. Σωστό. Τα εργαλεία που διέθετε ήταν κυρίως διπλωματικά και οικονομικά. Δεν μπορεί να απειλήσει ότι θα στείλει πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο, για λόγους που έχουν να κάνουν με την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας και το παρελθόν. Ούτε πιστεύει ότι έτσι μπορούν να λυθούν τα προβλήματα. Έτσι κι αλλιώς, τα εργαλεία αυτά είναι συχνά πολύ πιο αποτελεσματικά.

Κυρίως, η Γερμανίδα Καγκελάριος μπορούσε να μιλήσει και με τις δυο πλευρές. Μπορούσε να μιλήσει και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και με τον Τούρκο Πρόεδρο. Αυτό μπορεί πολλές φορές να ξενίζει, να δημιουργεί την εντύπωση πως δεν παίρνει θέση, ότι εξισώνει τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο, αλλά είναι αποτελεσματικό και επιτρέπει τη διαμεσολάβηση. Κρίσιμο αβαντάζ σε μια φάση που δεν υπήρχε καμία επικοινωνία πλέον ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα.

Η μέθοδος Μέρκελ μάς δίνει και ένα μάθημα. Η άρνηση του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης, που ήταν η γραμμή στα ελληνοτουρκικά τα τελευταία χρόνια -με το επιχείρημα ότι δεν συζητούμε τις τουρκικές αυθαίρετες διεκδικήσεις παρά μόνο αυτά τα προβλήματα που εμείς θεωρούσαμε ότι υπάρχουν ανάμεσα στις δυο χώρες- δεν ήταν πιο πατριωτική ή πιο σθεναρή απ' ό,τι στο παρελθόν. Απλώς έβαζε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και παρέπεμπε τη λύση τους για το μέλλον.

Όπως είχε πει στη Βουλή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, απαντώντας στον Ανδρέα Παπανδρέου, στη δεκαετία του '70, δεν αρκεί να λες ότι δεν υπάρχουν προβλήματα ανάμεσα σε δυο μέρη. Πρέπει να συμφωνεί και ο άλλος.

Η άρνηση δεν απέτρεψε άλλωστε την Τουρκία από το να θέτει θέμα γκρίζων ζωνών, θέμα FIR ή το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Οδηγούσε όμως την Τουρκία στο να θέτει όλα τα προβλήματα, σήμερα ακόμα και το ξεχασμένο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών ήρθε στο προσκήνιο, ώστε να οδηγήσει την Ελλάδα στο τραπέζι του διαλόγου για τα μείζονα.

Όλα δείχνουν ότι αυτό που κυρίως απασχολεί την Τουρκία του Ερντογάν είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ και η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν βρεθεί στην Κύπρο. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη για διαπραγμάτευση για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ και, αν δεν βρεθεί κοινός τόπος, αποδέχεται την προσφυγή στο δικαστήριο.

Αυτή είναι η μέθοδος Μέρκελ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr