Η μοναξιά του Αλέξη

Τι πραγματικά έχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας για την πορεία της χώρας είναι λίγο, έως πολύ μπερδεμένο. Το πού θα πάει η χώρα έχει πολύπλοκες και αντίρροπες διαγραμμίσεις. Παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα δείχνουν να είναι πιο απλά και ταυτόχρονα τόσο περίπλοκα.

Κατ’ αρχάς, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δημιουργήσει εκκρεμότητες τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η διαπραγμάτευση βρίσκεται στον αέρα και η απομείωση - κατά ΣΥΡΙΖΑ - του ελληνικού χρέους μπλοκάρεται σθεναρά, από το Βερολίνο. Το ΔΝΤ δε φαίνεται να μπαίνει εκ νέου στο παιχνίδι της συμμετοχής του σε πρόγραμμα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, εάν πρώτα δεν διευθετηθεί το χρέος. Άρα, προσωρινό, μην κινδυνέψω να πω και μόνιμο αδιέξοδο.

Ο ανασχηματισμός του περασμένου μήνα, άλλου λειτούργησε θετικά κι αλλού άφησε την οσμή… μούχλας. Κάποιοι υπουργοί βάζουν υπογραφές και προχωρούν τις «ποινικοποιημένες» - κυρίως κατά ΣΥΡΙΖΑ – μεταρρυθμίσεις, ενώ άλλοι στήνουν γραφεία πρωθυπουργού (;) στην συμπρωτεύουσα, καταργώντας ουσιαστικά το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης.

Ταυτόχρονα, ο Αλέξης παίζει με τις λέξεις, δίνοντας στην πρόσφατη ομιλία του στην ΚΟ άρωμα πρόωρων εκλογών. Αυτά, έχουν να κάνουν με την οικονομία και την εσωτερική εθνική πολιτική της κυβέρνησης. Εκείνο που δημιουργεί περισσότερη ανησυχία είναι τα εθνικά θέματα και τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης σε αυτά. Είναι σίγουρο, πως εμπειρία και… σοβαρότητα για την αντιμετώπιση των Τουρκοαλβανικών προκλήσεων δεν υπάρχει.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει το πολιτικό ανάστημα να βγει μπροστά και να κοντρολάρει τις φιλοδοξίες για τα «σύνορα της τουρκικής καρδιάς» και την Τσαμουριά του καλοβαλμένου, επικοινωνιακά, Έντι Ράμα. Το επιτελείο του (στενοί συνεργάτες και ΥΠΕΞ ) είτε περιμένουν να τους έρθουν μεταφρασμένες (!) οι προκλήσεις των γειτόνων μας, δικαιολογώντας την άγνοιά τους, είτε ξυπνάει μέσα τους η πατριωτική Αριστερά…

Στο κρίσιμο θέμα του κυπριακού δείχνει να χωλαίνει και να μην μπορεί να δώσει διπλωματικές λύσεις στο αδιέξοδο που δημιουργεί, κυρίως η Τουρκία. Συμμαχίες, λίγες και αμφιλεγόμενες, όπως εκείνη με τη Ρωσία. Στην Ευρώπη, οι πολιτικές συμμαχίες καταρρέουν και φαντάζουν δυσοίωνες για το μέλλον της Αριστερής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Συντηρητική από τη… γέννα της η Ε.Ε. το επιβεβαιώνει χρόνο με το χρόνο. Η κατά παράδοση σύμμαχος μας στην διαπραγμάτευση Γαλλία, τραβά τα δικά της πολιτικά ζόρια. Η αναμενόμενη κατάρρευση του Ολάντ στις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές, σε συνάρτηση με την απειλή επέλασης της ακροδεξιάς Λεπέν και την προσπάθεια του Φιγιόν να σταθεί ανάχωμα στις διαθέσεις της Μαρί, θα γυρίσει α λα γαλλικά την πλάτη στην «ριζοσπαστική αριστερή» κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ο Φιγιόν, εφόσον καταφέρει να σταματήσει την επικίνδυνη πορεία της ακροδεξιάς προς την εξουσία, θα αγκαλιάσει την πολιτική του Βερολίνου και θα συμμαχήσει με τη Μέρκελ, που όπως δείχνουν τα πράγματα, έστω και αποδυναμωμένη, θα παραμείνει Καγκελάριος της Γερμανίας. Κάτι, που το γνωρίζει πολύ καλά ο Τσίπρας.

Η κυβέρνηση της Ισπανίας θα ακολουθήσει πολιτικά τους ομοϊδεάτες της συντηρητικούς στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, σπάζοντας τη λεγόμενη συμμαχία του Νότου, που μεταξύ μας μόνο στο μυαλό του Αλέξη και του Ματέο ήταν…Η Ιταλία του επαναστάτη ποπολάρου Ρέντσι, δείχνει να ακροβατεί μεταξύ ενός δημοψηφίσματος και μιας πολιτικο-οικονομικής κατρακύλας με απρόσμενα αποτελέσματα, τόσο για τους ίδιους τους Ιταλούς, όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Και σε όλα τα προηγούμενα δεν συνυπολογίζω τους ευρωσκεπτικιστές, στην υπόλοιπη ΕΕ και τον αστάθμητο έως απρόβλεπτο παράγοντα που ακούει στο όνομα Ντόναλντ Ντράμπ. Είναι άραγε ικανός ο Αλέξης Τσίπρας με το κυβερνητικό του επιτελείο να κρατήσει τις ισορροπίες και να αντιμετωπίσει του πολλαπλούς κραδασμούς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο;

Το ερώτημα είναι ρητορικό και η απάντηση εύλογη.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr