Η παιδική χαρά των διαταραγμένων

Η είδηση δεν πέρασε στα ψιλά, αλλά ούτε της δόθηκε ιδιαίτερη σημασία, ενώ όπου και όποτε της δόθηκε (κυρίως στα social media) συνοδεύτηκε συνήθως από χλευαστικά σχόλια: ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν χαρακτήρισε "ντροπιαστική" την κατάργηση του fact
checking από την META (Facebook και Instagram). Και ποιος είναι ο Τζο Μπάιντεν –ανέκραξαν τα media με μια φωνή- που θα απευθυνθεί με τόσο προσβλητικό τρόπο στον διευθύνοντα σύμβουλο της META Μαρκ Ζούκερμπεργκ; Ένας πρόεδρος σε αποδρομή (σκάρτες οκτώ ημέρες μέχρι να ορκιστεί ο Τραμπ), ένα πικρόχολο γεροντάκι που χάνει τα λόγια του (ο Τραμπ δεν κουράστηκε προεκλογικά να τον μιμείται μπροστά σε πλήθη ξεκαρδισμένα στα γέλια) κι εξευτελίστηκε δύο φορές μέσα σε λιγότερο από ένα εξάμηνο: πρώτα όταν υποχρεώθηκε να αποσυρθεί από την κούρσα των εκλογών κι έπειτα όταν βίωσε, μαζί με το υπόλοιπο Δημοκρατικό Κόμμα, την ταπεινωτική ήττα εκείνης που ο ίδιος όρισε ως αντικαταστάτριά του. "Μεγαλοκοπέλα μου", θα μπορούσε να του πει ο Ίλον Μασκ με την παροιμιώδη του αβροφροσύνη, "δεν είσαι πρόεδρος πια· δεν είσαι τίποτα".

Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς ιδιαίτερα οξύνους ή/και παρατηρητικός για να προσέξει ότι τα social media είχαν μεταλλαχθεί συν τω χρόνω σε μια ιδιότυπη παιδική χαρά διαταραγμένων. Κυριολεκτικά: "ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή". Οποιοσδήποτε ήθελε να σε λοιδορήσει ή/και
να σε συκοφαντήσει έως τελικής πτώσεως (αυτό που πολύ έγκαιρα κι εύστοχα ονομάστηκε character assassination: δολοφονία χαρακτήρα) μπορούσε να κατασκευάσει μια ολωσδιόλου ανυπόστατη μομφή/καταγγελία εναντίον σου και να την διαδώσει μέχρι τα πέρατα της υφηλίου προτού προλάβεις να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου. Όταν λέμε "οποιοσδήποτε" δεν εννοούμε απαραιτήτως… άνθρωπος: μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας εικονικός λογαριασμός, ικανός να αναπαράγεται και να διασπείρεται εις το διηνεκές μεταφέροντας το στρεβλό "μήνυμα" του παραγγελιοδότη του. Από την άλλη μεριά, οι "δολοφονίες χαρακτήρα" δεν περιορίζονταν στη ψυχαγωγία της διαδικτυακής κοινότητας: ολοένα και λιγότερο σπάνια κατέληγαν (κι εξακολουθούν να καταλήγουν) σε αληθινές δολοφονίες, αυτοκτονίες, λιντσαρίσματα και πάσης άλλης φύσεως εξολοθρεύσεις. Το "διαδίκτυο σκοτώνει" είναι μια
φράση που έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί κούφιο σχήμα λόγου. Σαν το κάπνισμα, ένα πράγμα.

Θα μου πείτε: δεν υφίσταται κανένας έλεγχος; Ας πούμε ότι υφίσταται. Το X (πρώην Twitter), ιδίως από την εποχή που πέρασε στην ιδιοκτησία του εμφανώς διαταραγμένου "πιο ισχυρού ανθρώπου στον κόσμο", εναποθέτει την αξιοπιστία όσων δημοσιεύει στις διαβόητες community notes: τις "σημειώσεις της κοινότητας". Πρόκειται, στην πράξη, για μια μορφή "αυτοδιοίκησης": οι φρενοβλαβείς διοικούν το φρενοκομείο τους, οι φυλακισμένοι τη φυλακή τους, οι ασθενείς το νοσοκομείο τους κ.ο.κ. Εάν οι φρενοβλαβείς αποφασίσουν κατά πλειοψηφία ότι δεν είναι πλέον φρενοβλαβείς, οι φυλακισμένοι ότι κακώς βρίσκονται στη φυλακή και οι ασθενείς ότι σφύζουν από υγεία, το X (πρώην Twitter) είναι υποχρεωμένο να σεβαστεί και, πόσο μάλλον, να υιοθετήσει την απόφασή τους. Τι πιο δημοκρατικό και υπέροχο;

Απεναντίας, η META του Μαρκ Ζούκερμπεργκ πρέσβευε μέχρι πρότινος ότι είναι "ανεπίτρεπτη τόση αθωότης", όπως είχε πει με άλλη αφορμή ο Δημήτρης Πουλικάκος. Εν ολίγοις πίστευε ότι υφίσταται και μια "αντικειμενική αλήθεια" πέρα από τα σούξου-μούξου οιασδήποτε πλειοψηφίας: η Γη θα συνεχίσει να γυρίζει ακόμη και αν δημοκρατικότατα αποφασίσουμε ότι δεν γυρίζει πλέον, οι φρενοβλαβείς θα πρέπει να λάβουν εξιτήριο όταν θα το αποφασίσουν οι ψυχίατροί τους και όχι οι ίδιοι κ.ο.κ. Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να πλήττει τις δημοκρατικές ευαισθησίες πολλών συνανθρώπων μας, πρωτίστως εκείνων που είναι "απαλλαγμένοι από τις συμφορές της νοημοσύνης", κατά την προσφιλή έκφραση των Μόντι Πάιθον, αλλά η META έκρινε σκόπιμο να ενθαρρύνει παντί τρόπω (συμπεριλαμβανομένης της
χρηματοδότησης) τη συγκρότηση ομάδων fact checkers: ένα παγκόσμιο δίκτυο ελέγχου ψευδών ειδήσεων.

Από εδώ ξεκίνησαν και οι ολέθριες παρεξηγήσεις: η ίδια η επωνυμία, πρώτα απ’ όλα, ανέδινε ένα άρωμα ολοκληρωτισμού, κάτι από το "1984" του Τζορτζ Όργουελ, όπου υφίσταται Υπουργείο Αληθείας και με την επικράτηση της "νέας γλώσσας" -το δυστοπικό newspeak- βαπτίζονται (και διαρκώς αναβαπτίζονται) τα πάντα σύμφωνα με τις κατά καιρούς σκοπιμότητες που επιθυμεί να εξυπηρετήσει το εκάστοτε καθεστώς: η "αγάπη" βαπτίζεται "μίσος", ο "πόλεμος" βαπτίζεται "ειρήνη" κ.λπ.

Στην πραγματικότητα, οι fact checkers του Ζούκερμπεργκ (με κυριότερο εκπρόσωπό τους στην πατρίδα μας τα Ellinika Hoaxes του Δημήτρη Αλικάκου) είχαν πολύ πιο περιορισμένες αρμοδιότητες. Όπως εξήγησε ο ίδιος ο Αλικάκος σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη στην ΕΡΤ, οι fact checkers δεν είχαν εξουσιοδότηση να "κατεβάζουν" αναρτήσεις με αντικειμενικά "ψευδές" περιεχόμενο –ύστερα, εξυπακούεται, από ενδελεχή διασταύρωση των στοιχείων του-, το μόνο που ήταν σε θέση να κάνουν ήταν να μαρκάρουν τη σχετική ανάρτηση με τη σφραγίδα "fake news". Αυτή τη σφραγίδα μπορούσαν να την προσπεράσουν ανενόχλητα οι εθισμένοι στην κατανάλωση "σκουπιδο-ειδήσεων", αλλά λειτουργούσε τουλάχιστον ως "προειδοποίηση" για όλους εμάς τους υπόλοιπους ώστε να διπλοτσεκάρουμε τη "σκουπιδο-είδηση" προτού την καταπιούμε αμάσητη.

Ναι. Σύντομα στις Ηνωμένες Πολιτείες και, σύμφωνα με τις προαναγγελίες του Ζούκερμπεργκ, από του χρόνου σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο, ανάλογη "προειδοποίηση" δεν θα υφίσταται. Κανένας δεν θα ελέγχει πλέον ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στην παιδική χαρά
των διαταραγμένων, εάν στο διπλανό παγκάκι κάθεται κάποιος σεσημασμένος παιδεραστής ή εάν προθυμοποιείται να κουνήσει την κούνια κάποιο σεσημασμένο κακοποιητικό υποκείμενο. Και αν κάποιο ανυποψίαστο "παιδάκι" την πατήσει; Ε, τι να κάνουμε; -αναστενάζει ο Ζούκερμπεργκ, ο Μασκ, ο Τραμπ και ο λοιπός συρφετός του "Νέου Γενναίου Κόσμου". Πήγαινε γυρεύοντας και το "παιδάκι"· κακό του κεφαλιού του.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr