Η πρώτη κατηγορία που δέχθηκε ο Χάρης Δούκας ήταν ότι βιάζεται, σε σημείο να προτείνει την διεξαγωγή εσωκομματικής αναμέτρησης σε ημέρα Μαραθωνίου. Αν μη τι άλλο αυτό θα όφειλε να το γνωρίζει ο Δήμαρχος Αθηναίων σχολίασαν ειρωνικά οι άλλοι… Με τους ρυθμούς Ανδρουλάκη, το ΠΑΣΟΚ θα γίνει κυβέρνηση το 2050 ήταν η "πληρωμένη απάντηση" που έδωσε εκείνος. Από πότε άλλωστε το επείγον είναι μομφή; Με τον Ανδρουλάκη δεν θα τερματίσουμε ποτέ ούτε σε 100άρι.
Η άλλη κατηγορία που αντιμετωπίζει ο Χάρης Δούκας, στην καμπάνια που μόλις ξεκίνησε για να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι ηθικής φύσεως και σχετίζεται με την πρώτη. Είναι αγνώμων και στρέφεται εναντίον εκείνου που τον ευεργέτησε. Στρέφεται εναντίον του Νίκου Ανδρουλάκη που τον ανακάλυψε και τον έχρισε υποψήφιο Δήμαρχο, εκεί που δεν τον ήξερε κανείς. Είναι τόση η βουλιμία του και η φιλοδοξία του, η βιασύνη του, που δεν υπολογίζει ούτε φιλίες ούτε ανθρώπινες, συντροφικές σχέσεις. Θα εμπιστευθείτε ένα τέτοιο πρόσωπο;
Αλλά η κατηγορία αυτή δεν διατυπώνεται δημόσια, γιατί ο κατήγορος δεν θέλει να εμφανιστεί ως ο κλαψιάρης που παραπονείται- ή χειρότερα φοβάται- για τον εκλεκτό του που τον πρόδωσε. Η κατηγορία λειτουργεί υποδόρια και χρησιμοποιείται από υπόγεια δίκτυα και προφορικούς αναθεματισμούς. Χρησιμοποιείται όμως και σαν ένδειξη για μια ελαττωματική ηθική συγκρότηση του υποψηφίου Προέδρου. Δεν είναι αυτός που νομίζετε.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης πάντως μάλλον δεν ξαφνιάστηκε. Από την πρώτη ημέρα που ο Χάρης Δούκας κέρδισε τον Δημαρχιακό θώκο, πολλοί ήταν εκείνοι που έλεγαν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης απέκτησε αντίπαλο. Ε πλέον είναι και επίσημο.
Η άλλη κατηγορία είναι ότι κατεβαίνει για επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ χωρίς να μας έχει παρουσιάσει ακόμα έργο στον Δήμο. Πού είναι τα δέντρα που θα άλλαζαν το κλίμα στην Αθήνα; Πότε θα ξεκινήσει η φύτευσή τους;
Αλλά δεν είναι σίγουρα ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΝ, το βαρύ του βιογραφικό περιελάμβανε την αποχώρηση από την ΚΝΕ και κάτι διαδηλώσεις στη Γένοα, ενώ και ο Νίκος Ανδρουλάκης όταν διαδέχθηκε την Φώφη Γεννηματά, το μόνο έργο που είχε να επιδείξει ήταν εντατικά μαθήματα αγγλικών και την 3η του Σεπτέμβρη σε επανάληψη. Γιατί ο Χάρης Δούκας δηλαδή θα πρέπει να παρουσιάσει έργο, πριν δοκιμάσει τη τύχη του στην εσωκομματική κάλπη; Τουλάχιστον αυτός έχει επιστημονικές δημοσιεύσεις.
Ο Χάρης Δούκας θεωρείται φαβορί. Όχι ότι η διασύνδεση του Νίκου Ανδρουλάκη με το τοπικό ΠΑΣΟΚ και τις οργανώσεις του έχει ατονήσει. Αυτό ήταν το μεγάλο του αβαντάζ και αυτό παραμένει. Κανείς άλλος δεν γνωρίζει όσο αυτός την ανθρωπογεωγραφία του Κινήματος και κανείς άλλος δεν γνωρίζει πώς να κινεί τα νήματα των οργανωμένων στελεχών και οπαδών, όσο ο Νίκος Ανδρουλάκης. Και σε μια εσωκομματική αναμέτρηση, αυτοί που ψηφίζουν, είναι κατ΄εξοχήν οι οργανωμένοι οπαδοί και τα ενεργά μέλη. Οι φίλοι έρχονται μετά, αν έρθουν.
Συνεπώς μην σπεύσουμε να χρίσουμε νικητή. Αλλά αυτό το προσόν ίσως πλέον δεν αρκεί.
Σε αντίθεση με τον κ. Ανδρουλάκη, ο Χάρης Δούκας έχει το ρεύμα. Είναι το νέο πρόσωπο, έχει μαζί του την παράσταση νίκης. Αυτός δεν είναι που νίκησε τη δεξιά και τον ανιψιό του Μητσοτάκη;
Η επιτυχία του Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων είναι αυτό που εκτόξευσε τον κ. καθηγητή στην κούρσα της διαδοχής. Αλλά μπορούμε να αναρωτηθούμε αν το θαύμα μπορεί να επαναληφθεί. Ο κ. Δούκας εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων και γιατί στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του Κώστα Ζαχαριάδη- όπως το ζήτησε ο ίδιος ο υποψήφιος Δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς μάλιστα να απαιτήσει ανταλλάγματα- ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα πολλοί ψηφοφόροι του κ. Μπακογιάννη προτίμησαν να μην μετακινηθούν καν. Μπορεί το φαινόμενο να επαναληφθεί;
Αν και η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων και άλλα παραμύθια ανήκουν στη σφαίρα του φανταστικού- φανταστείτε ότι μεταξύ άλλων θα πρέπει να καταργηθούν νομικά και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ και να ιδρυθεί νέο, αυτόνομο κόμμα για να πάρουν το μπόνους του εκλογικού νόμου (βλ. Ευτύχης Βαρδουλάκης στην Καθημερινή)- η αλήθεια είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης κάνει ό,τι μπορεί για να διώξει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ και αν υπάρχει ένα πρόσωπο που μπορεί να προσελκύσει και αριστερές ψήφους, λένε πολλοί, αυτός όντως είναι ο Δήμαρχος Αθηναίων.
Αυτός δεν τους έκανε τα χατίρια με το μετρό και τα ψωραλέα δέντρα της πλατείας Εξαρχείων; Αυτός δεν είναι που τους έκανε τα χατίρια με την ανάπλαση του Στρέφη; Με τις συναυλίες που ακυρώθηκαν επειδή έτσι ήθελε ο τσαμπουκάς του ΚΚΕ; Τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Χάρης Δούκας είναι ίσως το πρόσωπο από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ που μπορεί να μαζέψει και αριστερές ψήφους, ακόμα και χωρίς τον Ζαχαριάδη, αλλά κινδυνεύει να χάσει από τα δεξιά. Η συνέχεια θα δείξει τις ισορροπιστικές του ικανότητες. Σε ένα κόμμα που ακόμα αρέσκεται στα αντιδεξιά συνθήματα, αλλά που η αποδοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού, είναι ανάλογη με αυτή των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας και όπου η συμφωνία με το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα Μητσοτάκη είναι σε υψηλά επίπεδα, θα χρειαστεί ιδιαίτερες ικανότητες για να μην αποξενώσει τους κεντρώους ψηφοφόρους. Θα αποδειχθεί πιο ικανός εκεί που απέτυχε ο Νίκος Ανδρουλάκης;
Σε πολλούς πάντως έκανε εντύπωση ο τρόπος και ή ένταση με την οποία από το ίδιο ακόμα βράδυ των ευρωεκλογών, αμφισβητήθηκε ο απερχόμενος πρόεδρος. Σαν να τον περίμεναν στη γωνία. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν καλό, να ήταν μακριά από τους στόχους που είχαν θέσει, πάντως δεν ήταν μια συντριπτική ήττα. Γιατί αυτό το πάθος εναντίον του Νίκου Ανδρουλάκη;
Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο κ. Ανδρουλάκης πλήρωσε τον γκρίζο τρόπο με τον οποίο πολιτεύθηκε ως αρχηγός. Πλήρωσε τον αυταρχισμό με τον οποίο αντιμετώπισε κάθε διαφορετική φωνή, τις παρασκηνιακές κινήσεις υπονόμευσης που ενορχήστρωνε εναντίον όλων εκείνων των στελεχών που δεν δήλωναν πίστη και υποταγή στον αρχηγό. Αυτή η γκρίνια και η μιζέρια που έβγαζε δημοσίως ο Νίκος Ανδρουλάκης, φαίνεται πως είχε αντίστιξη και εντός του κόμματος. Στο τέλος, λένε αυτοί που ξέρουν τα εσωτερικά, δεν τον άντεχε κανείς. Ούτε οι ανδρουλακικοί.