Ο αντιαμερικανισμός στον ΣΥΡΙΖΑ, τελείωσε. Θα ήταν καλαμπούρι να επανέλθει τώρα που "ακονίζει” τα πέλματά του το κόμμα για επιστροφή στο πεζοδρόμιο.
Η αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άλλωστε είναι αδιαμφισβήτητη. Δεν έχει και καμιά πρόθεση ο Αλέξης Τσίπρας να επιστρέψει στους αγώνες των νιάτων του. Κατέβηκε μετά από χρόνια στην πορεία του Πολυτεχνείου μεν, αλλά μετά την Μεγάλη Βρετάνια , κάπου αλλαξοδρόμησε. Έξω από την Πρεσβεία πάντως ούτε παρέστη, ούτε βροντοφώναξε.
Εκεί με το νομοσχέδιο των αμερικανικών βάσεων, έκανε το κόμμα "τζαρτζαρίσματα” αλλά δεν το καταψήφισε. Παρόντες δήλωσαν, αφού πρώτα φρόντισαν να εξηγήσουν στον αμερικανό πρέσβη ότι είναι δυσαρεστημένοι από τη στάση των ΗΠΑ στα Εθνικά. Για το"σφυρίζουμε κλέφτικα”, όπως συνηθίζει να λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πότε για τους αμερικανούς και πότε για τους ευρωπαίους εταίρους οι οποίοι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, νταντεύουν τον Ταγίπ Ερντογάν, αναμφιβόλως.
Και με τα πρόσφατα επεισόδια στα ελληνοτουρκικά σύνορα, "μάζεψε” τους no borders του ΣΥΡΙΖΑ και αναγνώρισε χωρίς πολλά-πολλά ότι η κυβέρνηση έπραξε ορθά κλείνοντας τα σύνορα στον Έβρο.
Η συμφωνία των Πρεσπών ενώνει
Η Συμφωνία των Πρεσπών εξάλλου, είναι το "επίτευγμα” , το "αόρατο νήμα" που ενώνει ολόκληρο το διχασμένο κόμμα του και κρατάει ο κ. Τσίπρας σαν "γαλόνι” της διακυβέρνησής του. Του στοίχισε εν πολλοίς τις εκλογές εκτιμούν στην Κουμουνδούρου αλλά του έδωσε, κατά πώς το βλέπει ο ίδιος, διεθνείς πόντους "leadership”.
Στο μοτίβο αυτό εξακολουθεί να θέλει να κινείται με τις ευλογίες σύσσωμου του ΣΥΡΙΖΑ.
Γυρεύει "δικαίωση”, εμφανίζει εαυτόν αποτελεσματικότερο του νυν πρωθυπουργού, τρεις την ώρα αφήνει αιχμές εναντίον του κ. Μητσοτάκη ότι είναι τυχερός που έχει τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση και κυρίως λειτουργεί ως "επισπεύδων” στην ανάγκη επανενεργοποίησης του διαλόγου με την Τουρκία.
Με δυο λόγια, στα εθνικά, η "ρεαλ πολιτικ" για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ενσυνείδητη. η "κωλοτούμπα" έγινε μια φορά, δεύτερη, δεν έχει.
Και αν επιτίθεται στην κυβέρνηση της Ν.Δ για τούτο είναι: Δεν μπορούν να πάρουν δύσκολες εθνικά αποφάσεις, λένε. Δεν είναι καθόλου ασύνδετη αυτή η μομφή προς την Ν.Δ με την "επένδυση” που έκανε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο προφίλ του, υπογράφοντας την εξαιρετικά αντιδημοφιλή Συμφωνία με τον Ζάεφ.
Είναι έτοιμος να κινηθεί με τον ίδιο τρόπο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ή θα βρει χρυσή ευκαιρία να πάρει το αίμα του πίσω, τορπιλίζοντας τη δυνατότητα συναίνεσης;
Μάλλον, όχι.
Ζητάει "διάλογο” με την Τουρκία, προκρίνει την "πολιτική Σημίτη” έναντι της περιόδου Κώστα Καραμανλή ( με τον οποίο τόσα τον ένωσαν και μέχρι να ανέβει στην εξουσία και μέχρι να την χάσει), είναι υπέρ της "κινητικότητας” στα ελληνοτουρκικά και κατά του δόγματος αποτροπής. Μέχρι την παρέμβαση του Βερολίνου για την περιβόητη τριμερή χαιρέτισαν ενθουσιωδώς στον ΣΥΡΙΖΑ .
Για την ώρα ο κ. Τσίπρας, λαβωμένος και στην χειρότερη στιγμή του ίδιου και του κόμματός του, δείχνει να απευθύνεται πρωτίστως στους εκτός συνόρων: Όπως στις Πρέσπες , έτσι και τώρα, είμαι εδώ.