Στην αρχή δυσκολευόταν. Φαινόταν από τον τρόπο που αντιμετώπιζε τις κάμερες και από την εκφορά των πρώτων της δηλώσεων. Ισως ήταν η απειρία από την πολιτική ή η αμηχανία από την υπερέκθεση στα media. Σίγουρα, όμως, ήταν και ο υπόγειος πόλεμος που δεχόταν η νέα τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, από τους τεθλιμμένους οπαδούς του Προκόπη Παυλόπουλου, τους νοσταλγούς των περίφημων δηλώσεων- "σκληρή απάντηση" στην ρητορική Ερντογάν.
Γιατί η πρόεδρος έχει γάτα; Τι σημαίνει το όνομα Καλυψώ; Πώς τολμά και αφήνει τη γάτα να κυκλοφορεί ελεύθερη μέσα στο γραφείο της και να ανεβαίνει πάνω στο τραπέζι, ενώ υποδέχεται τον υπουργό Αμυνας ; Είναι δυνατόν να απευθύνεται στον Κύπριο πρόεδρο με τα χέρια σταυρωμένα και τα πόδια σταυροπόδι; (Εστία 16/07/20). Μήπως ήταν τυχαία η μη ανάκρουση του εθνικού ύμνου κατά την προσέλευσή της στη Μητρόπολη (Εστία 03/01/21); Πού πήγαν τα υπέροχα καριοφίλια που είχε στη βιβλιοθήκη ο "τέως"; Γιατί τα απέσυρε; Υπάρχει κάποιο υπονοούμενο για τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας; Ο πίνακας του Γερμανού ζωγράφου von Hess με τα "Παλικάρια ατενίζοντας την Ακρόπολη", γιατί αποσύρθηκε από το ιδιαίτερο γραφείο της. Μήπως την ενοχλεί και η Ακρόπολη; Την ενοχλεί και η ελληνική σημαία; Την απέσυρε και αυτή; Καθόλου δεν μας εκπλήσσει. Εδώ έδωσε εντολή στους Ευζώνους να σταματήσουν να παρελαύνουν πέριξ του Μεγάρου, γιατί τα τσαρούχια την ενοχλούν και δεν την αφήνουν να κοιμηθεί, στη σημαία θα κώλωνε;
Οι επιθέσεις που δέχεται η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, τόσο από τα δεξιά όλο και από τα αριστερά- θα θυμάστε τις επιθέσεις της Αυγής, γιατί τόλμησε να αναφερθεί στον κίνδυνο του λαϊκισμού στην επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας (Αυγή 26/07/22)- αν και αυτονοήτως και εκ του ρόλου της απέχει από την πολιτική αντιπαράθεση, είναι τουλάχιστον πανελλήνιο ρεκόρ. Και υποθέτω ότι το φύλλο της δεν είναι άσχετο με την υποδοχή που της επιφύλαξε μερίδα των ΜΜΕ.
Αλλά η Κατερίνα Σακελλαροπούλου άντεξε. Αλλωστε είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα η συμμετοχή στα κοινά απαιτεί κυρίως στομάχι. Για να αντέχεις τις τοξικές επιθέσεις. Βρήκε τον βηματισμό της, άνοιξε το Προεδρικό Μέγαρο, αδιαφόρησε για τις επιθέσεις όσον αφορά τις στιλιστικές της επιλογές, με συμβολικές κινήσεις και με δηλώσεις πήρε θέση με μεγάλα θέματα του δημόσιου διαλόγου, περιόδευσε στην "υπόλοιπη Ελλάδα" και στα ακριτικά νησιά, πήγε σε σχολεία και παρακολούθησε πώς λειτουργούν εικονικές μαθητικές επιχειρήσεις, στάθηκε δίπλα σε ανθρώπους που διεκδικούν να ακουστεί η φωνή τους.
Το επιστέγασμα της ενηλικίωσής της στην πολιτική, ήταν η προχθεσινή της επίσκεψη στην Ουκρανία. Δεν ήταν μια αυτονόητη πράξη και όχι μόνο λόγω του κινδύνου από τις ρωσικές επιθέσεις, που επέβαλε το ταξίδι να κρατηθεί μυστικό μέχρι το παρά 5. Είναι ελάχιστοι οι ξένοι ηγέτες που ταξίδεψαν στο Κίεβο για να συναντηθούν δια ζώσης με τον πρόεδρο Ζελένσκι. Είναι ο Μπόρις Τζόνσον, ο Γερμανός πρόεδρος, η Νάνσι Πελόζι, ο πρωθυπουργός του Καναδά, ο Μάριο Ντράγκι, ο καγκελάριος της Γερμανίας, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και ο πρόεδρος της Ρουμανίας. Και η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Η πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας δεν έμεινε μόνο στη συνάντηση με τον πρόεδρο Ζελένσκι. Δεν περιόρισε το ταξίδι της στα διπλωματικά μηνύματα. Του έδωσε ανθρώπινη διάσταση. Επισκέφθηκε και τις πόλεις και τα χωριά που δέχθηκαν τις δολοφονικές επιθέσεις των ρωσικών πυραύλων. Πήγε εκεί όπου βρέθηκαν οι ομαδικοί τάφοι εκτελεσθέντων και βασανισθέντων Ουκρανών από τους Ρώσους στρατιώτες. Μίλησε με καθημερινούς ανθρώπους. Η φωτογραφία που κρατάμε από την επίσκεψη, είναι εκείνη που στέκεται σκεφτική και θλιμένη, στο σημείο που βρέθηκαν τα πτώματα των αμάχων Ουκρανών στη Μπούτσα. Πτώματα ανθρώπων με τα χέρια δεμένα στην πλάτη…
Στις δηλώσεις της δεν αναφέρθηκε μόνο στην καταδίκη της προσπάθειας αλλαγής των συνόρων με τη χρήση στρατιωτικής βίας, αλλά και στην ανάγκη να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα πολέμου τα οποία έχουν διαπράξει. Αναφέρθηκε για ευνόητους λόγους και στην Αλεξανδρούπολη ως κόμβο βοήθειας προς τους Ουκρανούς. Ο Ουκρανός πρόεδρος από την πλευρά του αναφέρθηκε στην καταστροφή των πόλεων και των χωριών στα οποία κατοικούσε η ελληνική κοινότητα της Ουκρανίας πριν από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς.
Η επίσκεψή της έδωσε ειδικό βάρος στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Ενίσχυσε το κύρος της Ελλάδας διεθνώς και έκανε περισσότερο ορατή τη δέσμευση της χώρας μας υπέρ του διεθνούς δικαίου, της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Διάβασα ότι στη διάρκεια της επίσκεψής της, την Κατερίνα Σακελλαροπούλου τη συνόδευε ένας Ουκρανός καθηγητής Κλασικών και Νεοελληνικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Ταράς Σεβτσένκο του Κιέβου, που ήξερε τα ελληνικά τόσο καλά όσο και τα ουκρανικά. Στο τέλος της επίσκεψης ο Αντρίι Σαβένκο είπε ότι "καμαρώνει για τους Ελληνες και την Ελλάδα".
Ναι, κι εμείς καμαρώνουμε.