Η αλήθεια είναι ότι καλώς τα άκουσε. Και αν ακόμα ο Δήμαρχος Αθηναίων δεν είχε στείλει προσκλήσεις και δεν είχε κάνει κινητοποίηση, όφειλε να το φανταστεί ότι θα μαζευτεί κόσμος και θα υπάρχει κίνδυνος συνωστισμού στα εγκαίνια της νέας πλατείας Ομονοίας. Η όταν είδε τον κόσμο που είχε μαζευτεί, θα έπρεπε να κινητοποιήσει τη δημοτική αστυνομία και να ζητήσει να λάβουν μέτρα αποστασιοποίησης.
Καλώς τα άκουσε λοιπόν. Καλώς τα άκουσε από εμάς φυσικά. Διότι ο κ. Χαρίτσης και οι σύντροφοι της αριστεράς,που όταν η αστυνομία επεμβαίνει για να διαλύσει τις συγκεντρώσεις των νέο-αγανακτισμένων, καταγγέλλουν την αστυνομοκρατία του Μητσοτάκη και τις δυνάμεις καταστολής, δεν έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται. Εκτός αν το πίστεψαν ότι τα μπυρόνια προστατεύουν από τον κορονοϊό.
Η συνέχεια ήταν μάλλον απροσδόκητη. Τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Αντί θα αραδιάσεις διάφορες δικαιολογίες, αντί να ψάξει να βρει κανέναν υπόγειο εχθρό, καμία προβοκάτσια και δεν ξέρω γω τι άλλο, ο Δήμαρχος Αθηναίων προχώρησε σε μια γενναία συγνώμη. Συγνώμη λάθος, είπε. Δεν το προβλέψαμε. Τόσο απλό και τόσο αφοπλιστικό. Και εξαιρετικά διδακτικό.
Η συγνώμη του Κώστα Μπακογιάννη- που εκτόνωσε μεμιάς τα πάθη και την κυοφορούμενη σύγκρουση- θα μπορούσε να εκληφθεί σαν δείγμα μιας σωστής ανατροφής, σημάδι μιας ευγενούς παιδείας η ενός καλού, ανθρώπινου χαρακτήρα. Θα μπορούσε και μπορεί να είναι και αυτό. Αλλά είναι κάτι περισσότερο. Είναι σημάδι ενός διαφορετικού πολιτικού πολιτισμού, μιας διαφορετικής πολιτικής κουλτούρας, που λείπει από την πολιτική μας αντιπαράθεση. Και που την έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Είναι γνωστό ότι εμείς οι Ελληνες, πόσο μάλλον με τον ΣΥΡΙΖΑ πάντα στις επάλξεις έστω και ως κακοφωνία του συστήματος, είμαστε ικανοί να σφαγούμε για το (και με το) παραμικρό. Χωριστήκαμε στα δύο για τις μάσκες, πλακωθήκαμε για τις κάμερες στα σχολεία, ανεβήκαμε στα κάγκελα για το επίδομα, μαλλιοτραβηχτήκαμε για τα voucher του Βρούτση και ετοιμαζόμαστε να παίξουμε ξύλο για τις αποστάσεις που θα έχουν οι ομπρέλες στις πλαζ, τα αντισηπτικά και τις κενές θέσεις στα αεροπλάνα. Αν δεν μπορούμε να βγούμε στον δρόμο, του δίνουμε και καταλαβαίνει στο πληκτρολόγιο. Ψόφα ρε είναι το νέο σύνθημα που αλωνίζει στα κοινωνικά δίκτυα εδώ και καιρό.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι. Μπορεί να αποφύγαμε τα χειρότερα, μπορεί να αποφύγαμε τις εκατόμβες των νεκρών και κάνουμε την προσευχή μας γι αυτό, αλλά κανείς δεν υποτιμά τις δυσκολίες που μας περιμένουν. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ένα δεύτερο lockdown. Ακόμα και να το αποφύγουμε, οι οικονομικές συνέπειες θα είναι τρομακτικές. Για να τα βγάλουμε πέρα, για τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν, για τις αλλαγές που πρέπει να κάνουμε, για την αλληλεγγύη, την υπομονή και την επιμονή που πρέπει να δείξουμε, χρειάζεται εκτόνωση των παθών και ψυχραιμία.
Το να περιμένουμε από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, είναι χαμένος κόπος. Η εχθροπάθεια και η σύγκρουση, η όξυνση και η πόλωση είναι ο τροφοδότης του κόμματος. Θα έλεγε κανείς ότι είναι στο DNA της ριζοσπαστικής. Φάνηκε και από το ύφος και την ένταση των επιθέσεων, για τα όσα αυτονόητα έγραψε ο Ακης Σκέρτσος για την δίκη Τοπαλούδη, έστω κι αν τα έγραψε τη λάθος στιγμή.
Η αντίδραση Μπακογιάννη, το παράδειγμα του Δημάρχου Αθηναίων, δίνει έναν "μπούσουλα” για το πώς μπορεί να υπάρξει εκτόνωση. Με ειλικρίνεια, θάρρος, αυτοκριτική, καλή διάθεση και συναινετικό πνεύμα. Δείχνει πώς μπορούν οι πολιτικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν την ροπή μας για τον εμφύλιο πόλεμο. Πολλές φορές αρκεί μια συγνώμη...
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr