O καπετάν Μιχάλης πηγαίνει τον μικρό Νίκο Καζαντζάκη πρώτη μέρα στην πρώτη Δημοτικού. Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι, κρατώντας μια μακριά βίτσα. «Ετούτος είναι ο γιος μου» είπε ο πατέρας για να προσθέσει: «Το κρέας δικό σου, τα κόκαλα δικά μου». «“Εγνοια σου καπετάν Μιχάλη, έχω εδώ το εργαλείο» απάντησε ο δάσκαλος και έδειξε τη βίτσα.
Τα κόκαλα, το κρέας, η βίτσα. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι 7 στους 10 μαθητές Λυκείου παθαίνουν οσφυαλγία εξαιτίας τους βάρους της σχολικής τσάντας που κουβαλούν από μικρά παιδιά. Γεμάτη η τσάντα με ημιμάθεια και παπαγαλία. Οσο πιο γεμάτη, τόσο πιο άδειο το σχολείο, τόσο πιο γεμάτα τα φροντιστήρια, τόσο πιο άδεια η σκέψη.
Η σύγχρονη βίτσα που «κάμει σωστούς τους ανθρώπους» είναι η σχολική τσάντα. Σου μαθαίνει πολλά, εκτός από ένα: Να σκέφτεσαι, για να θυμηθούμε τον Σωκράτη. Ή οπως λέει ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε πρόσφατα: «Πτυχία μάζεψα πολλά, επαίνους και δύο μάστερ, και τώρα στο ντελίβερι είμαι ο πλέον...faster». Αλογα κούρσας σε μαγκανοπήγαδο!