Ας μου επιτραπεί ένα σχόλιο τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός για την παραπομπή της Σοφίας Γιαννακά (iefimerida) στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ για το άρθρο της με τίτλο "Μαρία Καρυστιανού, μήπως το έχει παρακάνει”.
1. Η παραπομπή για τον λόγο αυτό είναι παντελώς άστοχη. Παρόλο που διαφωνώ με το άρθρο, ακόμη και αν αυτό είναι προκλητικό ή ταυτισμένο με το κυβερνητικό αφήγημα, η δημοσιογράφος έχει αναφαίρετο δικαίωμα να γράφει τη γνώμη της, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ θυμήθηκε μετά από δύο μήνες ότι το άρθρο δεν λαμβάνει υπόψη "την γενική κοινωνική απαίτηση για δικαιοσύνη, καθώς και τον αγώνα μιας μάνας για δικαίωση και τιμωρία των ενόχων". Και η Σοφία Γιαννακά και ο Αρης Πορτοσάλτε και ο οποιοσδήποτε δημοσιογράφος έχει δικαίωμα να λέει και να γράφει την άποψή του χωρίς κανένας να τον λογοκρίνει, να τον εκφοβίζει ή να τον τραμπουκίζει. Δεν θα βάλουμε λογοκριτές πάνω από το κεφάλι μας.
2. Αυτό δε σημαίνει ότι θα καταργήσουμε την ΕΣΗΕΑ ή τα όργανά της, τα οποία εμείς τα ίδια τα μέλη της εκλέγουμε. Και πειθαρχικό υπάρχει και κώδικας δεοντολογίας υπάρχει. Π.χ. στο πρώτο άρθρο αναφέρει ότι ο δημοσιογράφος οφείλει "να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών”. Το εφαρμόζουν όλοι αυτό; Το πρόβλημα με την ΕΣΗΕΑ είναι ότι ακόμη και οι ποινές της ή η διαγραφή από το σωματείο δεν συνεπάγεται την ανάκληση της άδειας επαγγέλματος, όπως στους ιατρικούς και δικηγορικούς συλλόγους. Π.χ. σε διαγράφουν και εσύ συνεχίζεις να γράφεις ψέματα ανενόχλητος…
3. Εάν στη θέση της Σοφίας Γιαννακά ήταν π.χ. ο Κώστας Βαξεβάνης, θα έτρεχαν να βγάλουν αμέσως ανακοινώσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ή κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης (Χατζηδάκης, Γεωργιάδης, Σκέρτσος, κλπ); Την απάντηση την ξέρουμε. Χώρια που δεν έχουν καμία δουλειά οι υπουργοί να ασχολούνται με τα εσωτερικά ενός επαγγελματικού σωματείου.
4. Οι "ευαίσθητοι” συγκεκριμένης απόχρωσης που έτρεξαν να μας πουν πόσο συμπαρίσταται στη Σ. Γιαννακά, τι ακριβώς έγραψαν όταν ανιψιός του πρωθυπουργού και κυβερνητικό στέλεχος που παραιτήθηκε για το σκάνδαλο των υποκλοπών έστελνε εξώδικα, μοίραζε αγωγές (Slapp) και απειλούσε δημοσιογράφους και ΜΜΕ που έγραφαν για το σκάνδαλο; Πού ήταν οι καλοί συνάδελφοι όταν ο Θανάσης Κουκάκης ξεκίνησε την ιστορία με τις υποκλοπές, ως θύμα τους και κάποιοι ειρωνεύονταν την υπόθεση ή αδιαφορούσαν επειδή άγγιζε την κυβέρνηση; Γιατί δεν έχουμε την ίδια συμπαράσταση όταν δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν πραγματικές απειλές για τη ζωή, τη δουλειά και την τσέπη τους και όχι απειλές της πλάκας τύπου "πειθαρχικό ΕΣΗΕΑ”;
5. Καλή λοιπόν η ευαισθησία και η συμπαράσταση, αλλά δεν γίνεται να είναι α λα καρτ, διότι έτσι στερείται αξιοπιστίας.