Ηττα της ακροδεξιάς και άλλα παραμύθια

Είχε ένα μικρό δίκιο η Εστία χθες. Αν η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν -μαζί με τους συμμάχους της- πήρε κοντά στα 10 εκατομμύρια ψήφους ακόμα και στον β' γύρο των εκλογών και η Ενωμένη Αριστερά πήρε περίπου 7 εκατομμύρια ψήφους, με το κόμμα του Μακρόν τρίτο με 6,3 εκατομμύρια ψήφους, τότε πώς παρακαλώ ηττήθηκε η ακροδεξιά, όπως ήταν το συμπέρασμα όλων των μεγάλων media στην Ελλάδα;

Είχε ένα μικρό δίκιο για την "ακροδεξιά" στη Γαλλία η εφημερίδα -για ποιους λόγους την είχε σε εισαγωγικά όμως δεν μας ενημέρωσε- ακόμα και αν λάβουμε υπόψιν ότι στον β' γύρο η Λεπέν και το κόμμα της είχαν παντού υποψηφίους, σε όλες τις περιφέρειες και όλες οι ψήφοι αθροίστηκαν στο τελικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, η Αριστερά δεν είχε παντού υποψηφίους σε αυτόν τον γύρο. Σε πολλές περιφέρειες οι δικοί της υποψήφιοι απεσύρθησαν υπέρ των υποψηφίων του Μακρόν ή των μετριοπαθών δεξιών. Και η ψήφος λοιπόν υπέρ της αριστεράς ή υπέρ του Μακρόν -εκεί όπου αποσύρθηκαν οι δικοί του υποψήφιοι υπέρ της αριστεράς- "εξαφανίστηκαν" από το τελικό αποτέλεσμα.

Ας δούμε λοιπόν τις ψήφους στον πρώτο γύρο των εκλογών, εκεί που οι Γάλλοι λέγεται ψηφίζουν με το θυμικό. Θα βγουν πιο σίγουρα αποτελέσματα. Η Λεπέν στον πρώτο γύρο, μαζί με τους συμμάχους της, ξεπερνάει τα 10 εκατομμύρια ψήφους, η Αριστερά -και όχι ο Μελανσόν, όπως επιμένουν να γράφουν ορισμένοι- έρχεται δεύτερη με σχεδόν 9 εκατομμύρια ψήφους και ο Μακρόν πάντα τρίτος με 6,4 εκατομμύρια ψηφοφόρους. Ακολουθούν οι παραδοσιακοί συντηρητικοί με 2 εκατ. ψηφοφόρους. Συμπέρασμα, αν η Λεπέν έχασε τις εκλογές αυτό οφείλεται στην έξυπνη διαχείριση του εκλογικού συστήματος από τους αντιπάλους της.

Και αυτό είναι ένα ακόμα παράδειγμα γιατί τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία, καθώς επιχειρείται να χρησιμοποιηθούν για τις εγχώριες ανάγκες, επιτρέπουν όλων των ειδών τις παρεξηγήσεις.

Στη Γαλλία λοιπόν, ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις, ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος που ζει κυρίως στην επαρχία, δεν έχει πανεπιστημιακή μόρφωση, ενοχλείται από το κοσμοπολίτικο στιλ της μεσαίας τάξης στις μεγάλες πόλεις και νιώθει ανασφάλεια από την παγκοσμιοποίηση και τη μετανάστευση, έχει μετακομίσει εδώ και καιρό από την αριστερά στην άκρα δεξιά. Και μάλιστα χωρίς ενοχές. Και η άκρα δεξιά είναι ο νικητής των εκλογών. Τελεία. Και ας βγάζουμε ένα τεράστιο ουφ που δεν έχει δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση.

Αλλά από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, ο καθένας έβλεπε ό,τι ήθελε. Η καλύτερα ό,τι τον βόλευε.

Πολλοί για παράδειγμα έβλεπαν και βλέπουν, πώς η ένωση των αριστερών δυνάμεων και η συνεργασία, οδηγούν σε απρόσμενες, μεγάλες νίκες, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά. Και ονειρεύονται μεγάλα σχήματα και συνεργασίες και στην Ελλάδα. Μητσοτάκη no passaran. Παραγνωρίζοντας ότι στην Ελλάδα το εκλογικό σύστημα όχι μόνο δεν προωθεί τις εκλογικές συμπράξεις, αλλά τις τιμωρεί, με την απώλεια του μπόνους των 50 εδρών.

Δεν βλέπουν ούτε τη συνέχεια. Ότι η Ενωμένη Αριστερά αδυνατεί να εκπονήσει ένα ελάχιστο κυβερνητικό πρόγραμμα, αδυνατεί να παρουσιάσει και ένα αξιόπιστο πρόσωπο ως υποψήφιο πρωθυπουργό. Το πιο πιθανό αποτέλεσμα της νίκης της αριστεράς στον β' γύρο των εκλογών στη Γαλλία -σε επίπεδο βουλευτών και δύναμης στο Κοινοβούλιο- είναι το χάος και η ακυβερνησία. Ίσως καλύτερο από τη νίκη της ακροδεξιάς θα υποστηρίξουν ορισμένοι, αλλά σίγουρα όχι ένα πολύ ελκυστικό σενάριο.

Και όμως αυτό που συνέβη μερικές ημέρες νωρίτερα στη Μεγάλη Βρετανία και όχι στη Γαλλία, θα μπορούσε να είναι ένα καλύτερο μάθημα και για τη δική μας αριστερά και κεντροαριστερά. Όπου οι Άγγλοι Εργατικοί, μετά τον αντισημίτη και διχαστικό ακροαριστερό Κόρμπιν (μια καρικατούρα του ΣΥΡΙΖΑ σε αγγλική έκδοση), επέλεξαν έναν μάλλον γκρίζο ηγέτη, που όμως έδειξε σοβαρότητα και επιμέλεια, συνδύασε την αριστερή ιδεολογία με μια προγραμματική αξιοπιστία και κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές. Χωρίς να υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες…

Κέρδισε τις εκλογές; θα αναρωτηθούν ορισμένοι. Αν δεν κάνω λάθος τα κέρδη για τους Εργατικούς είναι μικρότερα από 2 μονάδες αύξηση του ποσοστού τους σε σχέση με το αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών. Μήπως λοιπόν δεν κέρδισαν τις εκλογές οι Εργατικοί, αλλά τις έχασαν οι Συντηρητικοί;

Ωραία ανάγνωση και τώρα αυτός που πρέπει να δώσει προσοχή είναι ο Μητσοτάκης. Γιατί αν οι Συντηρητικοί έχασαν τις εκλογές -και εξ αιτίας των μεγάλων λαθών τους- και δεν κέρδισαν οι Εργατικοί, αυτό οφείλεται εν πολλοίς και γιατί ένα μεγάλο κομμάτι των δικών τους ψηφοφόρων -της τάξης του 14%- επέλεξε ένα ακραίο δεξιό κόμμα, που υποστηρίζει διάφορες ανοησίες, αλλά έχει έναν ηγέτη που μάλλον αρέσει σε ένα ορισμένο κοινό. Σας θυμίζει κάτι;

Αν λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει στο μέλλον να βρεθεί προ εκπλήξεως, θα πρέπει να δει πώς θα διαχειριστεί τα κόμματα στα δεξιά του. Τον Νατσιό και τον Βελόπουλο.

Βρετανοί πολιτικοί χαρακτηρίζουν τον Φάρατζ και το κόμμα του Reform, σαν υπαρξιακό κίνδυνο για τους Συντηρητικούς. Ο Economist έγραψε ότι οι Συντηρητικοί, αν θέλουν να ξαναδούν εξουσία, θα πρέπει ή να διαλύσουν και να εξαφανίσουν ή να ενσωματώσουν τον Φάρατζ. Διαφορετικά θα μείνουν αντιπολίτευση για δεκαετίες. Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις. Μέχρι στιγμής ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντιμετωπίσει τους εκ δεξιών του αντιπάλους συντηρητικά με διορθωτικές κινήσεις. Μένει να δούμε τη συνέχεια.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr