Κενό εξουσίας

Έχω τον φόβο ότι η χώρα μας βρίσκεται στη δυσκολότερη θέση μετά από τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974, μετά δηλαδή από τη κατάρρευση της δικτατορίας και την εισβολή της Τουρκίας στη Κύπρο. Γιά τους εξής λόγους:

Εδώ και έξι χρόνια ζούμε υπό συνθήκες πλήρους οικονομικής κατάρρευσης, ασφυκτικού διεθνούς οικονομικού ελέγχου, πρωτοφανούς ανεργίας, αφανισμού της μεσαίας αστικής τάξης, κοινωνικής αποσύνθεσης και εξαθλίωσης των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων. Και δεν διαφαίνεται προοπτική εξόδου από αυτό το απόλυτο αδιέξοδο.

Εδώ και έξι χρόνια ζούμε υπό συνθήκες απόλυτης πολιτικής αστάθειας. Διενεργήθηκαν στα χρόνια αυτά πέντε εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα και παρήλασαν πέντε κυβερνήσεις, χωρίς να υπάρξει κανένα απολύτως βήμα προόδου από την ημερομηνία που εξερράγη η κρίση. Και δεν διαφαίνεται προοπτική διασφάλισης των αναγκαίων συνθηκών πολιτικής σταθερότητας από το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Εδώ και έξι χρόνια ο ελληνικός λαός υφίσταται μία συνεχή εξαπάτηση. Ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε ότι “λεφτά υπάρχουν” και έτσι κέρδισε τις εκλογές. Αποδείχθηκε ότι λεφτά δεν υπήρχαν, υπέγραψε τα μνημόνια και εν τέλει κατέρρευσε. Ο Α. Σαμαράς υποσχέθηκε αρχικώς ότι θα καταργούσε τα μνημόνια και στη συνέχεια ότι θα επαναδιαπραγματευόταν τις σχέσεις με τους δανειστές. Αποδείχθηκε ότι έλαβε ακόμη σκληρότερα μέτρα από εκείνα που υποτίθεται ότι θα καταργούσε ή θα αναθεωρούσε και εν τέλει κατέρρευσε και αυτός.

Ο Α. Τσίπρας υποσχέθηκε ότι θα έσκιζε τα μνημόνια και θα τοποθετούσε σε εντελώς νέα βάση την πολιτική έναντι της Ευρώπης και των δανειστών. Αποδείχθηκε ότι υπέγραψε το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο και αφού γελοιοποιήθηκαν εσωτερικά και διεθνώς ορισμένοι από τους στενότερους συνεργάτες του και προχώρησε σε ένα ασυνάρτητο δημοψήφισμα εφαρμόζει τώρα υπάκουα τις εντολές του διεθνούς ελέγχου.

Το ΠΑΣΟΚ από κόμμα εξουσίας με ποσοστά άνω του 40% εξασφαλίζει με αγωνία μονοψήφια νούμερα. Η ΔΗΜΑΡ εξαερώθηκε. Η Νέα Δημοκρατία παραπαίει μετά τη κατάρρευση των ποσοστών της και τη κρίση ηγεσίας, που την έχει πλέον οδηγήσει στα όρια του γελοίου. Και ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη βαρύτατα πλήγματα με τη διάσπαση και την αποχώρηση βουλευτών και στελεχών του.

Έτσι τη χώρα κυβερνά αυτή τη στιγμή μία εμφανώς ανεπαρκής και ετερόκλητη αριστεροδεξιά κυβέρνηση, με οριακή πλειοψηφία, η οποία άρχισε να απομειώνεται στη πρώτη δύσκολη ψηφοφορία, την ώρα που σύντομα ακολουθούν άλλες δυσκολότερες όπως το ασφαλιστικό ή το αγροτικό, γιά τις οποίες μάλιστα προσέφυγε ο κ. Τσίπρας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ζητώντας τη μεσολάβησή του γιά να στηριχθεί από κόμματα της αντιπολίτευσης. Απέναντι σε αυτή την εμφανώς ανεπαρκή κυβέρνηση βρίσκεται μία εμφανώς ανεπαρκέστερη αντιπολίτευση, η οποία δεν μπορεί να επιτελέσει τον θεσμικό της ρόλο, καθώς δεν είναι σε θέση να επιλύσει ούτε τα δικά της εσωτερικά προβλήματα.

Συνιστούν τα δεδομένα αυτά το απόλυτο κενό εξουσίας: Ανίκανη κυβέρνηση, ανίκανη αντιπολίτευση, διαλυμένα κόμματα, αναξιόπιστες ηγεσίες, παράλυτο πολιτικό σύστημα, διεφθαρμένες πολιτικές και οικονομικές ελίτ, πλήρως ανεπαρκής δημόσια διοίκηση.

Συμβαίνουν όλα αυτά σε μία εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή γιά την Ελλάδα και την Ευρώπη. Στην ευρύτερη περιοχή μας, στη νότια και ανατολική Μεσόγειο όπως και στη Μέση Ανατολή, μαίνονται πόλεμοι και συγκρούσεις με άμεση εμπλοκή και των μεγάλων δυνάμεων. Το προσφυγικό πρόβλημα πνίγει την Ελλάδα, καθώς ένα ένα τα κράτη της Βαλκανικής και της Κεντρικής Ευρώπης υψώνουν τείχη γιά να εμποδίσουν τη ροή των προσφύγων από εδώ προς τον Βορρά, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καταστεί η χώρα μας η μεγάλη αποθήκη των δυστυχισμένων ψυχών της Ανατολής και του Νότου. Η τυφλή τρομοκρατία αλλάζει τη καθημερινότητα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλάζει πολλά από τα δεδομένα στα οποία στηρίζονταν ευρωπαϊκές πολιτικές αλλά εμπλέκει και την Ελλάδα ως πύλη εισόδου τρομοκρατών.

Πώς και από ποιούς θα αντιμετωπιστούν αυτά τα πελώρια εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα μέσα σε συνθήκες κενού εξουσίας; Πώς και από ποιούς θα προστατευθεί ο ελληνικός λαός από τους άμεσους, μεγάλους κινδύνους που τον απειλούν; Φοβούμαι ότι δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα πειστική απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Φοβούμαι ότι ταξιδεύουμε χωρίς πυξίδα, χωρίς καπετάνιο και με πλήρωμα στεριανούς που δεν ξέρουν από θάλασσες.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr