Κι αν είμαι πανελίστας, μη με φοβάσαι

Οι πανελίστες ως ιδιαίτερη κοινωνική κατηγορία εμφανίστηκαν και κατσικώθηκαν στην πατρίδα μας μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση, κατά το χάραμα της δεκαετίας του 1990.

Δεν διάλεξα τυχαία το… χάραμα, διότι οι πανελίστες αρχικά έσκασαν μύτη τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες, σε μια εποχή όπου οι "φραγκάτοι" του αέρα του κοπανιστού (έτερη ιδιαίτερη κοινωνική κατηγορία που τείνει σήμερα προς εξαφάνιση) επέστρεφαν σουρωμένοι από τα σκυλάδικα κι έπαιρναν μια τελευταία δόση τηλεοπτικού αυτοεξευτελισμού από τους πανελίστες προτού πέσουν οι ίδιοι για ύπνο ημιλιπόθυμοι. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Διανύαμε την περίοδο των παχιών αγελάδων στο χρηματιστήριο, οι τράπεζες σού δάνειζαν για να πας διακοπές ή για να δοκιμάσεις την τύχη σου στο καζίνο και ο άκρατος σεξισμός δεν ήταν ακόμη υπό διωγμόν, απεναντίας, τον επιδείκνυες και καμάρωνες γι’ αυτόν στις παρέες σου σαν γύφτικο σκεπάρνι.

Όποτε βρείτε χρόνο και διάθεση, δείτε στο YouTube παλιές εκπομπές του Φίλιππου Καμπούρη, τότε ανθύπατου της trash TV και σημερινού (διόλου τυχαία επίσης) αρχηγού του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού που, αν και περνάει κάτω από το ραντάρ των δημοσκοπήσεων, σηκώνει περισσότερη επικοινωνιακή σκόνη από όση δικαιολογεί το σπιθαμιαίο πολιτικό του ανάστημα, αδιάψευστο σημάδι και αυτό της σημερινής μετάλλαξης· θα εισπνεύσετε μια ισχυρή τζούρα από το κλίμα εκείνων των ημερών, όταν είχαμε την πολυτέλεια να διασκεδάζουμε και να σπαταλάμε ασύστολα, απαλλαγμένοι από τις συμφορές της φρόνησης και, κυρίως, της λυπητερής που θα έπεφτε στους ώμους των παιδιών μας.

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στην κοίτη του Κίτρινου Ποταμού, όπως λέγαμε κάποτε εμείς τα μαρξιστόπουλα. Εμβληματικές trash εκπομπές τύπου "Παιδιών της Νύχτας" και "Ερωτοδικείου" γαλούχησαν μια νέα απενοχοποιημένη γενιά αποβλάκωσης που, με τη σειρά της, απαίτησε τη σταθερή διολίσθηση αυτών των εκπομπών από τη μεταμεσονύκτια ζώνη στη βραδινή, στην απογευματινή, στη μεσημεριανή και, τέλος, στην πρωινή, περικυκλώνοντας με "κατινοδικεία" -κατ’ ευφημισμόν εκπομπές infotainment, τουτέστιν εκπομπές που συνδυάζουν την πληροφόρηση (information) με τη ψυχαγωγία (entertainment)- ολόκληρο το εικοσιτετράωρο του τηλεθεατή. Για να πούμε όμως και του στραβού το δίκιο, κατά τη διάρκεια αυτής της διολίσθησης μεταλλάχτηκε η ιδιοσυστασία του πανελίστα. Δεν ήταν πλέον το ακραίο "εξωτικό πουλί" των εκπομπών του Φίλιππου Καμπούρη που δεν ήσουν σίγουρος εάν έχρηζε μονάχα οίκτου ή και φαρμακευτικής αγωγής, αλλά ένας "κανονικός" άνθρωπος, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο ενημερωμένος από τον μέσο τηλεθεατή, με ανάλογη ροπή προς το κουτσομπολιό, την ελαφρότητα και τη ξερολίαση –ένας "αντικατοπτρισμός" του μέσου τηλεθεατή, υπό μία έννοια. Πρωτίστως; Ένα πρόσωπο εξαιρετικά οικείο στον μέσο τηλεθεατή, καθώς κυριολεκτικά "έμπαινε" στο σπίτι του για δύο ή και τρεις ώρες την ημέρα, πέντε ημέρες την εβδομάδα.

Κάπου εδώ "τσίμπησαν" τα κόμματα με τους πανελίστες –οι τελευταίοι, για την ακρίβεια, τράβηξαν την προσοχή υψηλόβαθμων κομματικών στελεχών που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα τους έριχναν ούτε δεύτερη ματιά στο δρόμο, όχι από ιδεολογικό σνομπισμό, αλλά επειδή –όπως και να το κάνουμε- το πραγματικό πολιτικό "βάρος" των πανελιστών είναι συνήθως από ασήμαντο έως ανύπαρκτο. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο και για το ψηφοσυλλεκτικό τους "βάρος", πόσω μάλλον σε προεκλογικές περιόδους σαν τη σημερινή, όπου καθημερινά διαπιστώνουμε ότι τα social media της λεγόμενης "μεταπολιτικής" (το Tik Tok, το Facebook, το X [πρώην Twitter], το Instagram κ.ο.κ., αγκαζέ με τις μόνιμες τηλεοπτικές "φωλιές" των πανελιστών) επιφέρουν συντριπτικά πλήγματα στα παραδοσιακά μέσα προεκλογικού αγώνα: τα προγράμματα, τις συγκεντρώσεις, τις ρητορικές πομφόλυγες… Χρειάζεται άραγε να υπενθυμίσουμε πως, όποτε τα κόμματα στρέφονται προς τις "τηλεπερσόνες", το κάνουν με μία και μόνο, όχι και τόσο συγκεκαλυμμένη υστεροβουλία: να διευρύνουν το προεκλογικό τους ακροατήριο, να αποκτήσουν πρόσβαση σε δεξαμενές ψήφων μέχρι πρότινος απαγορευμένες;

Από εκεί ξεκινάει και το δράμα, σταθερά επαναλαμβανόμενο τα τελευταία χρόνια: οι πανελίστες, εκπαιδευμένοι, αν όχι εθισμένοι στην ελαφρότητα, δεν φροντίζουν να σιδερώνουν και να απονευρώνουν τα λόγια τους με το ίδιο υστερικό άγχος, τον ίδιο παραλυτικό φόβο που το πράττουν οι επαγγελματίες πολιτικοί. Από τη στιγμή, μάλιστα, που θεωρείται αναπόφευκτο ή/και δεδομένο ότι οι πολιτικοί σου αντίπαλοι –ενίοτε και οι υποτιθέμενοι "σύντροφοί" σου- θα ξεψαχνίσουν όλα τα "έπεα πτερόεντα" που εσύ ξεστόμισες ελαφρά τη καρδία και σχεδόν καθημερινά επί δεκαετίες, δεν υπάρχει περίπτωση να μην εντοπίσουν μία, δέκα ή εκατό μπανανόφλουδες που πάτησες. Το γεγονός επίσης ότι δεν ανήκεις στον κομματικό τους σωλήνα, δεν σε ήξεραν και από χτες ούτε θα τους λείψει η παρέα σου αύριο, διευκολύνει τον εξοστρακισμό σου χωρίς περαιτέρω κομματικούς κραδασμούς. Εσένα μπορεί να σε πικραίνει η αναντίρρητη διαπίστωση ότι στο παρελθόν σε παρόμοιες με τη δική σου περιπτώσεις δεν επέδειξαν και ανάλογη αυστηρότητα, αλλά στο δικό τους τεφτέρι δεν παύει δίπλα στο όνομά σου να υπογραμμίζεται με bold κεφαλαία γράμματα: ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΣ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr