Μπήκαμε στον πέμπτο μήνα lockdown. Τα κρούσματα όχι απλά δεν λένε να πέσουν, αλλά αυξάνονται. Η κούραση το ίδιο. Η υπομονή και οι αντοχές των πολιτών και της οικονομίας εξαντλούνται. Τα νοσοκομεία και οι εντατικές, ειδικά στην Αττική, γέμισαν. Ο εμβολιασμός προχωράει, αλλά όχι με ιδιαίτερη ταχύτητα.
Όλα αυτά συνιστούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, το οποίο δυστυχώς επιδεινώνεται από αδέξιους χειρισμούς, διαχειριστικές εμμονές και πλέον εμφανή ανικανότητα.
Διότι πώς αλλιώς μπορεί να αξιολογήσει κανείς τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν.
Μετακίνηση 6 μόνο με τα πόδια: Στις 10 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τον υφυπουργό Νίκο Χαρδαλιά, ήταν "ταξικό μέτρο", γιατί αδικούσε τους κατοίκους υποβαθμισμένων περιοχών. Στις 3 Μαρτίου έγινε "έξυπνο" μέτρο, γιατί φύτρωσε Central Park στην Κυψέλη.
Μετακίνηση 2 για σούπερ μάρκετ εντός δύο χλμ: Θα αγοράσουμε όλοι GPS για να μετράμε με μεζούρα την απόσταση μέχρι το μπακάλικο; Ή μήπως κολλάει ο κορονοϊός αν πάμε στον Σκλαβενίτη του Αμαρουσίου, αλλά όχι της Λυκόβρυσης;
Μετακίνηση 4 για παροχή βοήθειας: Θα ελέγχεται πιο αυστηρά, λένε. Με ποιόν τρόπο θα ελέγχεται μια τόσο ασαφής αιτιολογία μετακίνησης; Θα σε συνοδεύουν μέχρι το σπίτι της μητέρας σου για να δουν αν έχει το Χ πρόβλημα;
Απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 19:00 αντί για τις 18:00 τα Σαββατοκύριακα: Ένα λάθος μέτρο που οδήγησε σε αύξηση του συνωστισμού στα σούπερ μάρκετ, αντί να ανακληθεί, διορθώνεται μόνο κατά μία ώρα…
Οι αντιφάσεις των νέων μέτρων ατελείωτες. Και κανείς δεν τολμά να εξηγήσει γιατί ενώ είμαστε σχεδόν η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με πέμπτο μήνα σερί lockdown, τα μέτρα δεν λειτουργούν όπως πρέπει. Και αυτό γιατί οι μεταλλάξεις και κυρίως η βρετανική φαίνεται ότι διασπείρεται επικίνδυνα.
Με κλειστά τα σχολεία και τα καταστήματα είναι προφανές ότι οι χώροι μετάδοσης περιορίζονται στην εργασία, στα Μέσα Μεταφοράς και σε καμιά κορονομάζωξη σε σπίτια. Το τελευταίο είναι πρακτικά αδύνατο να ελεγχθεί, τα δύο πρώτα όμως μπορούν. Οι έλεγχοι όμως σε εργασιακούς χώρους είναι ανύπαρκτοι και η κατάσταση στα ΜΜΜ είναι συχνά απελπιστική με αραιά δρομολόγια και συνωστισμένους επιβάτες.
Ηδη πολλοί ειδικοί (Δερμιτζάκης, Εξαδάκτυλος, Λινού, Παγώνη, κλπ) έχουν εκφράσει σοβαρές αμφιβολίες για τα τρέχοντα μέτρα. Και εύλογα.
Πώς μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι ο κορονοϊός δεν κολλάει σε ένα λεωφορείο, αλλά κολλάει αν πας βόλτα την Κυριακή στο βουνό ή τη θάλασσα με μάσκα σε εξωτερικούς χώρους;
Πώς επιβαρύνεται η επιδημιολογική κατάσταση αν βγει κάποιος για περπάτημα ή τρέξιμο στις 11 το βράδυ σχεδόν σε άδειους δρόμους;
Ούτε καν τη λεγόμενη κοινωνική "φούσκα" δεν έχουν προβλέψει ακόμη, δηλαδή ο καθένας να έχει ένα περιορισμένο κύκλο κοινωνικών συναναστροφών, εύκολα ελεγχόμενο αν προκύψει κρούσμα. Εκτός αν στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι επί πέντε μήνες ζευγάρια ή οικογένειες που δεν μένουν μαζί, δεν συναντώνται.
Το χειρότερο ίσως απ΄όλα είναι ότι δεν γίνεται καμία δημόσια συζήτηση επ’ αυτού. Τη φλυαρία των ειδικών στα τηλεπαράθυρα διαδέχεται μια σπερμολογία φημών περί νέων μέτρων, τα οποία αναλαμβάνει να ανακοινώσει με ύφος ταγματάρχη ένας μη εκλεγμένος υφυπουργός.
Αυτή τη φορά μάλιστα δεν δέχτηκε ούτε καν ερωτήσεις δημοσιογράφων. Δυστυχώς, για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία δεν έχει εφευρεθεί ακόμη εμβόλιο.
Χώρια που η κοινωνικότητα, οι αντιδημοκρατικοί περιορισμοί, η ψυχολογική πίεση και η μοναξιά αποτελούν κορυφαία ζητήματα με έναν χρόνο πανδημίας, τα οποία δεν φαίνεται να απασχολούν τους αρμόδιους που κουνούν συνεχώς το δάχτυλο.
Η απόσταση από την εξαγγελία ενός "έξυπνου" μέτρου στην εφαρμογή μιας ανόητης απόφασης είναι μικρή και κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα μια προσπάθεια μηνών.
Γιατί το "μένουμε σπίτι" και το "κρίσιμες οι επόμενες δύο εβδομάδες" έχουν ήδη γίνει το συντομότερο ανέκδοτο…