Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για την κομματοκρατία και τις παρενέργειές της. Η έλευση της…«πρώτης φορά Αριστεράς» δεν άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού, αλλά βλέπουμε τις πολλές παθογένειες του παρελθόντος να συντηρούνται.
Ουσιαστικά διαπιστώνουμε ότι αυτό που έλεγε ο Ρογήρος, για την μεταπρατική εξουσία, δηλ. ότι εκείνος που την κατέχει, την ασκεί σα μαγαζί του, πουλάει αγαθά της εξουσίας και εξυπηρετήσεις, βρίσκει την εφαρμογή του και σήμερα.
Το καυτηριάζαμε πολλές φορές στο παρελθόν για τα 40 χρόνια της μεταπολιτευτικής παρουσίας των δυο κομμάτων εξουσίας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το βλέπουμε όμως να υπάρχει και σήμερα, ίδιο και απαράλλαχτο με άλλους παίκτες όμως.
Η κομματοκρατία παραμένει πανίσχυρη, ως τμήμα του πολιτικού συστήματος, αλλά είναι η ίδια το πολιτικό σύστημα, αναπόσπαστο τμήμα της οποίας είναι όχι μόνο οι πολιτικοί, αλλά και οι δημοσιογράφοι, μεγάλο τμήμα της άρχουσας επιχειρηματικής ελίτ, ακαδημαϊκοί, πανεπιστημιακοί και άλλοι.
Η αναξιοπιστία της πολιτικής εξουσίας μεγαλώνει σε συνδυασμό με την βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς
Το κλίμα γενικευμένου εκφυλισμού και πολιτικής απογοήτευσης είναι όλο και πιο έντονο, ενώ η αναξιοπιστία της πολιτικής εξουσίας μεγαλώνει σε συνδυασμό με την βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς.
Οι πολίτες αντιλαμβάνονται τους πολιτικούς όχι ως φορείς πολιτικής ιδεολογίας, αλλά ως μεταπράτες και αυτό είναι το επικίνδυνο για την ίδια την Δημοκρατία.
Για να αλλάξει αυτό το κλίμα, χρειάζεται πολλά, με κεντρικό όμως σημείο την καλυτέρευση της οικονομικής κατάστασης για να απεμπλακούμε από την ισοπέδωση των πάντων και την ροπή προς τον ακραίο φανατισμό, είτε από τα δεξιά είτε από τα αριστερά.
Κυρίως όμως απαιτείται την επόμενη μέρα να δημιουργηθεί μια νέα σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των εκλογέων και εκλεγόμενων που δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί, παρά μόνο με την ανάκτηση της αξιοπιστίας της πολιτικής και των πολιτών.
Σε διαφορετική περίπτωση η κομματοκρατία που ζει και βασιλεύει και επί «πρώτης φοράς Αριστερά» θα ισοπεδώσει ότι έχει μείνει όρθιο μετά από έξι χρόνια βαθιάς, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης.