Δε μπορώ σε καμία περίπτωση, πλέον, να παρεξηγήσω την ακατάσχετη φιλοδοξία του κυρ Βασίλη του Λεβέντη για εξουσία, έστω κι αν αυτή περνά μέσα από υποχωρήσεις και συμβιβασμούς του μέγιστου βαθμού.
Σε προηγούμενο άρθρο που είχα δημοσιεύσει στο TheToc είχα αναφέρει, πως οι μάσκες έχουν πέσει από καιρό και πως το σύμφωνο συμβίωσης σε μια νέου τύπου κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την συμμετοχή και του Λεβέντη είναι πλέον σίγουρο.
Λίγες ημέρες μετά, ήρθε η αποχώρηση από το κόμμα του εκπροσώπου Τύπου, λόγω… ελαφριάς συριζοποίησης του Λεβέντη. Στη συνέχεια τα δείπνα με ψαριά και έπειτα η παρουσία του κυρ Βασίλη στην ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ, που όχι μόνο επιβεβαιώνουν τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ – Ένωσης Κεντρώων, αλλά βάζουν και τη σφραγίδα της επικύρωσης. Και τα όσα κομψά περιέφερε περί «νέου ήθους» εκείνος και η παρέα του είναι κατά το κοινώς λεγόμενο, μπαρμπούτσαλα.
Φυσικά, τα πάντα θα προκύψουν σε χρόνο που θα κρίνει ο Αλέξης ικανό για να εντάξει στη νέα κυβερνητική μορφή και τους Κεντρώους… Ενωσήτες. Θα έχουμε με αυτόν τον τρόπο την τιμή να δούμε τον κυρ Βασίλη τον Λεβέντη, τον μέχρι άλλοτε γραφικό (κι ας μη το λησμονούμε αυτό) διασκεδαστή, από το Κανάλι 29 και άλλα κανάλια που πλήρωνε για να ακούμε μπινελίκια, πολιτικές ασυναρτησίες και τυχάρπαστους να τον λοιδορούν από τηλεφώνου, σε ρόλο πλέον… ρυθμιστή.
Η μέρα αυτή δεν θα ναι μακριά, βάσει των πολιτικών εξελίξεων που θα προκύψουν από την πίεση της δεύτερης αξιολόγησης. Ο Τσίπρας, θα επιδιώξει να κάνει επικοινωνιακά το λεγόμενο ανακάτεμα της σούπας, προκειμένου, η πικρόξινη υφή της να γλυκάνει με την πρόσμιξη ετερόκλητων(λέμε τώρα)δυνάμεων και να αποσπάσει περιστασιακά την προσοχή των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης, από τα πραγματικά προβλήματα που την ταλανίζουν.
Ο κυρ Βασίλης, γνωρίζει πως τα πολιτικά ψωμιά του είναι λίγα και θα πρέπει να κινηθεί άμεσα, προκειμένου να εξασφαλίσει την υστεροφημία του ως υπουργός ή στην καλύτερη περίπτωση για κείνον και στη χειρότερη για το λαό, ως αντιπρόεδρος της πιο «διασκεδαστικής» κυβερνητικής φωτογραφίας που θα έχει φλασαριστεί ποτέ, έξω από τα σκαλοπάτια της Βουλής.
Για προσπαθήστε να φέρετε στο μυαλό σας την εικόνα. Θα είναι ένα ανεκτίμητο φωτογραφικό κειμήλιο για να ξεκαρδίζονται οι μετέπειτα γενιές.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, εάν αυτό θα είναι το τελευταίο χαρτί του Τσίπρα, ώστε να κερδίσει πολιτικό χρόνο πριν οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Σίγουρα, όμως, θα είναι μια κίνηση που θα του δώσει άλλοθι διακυβέρνησης με ευρύτερες (ο Θεός να τις κάνει) πολιτικές δυνάμεις. Ότι ακριβώς έκανε και με τον Καμμένο.
Βέβαια, στην πολιτική δεν μπορείς να βάλεις το χέρι στου στη φωτιά, ούτε για το οφθαλμοφανές.