
Η Ε.Ε. για μία ακόμη φορά βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο. Μοιάζει και δείχνει να ανησυχεί για το ενδεχόμενο ενός Brexit την ώρα που εσκεμμένα υποβαθμίζει τους λόγους και τις αιτίες της ενδυνάμωσης των αντιευρωπαϊκών αισθημάτων σε πολλά κράτη-μέλη.
Το σύνδρομο στρουθοκαμηλισμού της Κομισιόν χέρι χέρι με την καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων και το χρονικό «σπρώξιμο» σημαντικότατων προβλημάτων λόγω διαφωνιών στο εσωτερικό της δημιούργησαν στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό «τέρας».
Κατόπιν αυτών είναι αυτονόητο ότι το ξήλωμα του πουλόβερ θα αρχίσει,αν αρχίσει, από τα πιο ισχυρά (πολιτικά, οικονομικά και εθνικά) κράτη – μέλη όπως τα Βρετανικά νησιά που έτσι κι αλλιώς απολαμβάνουν ένα ειδικό καθεστώς εντός της Ε.Ε.
Πολλοί φοβούνται ότι τα ...exit δεν θα σταματήσουν εδώ. Επί του παρόντος η Ε.Ε. ζει από πέρυσι την Άνοιξη στον ρυθμό των ...exit. Απλά την ελληνική περιπέτεια διαδέχθηκε το ενδεχόμενο ενός Brexit.
Και ακολουθούν οι Ισπανικές εκλογές την Κυριακή η κάλπη των οποίων πιθανότατα θα βάλει ένα ακόμη δύσκολο σταυρόλεξο στους διαδρόμους και τους διαδρομιστές των Βρυξελλών.
Για κάποιους πίσω από το Brexit βρίσκεται το φαινόμενο του «Πολωνού υδραυλικού» όπως πίσω από το Grexit βρισκόταν οι πολιτικές λιτότητας.
Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη αντιδρά με διαφορετικό πολιτικά τρόπο απέναντι στη λιτότητα.
Ο «φτωχός» νότος με το «εχθρικό» προς τον πολίτη εθνικό κράτος ριζοσπαστικοποιείται. Εξέλεξε ένα κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα, δημιούργησε τους Podemos στην Ισπανία και πριμοδότησε τους-τις υποψήφιες του κινήματος Πέντε Αστέρων του Πέπε Γκρίλο σε Ρώμη και Τορίνο.
Στον «πλούσιο» βορρά με το ισχυρό κοινωνικό κράτος, τα μεγάλα και ισχυρά εργατικά συνδικάτα το εκλογικό σώμα εμφανίζει το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου.
Οχυρώνεται πίσω από το εθνικό κράτος, υψώνει τοίχοι, ενισχύει την άκρα δεξιά η οποία χέρι χέρι με τον λαϊκισμό πριονίζει το πόδι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Για όσους όμως αναλυτές βλέπουν κάπως μακρύτερα η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε κομβικό σταυροδρόμι: Ή θα προχωρήσει σε μια ουσιαστική ενοποίηση (και πολιτικά) ή θα οδηγηθεί σε μια κλειστή οικονομική Ένωση λίγων βορειοευρωπαϊκών κρατών.
Ακόμη κι αν αυτό ηχήσει παράξενα σε κάποια αυτιά η λύση για την Ευρώπη βρίσκεται στην αμερικανοποίηση της. Δηλαδή σε ένα μοντέλο Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, με ανοιχτό, πολυπολιτισμικό, πλουραλιστικό χαρακτήρα που θα προκρίνει την επιθετική ανάπτυξη έναντι του Γερμανικού συνδρόμου του κουμπαρά. Μοντέλο όμως που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τον Καλβινιστικό βορά. Άλλος δρόμος όμως δεν υπάρχει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία πραγματική TINA.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr