Ένας εύκολος τρόπος να αμυνθείς απέναντι σε σκάνδαλα και όζουσες υποθέσεις είναι η επίθεση διά του συμψηφισμού. "Και εσείς βασανίζατε τους μαύρους" σε ελεύθερη απόδοση ή αλλιώς "ένοχος ένοχον ου ποιεί", που είπε και ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης στη Βουλή, απαντώντας στην πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι και αν η τακτική αυτή εμφανίζει ακόμη πιο ένοχο αυτόν που την υιοθετεί. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ειδικά σε προεκλογική περίοδο.
Π.χ. λες "εγώ δεν ξέρω τίποτα" για τις υποκλοπές, οι άμεσα εμπλεκόμενοι επικαλούνται ένα δήθεν απόρρητο και (νομίζεις ότι) "καθάρισες".
Οπότε μετά αρχίζει η επικοινωνιακή αντεπίθεση: Μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει δύο υπουργούς του κατηγορούμενους σε Ειδικά Δικαστήρια (ασχέτως αν μπορεί να αθωωθούν), που υιοθέτησε αβάσιμες ιστορίες τύπου δήθεν "μικρής Μαρίας" στον Έβρο (και ακόμη να αναγνωρίσει με θάρρος το λάθος του), που η γραμματέας του Καλογρίτσα θυμήθηκε μετά από έξι χρόνια κάτι βαλίτσες με λεφτά προς το κόμμα, που (άλλος) ένας προστατευόμενος μάρτυρας της υπόθεσης Novartis συνελήφθη για κομπίνες με μαϊμού μεσολάβηση για δάνεια.
Και φυσικά υπάρχει πάντα (κάβα) το τραγικό α’ εξάμηνο του 2015, η δήθεν διαπραγμάτευση με τους δανειστές και το δημοψήφισμα παρωδία με τις κλειστές τράπεζες και τα τριετή capital controls.
Επομένως, "σκάνδαλο οι υποκλοπές, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ…". Αυτή είναι και η βασική γραμμή άμυνας της ΝΔ ενόψει εκλογών.
Επειδή όμως δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία 3,5 χρόνια, υπάρχουν ορισμένες απαντήσεις που η ΝΔ καλείται να δώσει.
Έχουν περάσει έξι μήνες και ακόμη δεν ξέρουμε το βασικό: Γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, τον τότε υπουργό Ενέργειας Κωστή Χατζηδάκη, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και πόσους ακόμη που δεν ξέρουμε;
Τα "δεν ξέρω, δεν άκουσα, είναι απόρρητο" δεν πείθουν ούτε στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Ούτε οι δήθεν λόγοι "εθνικής ασφάλειας" που ακούγονται λιγότερο πειστικοί και από το "δεν τρώω αλλά παχαίνω".
Αν οι υπουργοί και η ηγεσία του στρατεύματος πρέπει να παρακολουθηθούν για να βεβαιωθεί το Μέγαρο Μαξίμου ότι είναι κατάλληλοι για τη θέση, τότε είτε είναι λάθος πρόσωπα, είτε τα πρόσωπα αυτά, αφού αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση, είναι διατεθειμένα να θυσιάσουν ακόμη και μέρος της αξιοπρέπειάς τους για να παραμείνουν στην καρέκλα.
Ακόμη χειρότερα, αν υπάρχει κάποιο παραθεσμικό κύκλωμα εντός ΕΥΠ που εν αγνοία του πρωθυπουργού παρακολουθεί όποιον γουστάρει, "ακόμη και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας", όπως έλεγε με θράσος η εισαγγελέας της ΕΥΠ, τότε τι έχει κάνει η κυβέρνηση έξι μήνες για να το αποκαλύψει; Διότι είναι προφανές ότι μιλάμε για ποινικά αδικήματα αν κάποιοι στην ΕΥΠ κάνουν παρακολουθήσεις κατά παραγγελία για δήθεν λόγους εθνικής ασφάλειας.
Θα είχε παραιτηθεί ή όχι ο αρμόδιος υπουργός αν η ΕΥΠ υπαγόταν π.χ. στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπως ήταν για πολλά χρόνια, και όχι στο γραφείο του πρωθυπουργού;
Συνιστά ανάληψη πολιτικής ευθύνης η αποπομπή του ανιψιού του πρωθυπουργού και ενός διορισμένου σεκιουριτά χωρίς πτυχίο ως επικεφαλής της ΕΥΠ;
Γιατί ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αντί να ερευνά το σκάνδαλο ερευνά αυτούς που το αποκαλύπτουν και κάνει νομικό τσαμπουκά σε πρώην συνάδελφό του ανώτατο δικαστή και νυν πρόεδρο ανεξάρτητης αρχής;
Πόσο αθώα δείχνει η προσπάθεια κουκουλώματος της υπόθεσης επί έξι μήνες σε όλα τα επίπεδα, πολιτικά, κοινοβουλευτικά, δικαστικά και επικοινωνιακά;
Μπορεί να ζητά συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ η κυβέρνηση χωρίς καν να έχει απαντήσει ανοιχτά και δημόσια γιατί παρακολουθούσε τον πρόεδρό του;
Ας απαντηθούν λοιπόν πρώτα αυτά και μετά κάνουμε ιστορική αναδρομή για το τι έπραξε και τι δεν έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr