Η αμήχανη στάση του προέδρου Τσίπρα στην ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή είχε φανεί από την πρώτη στιγμή. Επιβεβαιώθηκε όμως και στο χλιαρό μέχρι αδιαφορίας χειροκρότημα του Αλέξη Τσίπρα- που έπιασε η κάμερα της Βουλής- όταν ο Κώστας Τασούλας ανακοίνωνε την έναρξη της ομιλίας του Ουκρανού Προέδρου. Το ένιωθες, ο πρόεδρος θα προτιμούσε να μην είναι καν εκεί. Αγγαρεία έκανε. Και έψαχνε μια αφορμή.
Η αφορμή δόθηκε από τον Μιχαήλ, τον ομογενή από τη Μαριούπολη που μάχεται με το Τάγμα Αζόφ. Αδιάφορο αν μας ενημέρωσε ότι οι πρόγονοί του πολέμησαν τους ναζί στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, αδιάφορο και αν δήλωσε ότι τώρα πολεμά τους ναζί Ρώσους που έχουν εισβάλει και ισοπεδώνουν την πατρίδα του, εκτελώντας εν ψυχρώ αμάχους..
Ο πρόεδρος Τσίπρας έκανε λόγο για πρόκληση και σημείωσε ότι "την απόλυτη ευθύνη φέρει ο Πρωθυπουργός. Μίλησε (ο Κυριάκος Μητσοτάκης) για ιστορική ημέρα αλλά είναι ιστορική ντροπή" πρόσθεσε, ακυρώνοντας έτσι την ομιλία του Ουκρανού Προέδρου. Περίεργη όμως αλήθεια διατύπωση από τον Αλέξη Τσίπρα. Γιατί την ευθύνη φέρει ο πρωθυπουργός; Και γιατί είναι ιστορική ντροπή;
Μήπως ήξερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τι περιέχει το βίντεο που συνόδευε την ομιλία του Ζελένσκι; Μήπως όφειλε να ξέρει; Να το ερευνήσει και αν δεν του αρέσει να το κόψει; Να το λογοκρίνει; Να το επιστρέψει ως απαράδεκτο; Και γιατί αυτή η ιερή οργή για την ομιλία του ομογενούς- μέλους του Τάγματος Αζόφ; Μήπως είναι η πρώτη φορά που ακροδεξιοί- αν υποθέσουμε ότι έχει καμία σχέση με τους φασίστες του Τάγματος Αζόφ ο Μιχαήλ- παίρνουν τον λόγο στην ελληνική Βουλή; Εκεί δεν μιλούσαν μέχρι χθες ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης; Αυτούς δεν είχαν στείλει στη Βουλή οι Ελληνες ψηφοφόροι;
Αλλά ναι, με μια έννοια, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο. Η ευθύνη ήταν όλη του πρωθυπουργού. Η ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή έγινε μετά από πρόσκληση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και ήταν μια ιστορική στιγμή. Και η δυσανεξία του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του για την εμφάνιση του Ουκρανού προέδρου , είχε φανεί από πριν. Πριν την εμφάνιση του Μιχαήλ. Είχε φανεί στις απουσίες από την αίθουσα, στις σιωπηλές φιγούρες στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν χειροκρότησαν ούτε στο ξεκίνημα της ομιλίας και περίμεναν να τελειώσει η Ολομέλεια για να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Στις αναρτήσεις που καλούσαν τον Ζελένσκι- αν θέλει οπωσδήποτε κι αυτός να μιλήσει- να μιλήσει και για την Κύπρο και την τουρκική εισβολή. Είχε φανεί στα μεσοβέζικα συνθήματα στις συναυλίες συμπαράστασης "με όλους"… και στις καταγγελίες των ιμπεριαλιστών.
Μια αφορμή ήταν ο Μιχαήλ, ένα πρόσχημα. Ένα πρόσχημα για τους συντρόφους του Αλέξη Τσίπρα, για να ξεχάσουμε το μείζων. Τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τις σφαγές των αμάχων. Το σχέδιο Πούτιν για τον αφανισμό μιας χώρας. Μια αφορμή για να μας πείσουν ότι οι ενστάσεις τους και οι δισταγμοί, δεν ήταν τα κατάλοιπα της κομουνιστικής τους καταγωγής και της αντίθεσής τους στη Δύση και στις αξίες της, δεν ήταν οι αντιμπεριαλιστικές τους εμμονές, αλλά οι δημοκρατικές τους δήθεν πεποιθήσεις.
Με αυτά και με κείνους, ο Ζελένσκι μίλησε στην ελληνική Βουλή και ήταν η μόνη ομιλία του σε όλη την Ευρώπη, που έγινε αφορμή για ένα ακόμα μαλλιοτράβηγμα μεταξύ των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων. Οι νεκροί άμαχοι βρίσκονται ακόμα στους δρόμους στη Μπούτσα και το Κραματόρσκ κι εμείς συζητάμε για τα φρονήματα του Μιχαήλ.
Αλλά ίσως είμαι και άδικος. Και στην Κύπρο υπήρξαν αντιδράσεις. Γιατί δεν αναφέρθηκε στην τουρκική εισβολή. Όχι γιατί ζήτησαν από τους αδελφούς Κυπρίους και τον Αναστασιάδη, να κόψουν τις χρυσές βίζες στους Ρώσους ολιγάρχες.
Υ.Γ. Φυσικά η αναφορά του ομογενούς στο Τάγμα Αζόφ ήταν ένα επικοινωνιακό λάθος. Δεν είμαι βέβαιον πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί, αλλά σίγουρα έδωσε το πάτημα σε κρυφούς "Putinistas”, να πάνε τη συζήτηση αλλού. Να χαθεί το μήνυμα του Ζελένσκι, μέσα στην φασαρία για υπαρκτούς και ανύπαρκτους ναζί. Πάντως πουθενά στην Ευρώπη γίνεται ιδιαίτερος λόγος ούτε καν για το (υπαρκτό και πιστοποιημένο) φανατικό παρελθόν των μελών του Τάγματος Αζόφ. Όχι μόνο γιατί πλέον οι μαχητές έχουν ενταχθεί στην Ουκρανική Εθνοφρουρά και βρίσκονται υπό τον έλεγχο των κρατικών αρχών του Κιέβου. Ούτε γιατί όταν πολεμάς για την πατρίδα σου, δεν κάνεις έλεγχο πολιτικών φρονημάτων. Αλλά και γιατί τα περί αποναζιστικοποίησης, είναι το επιχείρημα του Πούτιν για την βάρβαρη εισβολή στην Ουκρανία και τον αφανισμό του λαού της. Γι αυτό και η επιμονή στο "μεγάλο σκάνδαλο" του Τάγματος Αζόφ, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου αθώα.