Μια ευκαιρία είχε η Έφη Αχτσιόγλου, την έχασε

Αν δεν κάνω λάθος, η τελευταία φορά που την ακούσαμε ήταν την επομένη της εσωκομματικής αναμέτρησης που την κέρδισε ο Κασσελάκης. Η performance της Έφης Αχτσιόγλου είχε κάτι το νοσταλγικά αριστερό. Θύμιζε λίγο ΚΚΕ Εσωτερικού, τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Υψωμένη γροθιά μπροστά στις κάμερες (για να τιμήσουμε τα περασμένα), κάτι σκόρπια συνθήματα για "αγώνα, ρήξη και ανατροπή και πολλή ανυπακοή" και, μετά από μερικά λεπτά αινιγματικής αναμονής, ακολούθησε μια κοινότοπη δήλωση για "μαχητική και δομική αντιπολίτευση" απέναντι στη Νέα Δημοκρατία (ό,τι και αν σημαίνει αυτό το δομική), ώστε να δοθεί ελπίδα και προοπτική στον κόσμο. Θα έλεγε κανείς ότι η όλη εμφάνιση εικονογραφούσε το γιατί έχασε η Έφη Αχτσιόγλου από το "φαινόμενο Κασσελάκης".

Δεν ήταν μόνο η φανερή αμηχανία της που σου τραβούσε το βλέμμα. Δεν ήταν μόνο η υψωμένη γροθιά που φάνταζε τόσο παράταιρη με το σήμερα. Ήταν και η τόσο παλαιομοδίτικη σκηνοθεσία. Η Έφη Αχτσιόγλου είχε χάσει γιατί κάποιος άλλος φάνηκε στην κούρσα της διαδοχής πιο μοντέρνος, πιο νέος, λιγότερο παραδοσιακός αριστερός, πιο υποσχόμενος.

Από τότε ήρθαν τα πάνω-κάτω. Και η Έφη Αχτσιόγλου που μέχρι χθες φάνταζε η αυτονόητη διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα, ετοιμάζεται για το άλλο κόμμα, το αυθεντικό, μαζί με άλλους 11 βετεράνους του ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησαν από το κόμμα Κασσελάκη. Προηγήθηκαν οι κρίσεις στην Κεντρική Επιτροπή και την Πολιτική Γραμματεία, η αποχώρηση της αριστερής Ομπρέλας, ακραίες δηλώσεις για "φυτευτούς αρχηγούς" και σκοτεινά σχέδια της διαπλοκής να καθυποτάξει τον ανυπότακτο ΣΥΡΙΖΑ, ύμνοι στην πάντα αριστερή ταυτότητα και ψυχή των υπό έξωση στελεχών -που οι συνθήκες δεν την άφησαν να εκδηλωθεί- και ένας τοξικός πόλεμος μέσω social media.

Αλλά η Έφη Αχτσιόγλου εκεί. Πάντα σιωπηλή. Ακόμα και την ανεξαρτητοποίηση ανέλαβαν να τη διεκπεραιώσουν άλλοι. Ο Χαρίτσης και ο Ηλιόπουλος.

Η δυστοκία θυμίζει και την αμηχανία της όταν κλήθηκε ξαφνικά να αντιμετωπίσει το "φαινόμενο", στη διάρκεια της εσωκομματικής διαδικασίας για την εκλογή του διαδόχου του Αλέξη Τσίπρα. Όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο κ. Κασσελάκης, η Εφη Αχτσιόγλου σιώπησε. Ίσως και γιατί θεώρησε ότι δεν είναι επικίνδυνος αντίπαλος. Δεν είδε τη δυναμική του. Όταν έχασε τον πρώτο γύρο, ξεκίνησε μια επίθεση μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, προσπαθώντας να πείσει ότι εκείνη εκπροσωπούσε τον πραγματικό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δηλαδή που αποδοκίμασαν οι ψηφοφόροι. Φάνηκε σε δύσκολη θέση, σαν να φοβάται. Μάλλον ενίσχυσε τον αντίπαλό της. Έτσι κι αλλιώς ήταν ήδη αργά. Οι κάλπες είχαν ήδη μιλήσει.

Το πιο ακριβές πολιτικό σχόλιο για την Έφη Αχτσιόγλου το "έγραψε" ο σκιτσογράφος Δημήτρης Χαντζόπουλος. Η Έφη, στο σκίτσο του, είναι ένας πύραυλος έτοιμος να εκτοξευτεί. Ο εκφωνητής στο κέντρο ελέγχου μετράει αντίστροφα: Δέκα, εννέα, οκτώ, επτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρία, δύο μηδέν… Η Έφη τίποτα. Εκεί. Ακούνητη. Ο εκφωνητής συνεχίζει: Μείον ένα, μείον δύο, μείον τρία. Τίποτα. Σιωπή. Η Έφη εκεί, ακούνητη. Δεν εκτοξεύεται ποτέ.

Κατόπιν τούτου, δεν απορεί κανείς που οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν επικεφαλής της ομάδας του "πραγματικού ΣΥΡΙΖΑ" που θα συγκροτήσουν στη Βουλή οι αποχωρήσαντες, να είναι ο Αλέξης Χαρίτσης και όχι η Έφη Αχτσιόγλου. Οι ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται παρά μόνο μία φορά και όλα δείχνουν ότι η Έφη έχασε τη δική της. Δύσκολο το come back.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι η σιωπή και η αμηχανία έχουν ερμηνεία. Η έξοδος από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κίνηση με ρίσκο. Είναι άλμα σε κενό. Τι ελπίδες έχουν να καταγράψουν μια αξιοπρεπή παρουσία στις εκλογές, οι ηττημένοι της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ; Τι ελπίδα έχουν οι ηττημένοι της εσωκομματικής αναμέτρησης, εκείνοι που δεν έπεισαν ούτε καν τους ορκισμένους οπαδούς της αριστερής νομιμοφροσύνης να τους ψηφίσουν, να πείσουν για το σχέδιό τους το ευρύτερο κοινό; Τι ελπίδες έχουν στις κάλπες -ακόμα και στις ευρωεκλογές που προσφέρονται για "μήνυμα στον Μητσοτάκη" όπως θα γράφουμε την επομένη- αυτοί που έχουν όνειρο την ανασυγκρότηση του πραγματικού ΣΥΡΙΖΑ, που αποδοκιμάστηκε σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις; Τι θα προτείνουν ως κυβερνητικό σχέδιο;

Θα επικαλούνται την κληρονομικά του Αλέξη Τσίπρα, όταν ο πρώην αρχηγός θα κάθεται σε διπλανά έδρανα, σε άλλη κοινοβουλευτική ομάδα; Η προϊστορία με την αποχώρηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη δείχνει ότι το εγχείρημα θα είναι αν μη τι άλλο εξαιρετικά δύσκολο.

Αλλά φυσικά οι προβλέψεις έχουν μια αδυναμία. Συνήθως διαψεύδονται. Αν έχουν μια ευκαιρία οι αποχωρήσαντες να καταγράψουν μια αξιοπρεπή παρουσία εντός και εκτός Βουλής, αυτό εναπόκειται ίσως περισσότερο στον Στέφανο Κασσελάκη και λιγότερο στον Αλέξη Χαρίτση. Ο αρχηγός του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ που κρατάει και τα κλειδιά της Κουμουνδούρου (και την κρατική χρηματοδότηση), πολιτεύεται μέχρι στιγμής με πρωτοφανή αφέλεια και εντυπωσιακή άγνοια για την πολιτική και την αριστερά. Αλλά είναι δραστήριος και σίγουρα είναι επικοινωνιακός.

Η πρόβλεψη είναι ότι μέχρι τις εκλογές ο δικός του χώρος θα έχει εξαερωθεί και θα έχει μετατραπεί σε ανέκδοτο. Ιδού η ευκαιρία για τον Αλέξη Χαρίτση, που πάντως μέχρι στιγμής δεν έχει εντυπωσιάσει τα πλήθη, παρά τη γραβάτα. Αλλά όπως είπαμε, οι προβλέψεις έχουν αδυναμίες. Συνήθως διαψεύδονται.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr