H «γκρίνια» από φίλους(;) και εχθρούς(;) για τη light αντιπολίτευση της Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνει να αποδίδει.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο πρόεδρος της Ν.Δ φαίνεται πως υποχώρησε από την φυσική πολιτική ροπή του και αποδέχθηκε τις εισηγήσεις ότι μόνο το σκληρό ροκ θα τον καταστήσει κυρίαρχο έναντι του Αλέξη Τσίπρα.
Οι «φίλοι» που γκρινιάζουν επικαλούνται ως επιχείρημα ότι στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζει εικόνα...κατάρρευσης.
Προσπερνώντας είτε με αφέλεια είτε με πονηριά πως η ΝΔ σε μη προεκλογικό κλίμα και χρόνο προηγείται με 10 μονάδες και ο πρόεδρος της εμφανίζεται καταλληλότερος από τον εν ενεργεία πρωθυπουργό. Κι ότι οι δημοσκοπήσεις στις αρχές του Σεπτέμβρη έχουν πάντα κάτι από την «ανεμελιά» του καλοκαιριού.
Ψιλά γράμματα;
Η επιμονή με την οποία ορισμένοι - και εντός της Ν.Δ - θέλουν να σύρουν τον Κ. Μητσοτάκη στα κάγκελα δεν είναι ανεξήγητη.
Ανεξήγητα όμως δείχνουν κάποια από τα επιχειρήματα τους.
Πχ ότι η ΝΔ έχει πιάσει ταβάνι στη συσπείρωσή της και άρα θα πρέπει να κερδίσει ψηφοφόρους.
Απο πού;
Από την Κεντροαριστερά και το κέντρο.
Θεωρούν δηλαδή ότι αν η ΝΔ το γυρίσει στο «σκληρό ροκ» θα προσελκύσει ψηφοφόρους του κέντρου και της Κεντροαριστεράς.
Δεν ξέρω πράγματι ποιους προσβάλει αυτή η παιδαριώδης ανάλυση: τους εαυτούς τους ή τους ψηφοφόρους του κέντρου και της Κεντροαριστεράς που επιδιώκουν να τους ψηφίσουν.
Εξίσου αστείο ακούγεται και το δήθεν...αγανακτισμένο επιχείρημα « μα καλά ο Μητσοτάκης θα περιμένει τον Τσίπρα να πέσει σαν ώριμο φρούτο;».
Η εικόνα ενός «έξαλλου» αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης να «πετροβολάει» το δέντρο δηλ τη χώρα για να ρίξει τον Τσίπρα μια ώρα αρχύτερα ,τους φαίνεται περισσότερο ελκυστική από την δημοκρατική και φυσική ροή των πραγμάτων.
Τους μόνους που θα «υπηρετήσει» ο Κ. Μητσοτάκης υιοθετώντας «σκληρό ροκ και τσάμικα» είναι τον Αλέξη Τσίπρα ,τον ΣΥΡΙΖΑ και τους φίλους τους εντός της...ΝΔ.
Ας ασχοληθεί πρωτίστως όχι πως θα μπει στο Μαξίμου αλλά τι θα αφήσει πίσω του βγαίνοντας από το Μαξίμου.
Μπας και μπορέσει να σηματοδοτήσει την εποχή της στοιχειώδους σοβαρότητας...
Αν λοιπόν δεν φιλοδοξεί απλώς να γίνει ένας ακόμη «πρωθυπουργός της καταστροφής» ας δει τη φάκα.