Μην ενοχλείτε την Ιερή Αγελάδα

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε ότι ζούμε σε μια ευνομούμενη δημοκρατική Πολιτεία. Ένα ωραίο πρωινό καταγγέλλουμε μια καραμπινάτη διαχρονική απάτη εις βάρος των συμπολιτών μας και, καθώς πρόκειται για υπόθεση υψίστου δημοσίου συμφέροντος, αναμένουμε να παρέμβουν οι εισαγγελικές αρχές αυτεπάγγελτα, να διατάξουν έρευνα προκειμένου να αποδειχθεί το βάσιμο ή μη των καταγγελιών μας και αντιστοίχως να ορίσουν είτε τακτική δικάσιμο είτε να βάλουν την υπόθεση στο αρχείο. Ω, του θαύματος: τίποτε ανάλογο δεν συμβαίνει. Οι εισαγγελικές αρχές απολαμβάνουν την καθημερινή τους σιέστα, με τις δικές μας καταγγελίες να τις ενοχλούν λιγότερο και από τον απόμακρο βόμβο ενός κουνουπιού.

Ωστόσο, καθώς οι καταγγελίες μας προκαλούν την έντονη δυσφορία εκείνων που εμείς αποκαλούμε απατεώνες, αναμένουμε τουλάχιστον οι εισαγγελικές αρχές να κινηθούν εναντίον μας και να παραπέμψουν εμάς σε τακτική δικάσιμο ως κοινούς συκοφάντες. Ούτε κάτι τέτοιο συμβαίνει. Να εικάσουμε ότι σε αυτή τη μακάρια χώρα οι εισαγγελικές αρχές δεν επιθυμούν να ενοχλούν κανέναν, ούτε τους φερόμενους ως απατεώνες, ούτε τους φερόμενους ως συκοφάντες ή μήπως να εικάσουμε (εάν είμαστε περισσότερο καχύποπτοι) πως οι εισαγγελικές αρχές προσπαθούν να προστατεύσουν τους φερόμενους ως απατεώνες με κάθε τρόπο, ακόμη και με προληπτική απαλλαγή από το ρίσκο να αποκαλυφθούν σε μια δίκη όπου μπορεί να προσέλθουν ως κατήγοροι αλλά δεν αποκλείεται να απέλθουν ως κατηγορούμενοι; Θέλετε το κερασάκι στην τούρτα; Και στην απίθανη περίπτωση που οι εισαγγελικές αρχές συγκινηθούν από τον σκανδαλισμό της κοινής γνώμης με τις απάτες, προσφέρουν στους φερόμενους ως απατεώνες την εναλλακτική δυνατότητα να διευθετήσουν "ενδοοικογενειακά" τις πομπές τους, με όποιον τρόπο κρίνουν οι ίδιοι ως πιο κατάλληλο, της συγκάλυψης μη εξαιρουμένης. Όμορφα και νοικοκυρεμένα.

Μήπως το παρατραβάμε; Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ευνομούμενη δημοκρατική Πολιτεία, με τόσο επιλεκτικά εθελότυφλες εισαγγελικές αρχές και τόσο ασύδοτους απατεώνες εσαεί στο εισαγγελικό απυρόβλητο; Είναι και παραείναι. Σε αυτή την υπέροχη ηλιόλουστη γωνιά της νοτιοανατολικής Μεσογείου, η Εκκλησία μας συμπεριφέρεται σαν Ιερή Αγελάδα που ξαπλώνει στη μέση μιας κεντρικής λεωφόρου και ουδείς διανοείται να την μετακινήσει. Από πού άραγε αντλεί αυτή την ουρανομήκη αίσθηση παντοδυναμίας, τη βεβαιότητα ότι είναι "πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει", όπως η αλήστου μνήμης "Λίμαν Μπράδερς" (η οποία, εντούτοις, κατέρρευσε);

Η απάντηση είναι σύνθετη και πολυπαραγοντική. Το οικονομικό μέγεθος της Εκκλησίας μας παίζει σίγουρα σημαντικό ρόλο. Με διαχρονική νοοτροπία κολοσσιαίου "εισπρακτικού μηχανισμού" -κατά τον περίφημο ορισμό του Νίκου Ευαγγελάτου-, με σταθερό μαγνήτη οβολών, διαμερισμάτων, χωραφιών, βοσκοτόπων, οικοπέδων κ.ο.κ. την επίδειξη "θαυμάτων" για τα οποία θα κοκκίνιζε από ντροπή και ο τελευταίος ταχυδακτυλουργός επαρχιακού καμπαρέ, η Εκκλησία μας έχει φτιάξει συν τω χρόνω ένα γερό "κομπόδεμα", διόλου ευκαταφρόνητο τόσο για εκείνους τους ρασοφόρους που το προσπορίζονται όσο και για εκείνους τους ρασοφόρους που το λιγουρεύονται. Το γεγονός ότι οι ίδιοι ρασοφόροι αμείβονται επιπλέον ως δημόσιοι υπάλληλοι είναι μια πινελιά βαλκανικού χιούμορ που δεν εκτιμάται εξίσου από όσους το στερούνται –αλλά και γι’ αυτούς ακόμη τους δυστυχείς η Εκκλησία μας έχει έτοιμο το φάρμακο, καθώς κατά τη δική της διάγνωση δεν πάσχουν από έλλειμμα ευπιστίας, αλλά από πλεόνασμα απιστίας: θα στανιάρουν αμέσως με μια καλή μετάνοια.

Η ευπιστία είναι και το κλειδί για να κατανοήσουμε από πού αντλεί η Εκκλησία μας τη δύναμη να χειραγωγεί τόσο αποτελεσματικά τα πλήθη και να διώχνει από τη σκέψη κάθε εισαγγελέα έστω και τη φευγαλέα πρόθεση να κινηθεί εναντίον της, ακόμη και για τις τεκμηριωμένες, τις
εξόφθαλμες, τις εξευτελιστικές απάτες με τις οποίες γεμίζει τα σεντούκια της. Η ευπιστία στέκεται επίσης ως τσοπανόσκυλο έξω από την εκκλησιαστική στάνη και αποτρέπει κάθε απόπειρα επαφής των αμνοεριφίων με τον Ορθό Λόγο, ενώ ταυτόχρονα τα διευκολύνει να
καταπιούν αμάσητη κάθε κινδυνολογία, με κορυφαία την πιο διαβόητη: "΄Εξω από τη στάνη θα σε φάει ο λύκος". Η αποτελεσματική χειραγώγηση του ποιμνίου καθιστά με τη σειρά της την Εκκλησία μας ως τον πλέον αξιόπιστο συνομιλητή/εγγυητή με την Πολιτεία, όποτε η διακύβευση των συνομιλιών είναι αυτή ταύτη η αμοιβαία επωφελής πελατειακή τους σχέση. Όποιον κυβερνητικό εκπρόσωπο και αν ρωτήσετε, οποιουδήποτε κυβερνητικού προσανατολισμού, θα σας διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει πιο γκαραντί προμηθευτής ψήφων από την Εκκλησία μας. Καρατσεκαρισμένα.

Μην πάμε πάλι μακριά. Αρκεί και ως το Δήλεσι. Πώς ξεκίνησε όλη αυτή η κρίση που οδήγησε στο Δήλεσι; Η Ιερή μας Αγελάδα, ξαπλωμένη αμέριμνα καταμεσής της κεντρικής λεωφόρου, ενοχλήθηκε από κάποια (λίγα αλλά επίμονα) κορναρίσματα ομόφυλων ζευγαριών που, καθ’ οδόν προς το δημαρχείο, είχαν την απαίτηση να μαζέψει τα δόγματά της και τα λοιπά της συμπράγκαλα άρον-άρον, να σηκωθεί από το οδόστρωμα, να παραμερίσει και να τους επιτρέψει να περάσουν (βεβαίως και να ξαπλώσει πάλι μετά). Μιλάμε για ΤΟ θράσος. Η Ιερή μας Αγελάδα στραβομουτσούνιασε και απείλησε όποιον τολμήσει να την κουνήσει από τη θέση της με κακά ξεμπερδέματα. Τα ακροδεξιά τσακάλια που καιροφυλακτούσαν τριγύρω, με πλήρη επίγνωση γύρω από το πόσο αποτελεσματικά διαχειρίζεται η Ιερή μας Αγελάδα τα του οίκου της –"δικό μου είναι το μαγαζί, το καίω άμα θέλω!"-, άδραξαν την ανέλπιστη ευκαιρία και άρχισαν να αλυχτούν ως βασιλικότερα του βασιλέως.

Θορυβημένος ο τσοπάνης κάλεσε την Ιερή μας Αγελάδα στο Δήλεσι για να τα βρουν, μην κάνουν την τρίχα-τριχιά, ουαί και αλίμονο εάν ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα διαταράξει μια αρμονική συνεργασία αιώνων. Είναι να το συζητάς; Αμαρτία από τον Θεό.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr