Την εποχή των αγανακτισμένων, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιποί συγγενείς έκαναν αντιπολίτευση με τις αυτοκτονίες. Και τα μαγκάλια. Οι άνθρωποι τότε, αν θυμάστε, πέθαιναν από την εξαθλίωση που είχαν φέρει στον τόπο τα επάρατα μνημόνια. Οι Γερμανοί είχαν επιστρέψει και οι Έλληνες αυτοκτονούσαν μαζικά. Ο Τέρενς Κουίκ, της προσκολλήσεως στην αριστερά -όταν δεν ταξίδευε-, μας ενημέρωνε ανελλιπώς για το δελτίο αυτοκτονιών. Και η Ζωή Κωνσταντοπούλου έτρεχε από κηδεία σε κηδεία, έδινε συλλυπητήρια και μάζευε τα κόλλυβα.
Μετά ήρθαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος. Υπέγραψαν μνημόνιο, 10 φορές πιο αυστηρό από τα προηγούμενα, δίκην τιμωρίας από τους δανειστές, αλλά οι αυτοκτονίες σταμάτησαν ως διά μαγείας. Οι άνθρωποι δεν έτρωγαν πια από τα σκουπίδια και κανείς δεν πέθαινε από τις αναθυμιάσεις. Είχε αναλάβει και η Θεανώ Φωτίου, βλέπετε, γεγονός που μάλλον υποτιμήθηκε την εποχή εκείνη. Κακώς. Κάκιστα.
Η σιωπή των συριζαίων για τις αυτοκτονίες ερμηνεύθηκε εκ των υστέρων, όχι απλά σαν μια αυτονόητη προστασία της αριστερής κυβέρνησης απέναντι στην κατηγορία για "μνημονιασμό", όχι απλώς δηλαδή σαν μία ακόμα απόδειξη της υποκρισίας των συριζαίων, αλλά και σαν μια έμπρακτη αυτοκριτική για το είδος της (αισχρής) αντιπολίτευσης που έκαναν για να κερδίσουν την εξουσία.
Γιατί, βέβαια, αν κάνεις αντιπολίτευση με τις αυτοκτονίες δεν προσβάλλεις απλώς και μόνο τη λογική. Δεν χρησιμοποιείς μόνο την ανθρώπινη δυστυχία για να κερδίσεις ψηφουλάκια. Στην ουσία κατηγορείς τον πολιτικό σου αντίπαλο για "δολοφονική πολιτική”. Ο πολιτικός αντίπαλος είναι εν δυνάμει δολοφόνος. Και αν ο αντίπαλος εφαρμόζει μια πολιτική που οδηγεί στον θάνατο, φυσικά όλα επιτρέπονται.
Υποθέταμε ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ότι ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να ωριμάσει και να μάθει. Να ξεφύγει από τις παιδικές ασθένειες και να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον. Να γίνει κανονικός. Κακώς. Κάκιστα.
Χθες, μιλώντας στη Βουλή για τα εργασιακά, γύρισε στο παρελθόν. Αφορμή ήταν το καρφί που του έριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για τον απίστευτο λαϊκισμό στον οποίο επιδόθηκε το κόμμα του, όταν έγινε γνωστή η ιστορία με τη μαθήτρια στην Πάτρα. Τη μαθήτρια του Γυμνασίου που λιποθύμησε -λέει το ρεπορτάζ- επειδή οι γονείς της δεν είχαν τα χρήματα να της προσφέρουν κανονικά γεύματα. Γιατί είχαν να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ, λέει το ρεπορτάζ. Και βγήκαν ξανά οι σύντροφοι να διαμαρτυρηθούν γιατί δήθεν έχουν κοπεί -που δεν έχουν κοπεί- τα γεύματα στο Δημοτικό. Όχι στο Γυμνάσιο, αλλά δεν έχει καμία σχέση. Μην κολλάτε στις λεπτομέρειες.
Και είπε ο Αλέξης Τσίπρας: "Αναφερθήκατε, λοιπόν, στα δύσκολα χρόνια, στα πνιγηρά χρόνια για τον τόπο, όταν πέθαιναν συνάνθρωποί μας επειδή η ΔΕΗ τότε έκοβε το ρεύμα. Στα δικά μας τα χρόνια δεν το έκοβε. Και κάποιοι άνθρωποι, συνάνθρωποί μας, συμπολίτες μας, από αναθυμιάσεις από το μαγκάλι, πέθαιναν. Και λέτε, 'λαϊκισμός'. Είναι ύβρις απέναντι στους νεκρούς εκείνης της περιόδου αυτό που κάνετε σήμερα. Όχι λαϊκισμός δικός μας. Και είναι ντροπή σας αυτό”.
Με δύο λόγια, επί μνημονίων των Σαμαροβενιζέλων ο κόσμος για τον κ. Τσίπρα πέθαινε επειδή έκοβε το ρεύμα η ΔΕΗ. Επί ΣΥΡΙΖΑ η ανθρωπιστική κρίση, όπως την ονόμαζαν, πήρε τέλος. Επειδή δεν έκοβε το ρεύμα -που το έκοβε- η ΔΕΗ. Και τώρα, η κρίση επανήλθε. Τα παιδιά του Γυμνασίου λιποθυμούν από την πείνα. Επειδή κόπηκαν -που δεν κόπηκαν- τα γεύματα στο Δημοτικό. Και αν του θυμίζεις τα αίσχη της τότε αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ύβρις για τους νεκρούς.
Και έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας ξαναγύρισε στην παλαιά αντιπολίτευση των αγανακτισμένων. Γι' αυτό σας λέω. Δεν θα αλλάξει ποτέ. Ας το πάρουμε απόφαση. Αυτός είναι και τόσος θα μείνει.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr