Ο ανασχηματισμός, ο Πιερρακάκης και ο Τασούλας

Υποθέτω υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάσει κανείς τον ανασχηματισμό. Ο μεταρρυθμιστής και αποτελεσματικός Κωστής Χατζηδάκης που αναλαμβάνει αντιπρόεδρος και συντονιστής του κυβερνητικού έργου, οι νέοι σαραντάρηδες που αναλαμβάνουν κρίσιμα πόστα και ειδικά το Υπουργείο Μεταφορών (Χρίστος Δήμας) ή ακόμα και οι τεχνοκράτες που μπαίνουν στο κυβερνητικό σχήμα (Νίκος Τσάφος και Αρίστος Δοξιάδης).

Αλλά αν ισχύει η ρήση που αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ότι "δεν υπάρχει ανασχηματισμός, αν δεν αλλάξει ο υπουργός Οικονομικών", τότε η μετακίνηση του Κυριάκου Πιερρακάκη από το Παιδείας στο Οικονομίας -μαζί με την αναβάθμιση του Κωστή Χατζηδάκη, που θα έχει και την υψηλή επιστασία- είναι η μεγάλη αλλαγή που σφραγίζει τον πρόσφατο ανασχηματισμό που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός.

Γιατί μπορεί να υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάσει κανείς έναν ανασχηματισμό, αλλά η χρησιμότητά του, πέραν από το επικοινωνιακό restart, θα κριθεί από την αποτελεσματικότητά του και από το κατά πόσο θα βελτιωθεί η κυβερνητική εικόνα. Μια κυβερνητική εικόνα που έχει φθαρεί από τις αποκαλύψεις για το δυστύχημα των Τεμπών, αποκαλύψεις που έχουν προκαλέσει μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης και για την κυβέρνηση και για τη Δικαιοσύνη και για τον πρωθυπουργό προσωπικά.

O κ. Πιερρακάκης φέρνει μαζί του στο Υπουργείο της οδού Νίκης, το μεγάλο του πολιτικό κεφάλαιο από τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ελληνικής δημόσιας διοίκησης που ξεκίνησε επί των ημερών του. Διαδέχεται τον Κωστή Χατζηδάκη που υπερηφανεύεται -και όχι άδικα- ότι κατάφερε αυτό που κατεστημένα συμφέροντα και μικροκομματικοί υπολογισμοί υπονόμευαν εδώ και χρόνια. Τη διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τις πλαστικές κάρτες και τον περιορισμό της παραοικονομίας. Συν τη φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών. Δυο μεγάλες μεταρρυθμίσεις, που δεν είναι φυσικά χωρίς πολιτικό κόστος, αφού ξεβολεύουν "τα κακομαθημένα παιδιά" του πολιτικού συστήματος.

Μένει να δούμε αν οι δημοσιονομικοί περιορισμοί -και οι εκλογικοί σχεδιασμοί- θα επιτρέψουν στον κ. Πιερρακάκη να δώσει το δικό του στίγμα στο Υπουργείο και να ανανεώσει την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, σε μια φάση που είναι της μόδας ο αντισυστημισμός.

Δεν ισχύει το ίδιο για τον νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τασούλα, που θα ορκίσει το Σάββατο το πρωί τη νέα κυβέρνηση. Ένα πρόβλημα είναι ότι δύσκολα μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικός από την προκάτοχό του -για παράδειγμα- Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Τι να κάνει δηλαδή; Να πάρει σβάρνα τις ανθοκομικές εκθέσεις και να κάνει εγκαίνια; Να αρχίσει όπως ένας προκάτοχός του τις δηλώσεις για τα απαράγραπτα εθνικά μας δίκαια και τους κακούς γείτονες που μας επιβουλεύονται; Να πηγαίνει στις εκκλησίες και να κάνει χειραψίες; Πώς θα γίνει πιο αποτελεσματικός ένας πρόεδρος χωρίς αρμοδιότητες;

Αν μάλιστα προσχωρήσουμε στην άποψη του Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι "δεν είναι δύσκολο να είσαι πρόεδρος της Δημοκρατίας", θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι ακόμα πιο δύσκολο είναι να είσαι καλός και δημοφιλής πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Μια δεύτερη δυσκολία είναι ότι από την αρχή, αυτή η θητεία είναι υπονομευμένη. Δεν είναι μόνο ότι ο κ. Τασούλας πήρε θετικές ψήφους μόνο από το δικό του κόμμα (συν κάποιες σκόρπιες ψήφους) και δεν συγκέντρωσε μια μεγάλη, διακομματική πλειοψηφία, όπως είχε συμβεί με τους προκατόχους του. Γεγονός που επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ να ασκήσει σφοδρή κριτική στις τελευταίες, ολίγον παλαιοκομματικές είναι η αλήθεια αποφάσεις που υπέγραψε ως πρόεδρος της Βουλής, προς όφελος των παλαιών του ψηφοφόρων στα Γιάννενα.

Δεν είναι ούτε ότι ένα μέρος των ψηφοφόρων του Κυριάκου Μητσοτάκη, κυρίως κεντρώων και κεντροαριστερών ψηφοφόρων, πιθανώς έχει απογοητευθεί από την ατολμία του να στηρίξει μια δεύτερη θητεία της κ. Σακελλαροπούλου.

Είναι και ότι ο κ. Τασούλας -που δεν έχει συνδέσει την καριέρα του στην πολιτική με κάποια μεγάλη ιδέα ή μεταρρύθμιση, δεν έχει ιδεολογικούς οπαδούς- ήδη ακόμα και πριν από την εκλογή του, ήρθε σε σύγκρουση με τους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών. Δικαίως ή αδίκως, οι συγγενείς τον κατηγορούν ότι απέκρυψε από το σώμα τις δικογραφίες για το "μπάζωμα" και προστάτευσε έτσι τους πολιτικούς υπευθύνους του δυστυχήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι στην τελευταία συγκέντρωση για τα Τέμπη στο Σύνταγμα, το πανό έγραφε: "Τασούλα είσαι ανεπιθύμητος".

Δεν ξέρω πόσο περιθώριο έχει ο κ. Τασούλας να ξεπεράσει τον σκόπελο της δυσπιστίας απέναντί του -έτσι όπως διατυπώνεται στις πλατείες- ή την ικανότητα να αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς με μια δύσπιστη ελληνική κοινωνία, που μοιάζει να φλερτάρει με την απολίτικη διαμαρτυρία. Από την επιτυχία του όμως ή την αποτυχία του, θα επηρεαστεί και η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα.

Γιατί το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα -κυβέρνηση, κόμματα, δικαιοσύνη- είναι ένα πρόβλημα εμπιστοσύνης στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Στην αντιπροσωπευτικότητά τους. Και η τοξική κομματική αντιπαράθεση που ακολούθησε τις μεγάλες διαδηλώσεις για τα Τέμπη, οδήγησε στην απογείωση των ποσοστών των λαϊκιστικών και αντισυστημικών κομμάτων. Που καθόλου τυχαία, απουσίαζαν εμφατικά από την ορκωμοσία του νέου προέδρου.

Η θητεία του Κωνσταντίνου Τασούλα που μόλις ξεκίνησε δεν είναι business as usual. Του ευχόμαστε να πετύχει.

Πηγή: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr