Ο αποδιοπομπαίος μας τράγος

"Άβατο". Μία λέξη που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον τις τελευταίες ημέρες. Δεν εμφανίζεται όμως στο πολιτικό λεξιλόγιο πρώτη φορά. Αντίστοιχα και η λέξη "γκέτο". Η πραγματική μετάφραση όμως αμφοτέρων λέξεων είναι η εξής: Δεν έχουμε εμείς ευθύνη εμείς έτσι τα βρήκαμε - δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Επιπλέον, οι λέξεις "άβατο" και "γκέτο" σημαίνει στο περίπου, ε , εντάξει τώρα, ξέρουμε πως είναι το Μενίδι, το Ζεφύρι, τα Εξάρχεια και λοιπά "προβληματικά" σημεία. Επί της ουσίας, είναι πλήρης μετάθεση ευθυνών και άρνηση αφενός της κρατικής μηχανής αφετέρου σχεδόν του συνόλου της κοινωνίας να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η ιστορία της... πολύπαθης Δυτικής Αττικής δεν είναι καινούργια. Σωστά επισημαίνουν κάποιοι πως ο θάνατος του 11χρονου Μάριου ήταν απλώς η τραγική κατάληξη σε μία χρόνια αλυσίδα. Οι κρίκοι της είναι πολύ συγκεκριμένοι: Υποβάθμιση, απομόνωση, εκμετάλλευση, εγκληματικότητα.

Όποιος έχει δει την εξαιρετική ταινία του Γιάνναρη "Πέρα από την άκρη της πόλης" θα θυμάται ίσως την περιθωριοποιημένη παρέα των ρωσωποντίων στο Μενίδι. Έρμαια και χωρίς μέλλον στην Αττική του 2000 που είναι κοντά και συνάμα τόσο μα τόσο μακρυά. Μενίδι, Ζεφύρι, Φυλή. Περιοχές που θεωρούνται κάτι το διαφορετικό, που αντιμετωπίζονται ως υποδεέστερες. "Εκεί ζουν μόνο γύφτοι και πόντιοι". "Σιγά μην πάω εκεί να ζήσω με τα ναρκωτικά και τους κλέφτες". Πόλεις β' κατηγορίας, αποξενωμένες από τον καθώς πρέπει αστικό κόσμο.

Η Πολιτεία σιωπά δεκαετίες τώρα. Θυμάται τις περιοχές όταν πλησιάζουν εκλογές. Πολιτικοί παρευρίσκονται σε γάμους ή γλέντια Ρομά. Ποζάρουν και σε φωτογραφίες. Βόλτες στα ευαίσθητα σημεία συνοδεία σωματοφυλάκων, κουβεντούλα με καταστηματάρχες και "στημένες" εκφράσεις. "Ναι, καταλαβαίνω τον πόνο σας". Με μία δήλωση ξεχνιούνται όλα, μετά φύγαμε για κάλπες, ψηφίστε, ευχαριστούμε, τελειώσαμε.

Οι τοπικοί άρχοντες είτε αδυνατούσαν να προσεγγίσουν τις πραγματικές αιτίες του φαινομένου, είτε φοβόντουσαν, είτε επέλεγαν να περιορίζονται σε υποσχέσεις που γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να τηρήσουν. Άλλωστε, ως γνωστόν, "εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα"; Υπάρχουν βέβαια και υπόννοιες για επιλεκτική ματιά στα προβλήματα. Για παράδειγμα, η τοπική τομεακή του ΚΚΕ κατήγγειλε περίπου μία εβδομάδα πριν γίνει το κακό με τον 11χρονο Μάριο πως τόσο ο δήμαρχος όσο όμως και άλλες παρατάξεις κωλυσιεργούσαν και ανέβαλαν συζήτηση για την εγκληματικότητα. Αλλά ποιός ξέρει άραγε...

Ναρκωτικά και όπλα. Ανθεί το εμπόριο. Πριν χρόνια θυμάμαι τα ρεπορτάζ για τα κόκκινα χαλιά και τις αντιστοίχου χρώματος κορδέλες σε συγκεκριμένα σπίτια. Έδειχναν πως εκεί οι χρήστες θα έβρισκαν αυτό που ήθελαν. Έλεγχοι στα λεωφορεία που ξεκινούσαν από το κέντρο με κατεύθυνση τα Λιόσια και πέριξ. Παρέες τοξικοεξαρτημένων αλλά και περιστασιακοί χρήστες ανέβαιναν για να αγοράσουν τα "αγαθά" που βρίσκονταν σε αφθονία. Ένα ολόκληρο κομμάτι της πόλης, άνθρωποι της Ομόνοιας, των Πετραλώνων, ροκάδες του Βύρωνα και των Ιλισίων, οπαδοί ομάδων από το Καματερό, την Καισαριανή και το Παγκράτι, "ρειβόπουλα" από το Ψυρρή, το Μαρούσι και το Χαλάνδρι, όλοι συνευρίσκονταν στη Δυτική Αττική. Κάνναβη, ηρωίνη, χάπια. Κι όλα αυτά υπό το "άγρυπνο βλέμμα" της κρατικής μηχανής αλλά και των συμπολιτών τους που κρυφογελούσαν, "όλοι πάνε για πάνω" έλεγαν.

Αυτό αφέθηκε, γιγαντώθηκε, έγινε ανεξέλεγκτο. Αυτό που αφήσαμε όλοι μας να μετατραπεί σε μία μάστιγα και συμβάλαμε όλοι να γίνουν συγκεκριμένες περιοχές της Δυτικής Αττικής γκέτο. Από τον πολιτικό που ήθελε τις ψήφους των Ρομα και τον δήμαρχο που ήθελε να τα έχει καλά μαζί τους, μέχρι τον τελευταίο κάτοικο του κέντρου που δυσφορούσε όταν άκουγε για τα Λιόσια και τη Φυλή.

Σε μία άνευ προηγουμένου γενίκευση και ισοπέδωση, συλλήβδην όλοι οι Ρομά αλλά και όλοι οι κάτοικοι των ευρύτερων περιοχών τοποθετούνται στον πάτο μίας πυραμίδας. Και σχεδόν άπαντες βολευόμαστε από αυτήν. Τα ΜΜΕ που έχουν τα "στόρι τους", οι μηχανισμοί της Πολιτείας έχουν τον φανερό εχθρό τους, οι πολιτικοί τον αποδιοπομπαίο τράγο τους και οι πολίτες το κακό τους παράδειγμα! Ουδείς όμως θέλει να σπάσει το απόστημα! Διότι για να γίνει αυτό χρειάζεται να αναζητηθεί η ρίζα του κακού, οι αιτίες του προβλήματος. Και αυτό σημαίνει... ευθύνη

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr