Ο Κολόμβος και ο Τσίπρας

«Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο τον κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά », είχε πει πριν πολλά πολλά χρόνια ο Mark Twain. Μου έρχεται συνεχώς στο μυαλό ο αφορισμός αυτός του Αμερικανού συγγραφέα καθώς παρακολουθώ στη τηλεόραση τα προεκλογικά πάνελ με τους παράλληλους μονολόγους των κομματικών εκπροσώπων.

Κεντρικό ζητούμενο αυτών των εκλογών, με ήδη προαποφασισμένα τα μνημονιακά προγράμματα είναι η επιλογή των προσώπων που θα τα διαχειριστούν

Οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ επί παραδείγματι, παραζαλισμένοι από τις συνεχείς κωλοτούμπες του κόμματός τους, υποστηρίζουν ότι το τρίτο μνημόνιο που συμφώνησε ο κ. Τσίπρας είναι το καλύτερο που μπορούσε να υπάρξει στις παρούσες συνθήκες. Αλλά ενώ λένε ότι είναι το καλύτερο, ταυτόχρονα το καταγγέλουν ως προϊόν εκβιασμού και πραξικοπήματος και, κλείνοντας πονηρά το μάτι στον τηλεθεατή, αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν θα το εφαρμόσουν. Και παράλληλα δηλώνουν αρειμανίως ότι μόνον ο Τσίπρας έχει την ικανότητα να διαπραγματευθεί με τους Ευρωπαίους, την ώρα που η πραγματικότητα δείχνει τα συντρίμια στα οποία οδήγησε τη χώρα η υποτιθέμενη διαπραγματευτική δεινότητά του.

Τις σκληρότερες απαντήσεις επί όλων αυτών τις λαμβάνουν από τους υποψήφιους της Λαϊκής Ενότητας, οι οποίοι με τη σειρά τους αδυνατούν να απαντήσουν λογικά στα περί ρεσάλτων στη Τράπεζα της Ελλάδος και τα κωμικοτραγικά παρεμφερή, γιά τα οποία τους καταγγέλουν οι πρώην σύντροφοί τους του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας από την άλλη πλευρά, προσπαθούν να πείσουν ότι όλα έγιναν σωστά επί κυβερνήσεως Σαμαρά και ότι η επτάμηνη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται γιά τα πάντα, αγνοώντας τη βαθειά ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση, στην οποία βύθισαν τη χώρα οι πολιτικές της περιόδου 2012 – 2014. Πολιτικές κοινωνικά άδικες, με ταξικά χαρακτηριστικά, οι οποίες διέλυσαν τα μεσαία στρώματα και οδήγησαν στην εξαθλίωση τα κατώτερα, αφήνοντας ουσιαστικά ανέγγιχτους έχοντες και κατέχοντες.

Είναι αταίριαστες αυτές οι προεκλογικές πομφόλυγες με τις παρούσες εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε και προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη μας, καθώς μας υπολαμβάνουν ως ηλίθιους που δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται σήμερα και τι θα γίνει αύριο. Αντανακλούν δε ένα πολιτικό σύστημα που επιμένει να ζει περιχαρακωμένο στον αυτιστικό κόσμο του, που αγνοεί τη καθημερινότητα και τις αγωνίες του μέσου ανθρώπου και που στοχεύει κυρίως στην υφαρπαγή της ψήφου του. Διότι ο καθένας ανάλογα με τη δική του οπτική γωνία και τις δικές του σκοπιμότητες, επιλεκτικά αποσιωπά είτε ότι η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από έναν σκληρό διεθνή έλεγχο, είτε ότι οι κεντρικές πολιτικές τις οποίες θα ακολουθήσει είναι προαποφασισμένες και προδιαγεγραμμένες στο τριετές μνημόνιο είτε ότι πρακτικά δεν υπάρχουν σήμερα εναλλακτικές λύσεις.

Και όσοι διεκδικούν να κυβερνήσουν επιμένουν να αποσιωπούν πως όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα τα ίδια ραβασάκια της εφορίας με τα ίδια ποσά θα φτάσουν στους Έλληνες πολίτες στους τρείς επόμενους μήνες. Αυτή είναι η πραγματικότητα, η οποία δεν αλλάζει όσο η Ελλάδα θα παραμένει χρεωκοπημένη και θα συντηρείται με δανεικά γιά να μη κηρυχθεί και επίσημα πτωχευμένη.

Με αυτό δεδομένο, είναι αστείο να γίνεται συζήτηση περί προγραμμάτων και έτσι κεντρικό ερώτημα αυτών των εκλογών είναι ποιό πρόσωπο κρίνεται ικανότερο να διαχειριστεί το νέο τρίτο μνημόνιο και να οδηγήσει τη χώρα σε αρχή εξόδου από τον διεθνή έλεγχο. Άποψή μου είναι ότι το πρόσωπο αυτό δεν μπορεί να είναι ο κ. Τσίπρας. Γιά τους εξής λόγους:

Επέδειξε βαθειά άγνοια των δεδομένων και των συσχετισμών, που αποτελούν τη βάση του ευρωπαϊκού πολιτικού και οικονομικού συστήματος, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε, μεταξύ άλλων δεινών, στο κλείσιμο των τραπεζών και το capital control, με ότι αυτά συνεπάγονται γιά μία οικονομία, που ήδη βρισκόταν στην εντατική.

Πήρε στις λάθος στιγμές λάθος αποφάσεις, όπως την αιφνίδια αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και τη προκήρυξη του δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα του οποίου εν τέλει στράφηκε κυρίως εναντίον του.

Οδήγησε τη χώρα τρείς φορές μέσα σε επτά μήνες στις κάλπες, την ώρα που μόνος τρόπος αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων είναι η πολιτική σταθερότητα, την οποία σαφώς διαταράσσουν αυτές οι αλλοπρόσαλλες εμπνεύσεις.

Απέδειξε ότι στερείται στοιχειώδους ικανότητας να επιλέγει συνεργάτες - προσόν απαραίτητο γιά όποιον θέλει να είναι ηγέτης - αναθέτοντας κεντρικούς ρόλους σε εντελώς ακατάλληλα πρόσωπα όπως ο Βαρουφάκης, η Κωνσταντοπούλου ή ο Λαφαζάνης.

Είναι αυτοί μερικοί μόνον από τους πολύ περισσότερους λόγους που, κατά τη γνώμη μου, καθιστούν ακατάλληλο τον κ. Τσίπρα να συνεχίσει να κυβερνά αυτή τη χώρα ως πρωθυπουργός. Διότι η περίπτωσή του θυμίζει έντονα κάτι που είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Ο Χριστόφορος Κολόμβος όταν ξεκίνησε δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφθασε δεν ήξερε που βρισκόταν».

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr