Ο κορονοϊός, το εμβόλιο και η Αυγή

Ήταν μια μικρή έκπληξη ομολογώ. Ανοίγοντας το πρωί χθες την καθημερινή της ριζοσπαστικής αριστεράς, έμεινα έκπληκτος από την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στο εμβόλιο της Pfizer, που έχει αναθερμάνει τις ελπίδες όλου του κόσμου για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι η τρέχουσα επικαιρότητα δεν επέτρεψε στην είδηση - σταθμό, να βρει τη θέση της στην πρώτη σελίδα της Αυγής. Αντε να υποθέσουμε ότι η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο Star ήταν σημαντικότερη είδηση από το εμβόλιο. Αλλά ακόμα και οι φανατικότεροι του Πολάκη -αν υπάρχουν- θα συμφωνήσουν ότι η είδηση για τα "νέα δώρα στους ιδιώτες των ΚΤΕΛ από την κυβέρνηση” ή το άλλο για τα "ψέματα Μενδώνη για την επίσκεψη στο ΣτΕ”, μάλλον ωχριούσαν μπροστά στη συγκλονιστική επιστημονική επανάσταση.

Να υποθέσει κανείς ότι η Αυγή δεν έκρινε την είδηση σημαντική; 'Η να υποθέσει κανείς ότι η ριζοσπαστική "έχει ποντάρει” στην πανδημία για να ρεφάρει από τη δημοσκοπική κατάρρευση; Δεν μπορώ να πιστέψω, δεν θέλω να πιστέψω το δεύτερο, αν και ομολογώ ότι το ύφος του Αλέξη Τσίπρα με προβλημάτισε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν τον απήλαυσα live στο δελτίο της Μάρας Ζαχαρέα, αλλά φρόντισα να διαβάσω μετά και να ενημερωθώ για την παρέμβασή του. Αλλωστε η Αυγή, έσπευσε την επομένη να μας υποδείξει το δυνατό σημείο των δηλώσεων του πρώην Πρωθυπουργού: "Αν ο κ. Μητσοτάκης απορρίψει την πρόταση (σ.σ. εννοεί την πρόταση για σύσκεψη πολιτικών αρχηγών και υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής) θα φέρει ακέραια την ευθύνη για ό,τι συμβεί με την πανδημία και την κοινωνική συνοχή”.

Θα φέρει ακέραια την ευθύνη για ό,τι συμβεί με την πανδημία;... Τι ήταν αυτό άραγε που ώθησε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με το πάντα πολύ θυμωμένο ύφος, να σημειώσει το αυτονόητο; Προφανώς την πολιτική ευθύνη για τη διαχείριση της πανδημίας την φέρει η κυβέρνηση, (που προφανώς θα απορρίψει την πρωτότυπη ιδέα για σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ή για υπουργό Υγείας διορισμένο από κοινού με τον ΣΥΡΙΖΑ). Και μάλιστα ακέραια, όσο και αν καμία κυβέρνηση σε κανένα μέρος του κόσμου, δεν μπορεί να πετύχει στο έργο της, αν όλοι συμπεριφέρονται σαν τον Πολάκη.

Το ερώτημα είναι σε τι ωφελεί η επισήμανση. Σε ποια άλλη χώρα της Ευρώπης, η αντιμετώπιση της πανδημίας αποτέλεσε αντικείμενο τέτοιου ύφους κομματικού καυγά; Μήπως οι οργισμένες καταγγελίες της αντιπολίτευσης, διανθισμένες με αμφιβόλου εγκυρότητας στατιστικές, τελικά δημιουργούν μια γενικευμένη αμφισβήτηση των μέτρων και της επιστημονικής τους εγκυρότητας; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην (απαραίτητη) κριτική και τη μακάβρια επένδυση της αντιπολίτευσης στην ανασφάλεια και στον φόβο του κόσμου; Στ αλήθεια πιστεύουν στην Κουμουνδούρου, ότι όταν όλη η υφήλιος παλεύει με μια τέτοια ασύμμετρη απειλή, θα χρεώσουν οι Ελληνες στον Μητσοτάκη, τα κρούσματα και τους νεκρούς της πανδημίας; Ή θα πιστέψουν ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (ο Θεός να μας φυλάει) θα τα πήγαινε καλύτερα;

Αλλά βέβαια, ίσως οι ευθύνες του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι ιδεολογικές. Οπως διαβάζουμε στην Εφημερίδα των Συντακτών, σε μια ανάλυση του Γιώργου Σαπουνά με τίτλο "λοκντάουν στη νεοφιλελεύθερη πανδημία” (ΕφΣυν 10/11/20), "στην πραγματικότητα η πανδημία καλύπτει με ένα πέπλο καθολικότητας και αναγκαστικότητας το νεοφιλελεύθερο σχέδιο. Λειτουργεί ως διάσταση του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού”. Και επειδή μπορεί οι διατυπώσεις να σας δημιούργησαν ορισμένες απορίες, προστίθεται και το εξής: "Ασφαλώς μόνο η απουσία κάθε μέτρου θα εξαφάνιζε τους περιορισμούς στην κανονικότητα, αλλά όλες οι απόψεις που καταλήγουν σε αυτό έχουν ως κοινό παρανομαστή, από λίγο ως πολύ την ανοχή/αποδοχή της αναλωσιμότητας των πιο ευάλωτων στην ασθένεια και φτάνουν ως τον κοινωνικό δαρβινισμό”. Αυτονόητο δεν είναι;

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr