Και ξαφνικά ο "μεγάλος αγωνιστής" Κουφοντίνας σταμάτησε την απεργία πείνας που έκανε επί δύο μήνες με αίτημα να πάει στη φυλακή που προτιμάει.
Η σκληρή και άκαμπτη στάση της κυβέρνησης αποδείχτηκε σωστή, το Πρωτοδικείο Λαμίας είπε δύο φορές "όχι", το ΣτΕ το ίδιο, η Επιτροπή Μεταγωγών το ίδιο. Η κοινή γνώμη διά των δημοσκοπήσεων είπε επίσης το αυτονόητο: Ούτε μας ενδιαφέρει ο Κουφοντίνας, ούτε φυσικά θα επιλέγει φυλακή λες και διαλέγει Airbnb για διακοπές.
Το αποτέλεσμα: Η κυβέρνηση μάζεψε πολιτικά όλο το "χαρτί" και άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με μερικούς γραφικούς της εγχώριας "παλαβής" Αριστεράς να διαδηλώνουν σε πορείες με πανό "Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη" και να χαρακτηρίζουν την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας περίπου ως συμμορία δολοφόνων.
"Τρέλα;" θα αναρωτιόταν εύλογα κάποιος. Καθόλου, είναι δυστυχώς η απάντηση.
Η ιδεοληψία της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, έχει μικρή απόσταση από την ανοησία. Χρειαζόταν αρκετή προσπάθεια για να τα κάνει όλα λάθος, αλλά τελικά τα κατάφερε. Μέχρι και ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας, έκανε δήλωση υπέρ του Κουφοντίνα, κάτι που στη συνέχεια προσπάθησε να ξεχάσει και δεν αναφέρθηκε ποτέ ξανά.
Με τις συνεχείς δηλώσεις και διαδηλώσεις υπέρ ενός φονιά 11 ανθρώπων, η "ψεκασμένη" Αριστερά πέτυχε να "ξεπλύνει" τον Κουφοντίνα, να τον αναδείξει σε είδωλο στα μάτια ορισμένων, ενώ θέλησε να τον κάνει ακόμη και μάρτυρα προκειμένου να υπηρετήσει το αφήγημα της "χούντας Μητσοτάκη".
Είναι οι οπαδοί της αντιπολιτευτικής ρητορικής "ΝΔ-ακροδεξιοί-χούντα-παιδεραστές-δολοφόνοι". Κάτι σαν "Μακελειό" με ηθικό πλεονέκτημα.
Και όλα αυτά, την ώρα που ο τρομοκράτης και κατά φαντασίαν "πολιτικός κρατούμενος" χρησιμοποιούσε το τσούρμο των χρήσιμων ηλίθιων για να δείξει ότι, εκτός από το 45άρι, κινητοποιεί και τις "μάζες" από την Εντατική του νοσοκομείου Λαμίας.
Στην οποία Εντατική, όπως μετέφεραν τα πρόθυμα παπαγαλάκια, ήταν επί δύο μήνες "η ζωή του σε μια κλωστή" και τελικά παρά την απεργία πείνας και δίψας, είχε τη διαύγεια να υπαγορεύει τηλεφωνικά… δηλώσεις.
Στις οποίες δηλώσεις καταδίκαζε τη βία της… κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντας αδίστακτη την οικογένεια Μητσοτάκη που δολοφόνησε μέλος της.
Είχε προηγηθεί το αίτημα στη δικαιοσύνη να ζητήσει διακοπή της ποινής του λόγω βλάβης της υγείας του. Κάτι σαν τον πατροκτόνο που ζητά επιείκεια, επειδή έμεινε ορφανός.
Την ίδια ώρα που οι "αλληλέγγυοι" διαδήλωναν δήθεν "να εφαρμοστεί ο νόμος" για τον Κουφοντίνα την μία ημέρα και την άλλη διαδήλωναν λέγοντας ότι "ο νόμος Κεραμέως για τα ΑΕΙ θα μείνει στα χαρτιά".
Η παλαβομάρα, όπως και οι ψεκασμοί, δεν έχουν σύνορα άλλωστε, ούτε "μπαίνουν σε καραντίνα", όπως λένε και οι σύντροφοι που θέλουν να κάνουν το Σύνταγμα "πλατεία Κουφοντίνα".
Πέρα όμως από την ιδεοληψία της Αριστεράς και τις μικροκομματικές σκοπιμότητες που νόμιζαν ότι θα εξυπηρετήσουν, αποκαλύφθηκε και κάτι που λίγοι είχαν συνειδητοποιήσει.
Υπάρχει ακόμη και σήμερα σε ένα μέρος αυτού του πολιτικού χώρου, ακόμη και εντός ΣΥΡΙΖΑ, η αντίληψη της "συμπάθειας" προς την τρομοκρατία, ή για την ακρίβεια την "ένοπλη πάλη" για να χρησιμοποιήσουμε τη σωστή ορολογία του περιθωρίου.
Είναι η αντίληψη ότι ο Κουφοντίνας είναι ένας σύντροφος που "παραστράτησε", που διάλεξε λάθος δρόμο, αλλά κατά βάθος "είναι δικός μας, αριστερός και επαναστάτης που τόλμησε, αλλά καταδικάστηκε και εντάξει τώρα, περασμένα ξεχασμένα".
Άλλωστε, "είχε τη λεβεντιά να παραδοθεί" (Τριαντάφυλλος Μηταφίδης), "κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη 17 Νοέμβρη" ( Θ. Δρίτσας), "είχε ένα ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου" (Μ. Μπαλαούρας). Αυτά έχουν πει στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και ο δικηγόρος του Αλέξη Τσίπρα και παράγοντας της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς έφτασε στο σημείο να αρθρογραφεί λέγοντας ότι "η δημοκρατία δικαιώνει αναδρομικά τη βίαια δράση του". Δηλαδη, με άλλα λόγια, καλά έκανε και τους σκότωνε.
Πιο κυνικό ξέπλυμα τρομοκρατών δεν πρέπει να έχει διατυπωθεί δημόσια.
Όσο για τις αμήχανες απαντήσεις τύπου "θα κάναμε το ίδιο για τον οποιοδήποτε", όλοι γνωρίζουν ότι είναι απίθανο να έβγαιναν στο δρόμο οι "αλληλέγγυοι" για έναν φονιά του άλλου άκρου, π.χ. τον Ρουπακιά. Άλλωστε, δεν είναι και "σύντροφος".
Βέβαια, υπήρχαν και οι γραφικοί που όλο αυτό το διάστημα, αντί να κάνουν έκκληση στον Κουφοντίνα να σταματήσει την απεργία πείνας, ζητούσαν από την κυβέρνηση να υποκύψει στις απαιτήσεις του κατάδικου. Και τελικά ο ίδιος τους "άδειασε" πανηγυρικά με την ξαφνική λήξη της απεργίας πείνας και την παραληρηματική του δήλωση.
Αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχουν και ηλίθιοι που δεν είναι χρήσιμοι. Είναι απλώς ηλίθιοι.