Ο Μητσοτάκης ως Μέρκελ και ο Τσίπρας ως Κόρμπιν

Αν κάτι βγαίνει αβίαστα ως συμπέρασμα από τις εκλογές της 21 Μαΐου (και τις επερχόμενες στις 25 Ιουνίου) είναι η αδιαμφισβήτητη πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρόεδρος της ΝΔ, από το 2016 που εκλέχτηκε και πέρασε μπροστά στις δημοσκοπήσεις, έφτιαξε ένα ευρύ συνασπισμό δυνάμεων με άξονα τη ΝΔ, που εκτείνεται από την άκρα δεξιά μέχρι σχεδόν την Κεντροαριστερά.

Με ενσωματωμένα εδώ και χρόνια στελέχη από το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, κρατώντας ισορροπίες με τη σαμαρική και την καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ, απορροφώντας ένα μεγάλο μέρος του φιλελεύθερου "Ποταμιού” και "υιοθετώντας” αρκετά στελέχη από το ΠΑΣΟΚ και ειδικά από την εκσυγχρονιστική του πτέρυγα, ο Μητσοτάκης πέτυχε κάτι που είχε πολλά χρόνια να συμβεί στην Ελλάδα. Εξασφάλισε μια άνετη δεύτερη εκλογική νίκη, με σαρωτικό προβάδισμα έναντι όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης και μάλιστα αυξάνοντας το ποσοστό του πάνω από το 40%.

Διαμορφώνει δηλαδή συνθήκες πολιτικής και εκλογικής ηγεμονίας που θυμίζει εποχές στην Ελλάδα πολύ πριν τη δεκαετή περιπέτεια των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης, αλλά και τη Γερμανία στην πολύ πρόσφατη ιστορία της, με την κυριαρχία της Άνγκελα Μέρκελ.

Υπενθυμίζω ότι η Μέρκελ κυβέρνησε επί 16 χρόνια τη Γερμανία (2005-2021), ως καγκελάριος σε τέσσερις διαφορετικές κυβερνήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων σε συνεργασία με το – θεωρητικά - αντίπαλο δέος της γερμανικής Δεξιάς, τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD). Χωρίς να κινδυνεύσει ποτέ από τα δεξιά της, πλην του ακροδεξιού AfD που δεν έφτασε ποτέ να γίνει σοβαρή απειλή, η Μέρκελ επέμεινε σε μια ήπια κεντρώα πολιτική, μη διστάζοντας να υπερβεί ακόμη και τα όρια του συντηρητικού της κόμματος, με όσα έκανε σε τομείς όπως π.χ. στο προσφυγικό, αποδεχόμενη στη Γερμανία σχεδόν ένα εκατ. Σύρους πρόσφυγες. Η τακτική που ακολούθησε δεν άφησε περιθώρια στα άλλα κόμματα για παιχνίδι γύρω από το πολιτικό Κέντρο, γι’ αυτό και η αποχώρηση της "μαμάς” άφησε το CDU εκτός κυβέρνησης για πρώτη φορά από το 2005.

Στον αντίποδα έχουμε την περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, ενός 50άρη πλέον πολιτικού που συμπλήρωσε 15 χρόνια στην ηγεσία του κόμματός του. Του πιστώνονται οι αδιαμφισβήτητες πολιτικές ικανότητες και το αισθητήριο που είχε, αναλαμβάνοντας σε πολύ νεαρή ηλικία την ηγεσία ενός κόμματος του 4% και κατορθώνοντας μερικά χρόνια αργότερα , εκμεταλλευόμενος την οικονομική κρίση, να το φέρει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τελικά της κυβέρνησης επί 4,5 χρόνια (2015-2019). Ολοκλήρωσε τη θητεία του με τη Συμφωνία των Πρεσπών για το Μακεδονικό και την έξοδο από τα Μνημόνια, παρά τις παλλινωδίες του εφιαλτικού α’ εξαμήνου του 2015. Από το 2016 βρίσκεται πίσω στις δημοσκοπήσεις από τη ΝΔ του Μητσοτάκη, έχασε τρεις εκλογές το 2019 (αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές, βουλευτικές), άλλες δύο το 2023 (μία τον Μάιο και μία που έρχεται), ενώ οι αυτοδιοικητικές φέτος το φθινόπωρο και οι ευρωκλογές του 2024 δεν προμηνύουν τίποτα καλύτερο.

Ο ίδιος είπε ότι σκέφτηκε να παραιτηθεί, αλλά άλλαξε γνώμη, ενώ είναι σαφές ότι το περιβάλλον του και οι εσωκομματικοί υποστηρικτές του δεν επιθυμούν την απομάκρυνσή του από την ηγεσία. "Ο Τσίπρας έχει χαρακτηριστικά ιδρυτή στον ΣΥΡΙΖΑ”, είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Παππάς (ΕΡΤ, 5/6).

Το ερώτημα είναι αν ο Τσίπρας έχει πλέον να προσφέρει κάτι περισσότερο στην πολιτική ζωή της χώρας ή αν θα παραμείνει πρόεδρος ενός κόμματος του 15-20%, ουσιαστικά βραχυκυκλώνοντας την ευρύτερη κεντροαριστερά και βοηθώντας στην κυριαρχία της ΝΔ του Μητσοτάκη.

Αν θα γίνει δηλαδή ένας νέος Τζέρεμι Κόρμπιν, όπως ο πρώην αριστερός ηγέτης των Βρετανών Εργατικών που ανέλαβε το κόμμα από το 2015 μέχρι το 2019 και το οδήγησε στη μεγαλύτερη ήττα του από το 1935. Το αριστερό νεομαρξιστικό προφίλ δεν συγκίνησε τους ψηφοφόρους, με αποτέλεσμα να θριαμβεύσει ο εντελώς αμφιλεγόμενος Μπόρις Τζόνσον. Ακολούθησαν κάτι αντισημητικές κορώνες του που οδήγησαν στη διαγραφή του και οι Εργατικοί υπό την ηγεσία του μετριοπαθούς Κιρ Στάρμερ προηγούνται πλέον σταθερά στις δημοσκοπήσεις.

Οι απαντήσεις στο αν ο Μητσοτάκης ακολουθεί το δρόμο της Μέρκελ και ο Τσίπρας το δρόμο του Κόρμπιν θα δοθούν μόνο από τον ίδιο τον χρόνο. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να χάσει από ένα κόμμα με Σφακιανούς που βρίζουν, με πρώην υπουργούς καταδικασμένους τελεσίδικα και με αγωνιούντες για την υγεία του Κουφοντίνα.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr