Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή και οι πλατείες των Αγανακτισμένων

Το πρωτοσέλιδο της Εφημερίδας των Συντακτών το Σάββατο το πρωί ήταν από τα ελάχιστα της εφημερίδας, που όχι μόνο δεν με εκνεύρισε αλλά μου άρεσε κιόλας. Εν αναμονή της απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής -σήμερα Τετάρτη- η εφημερίδα της ριζοσπαστικής αριστεράς, είχε επιλέξει να φιλοξενήσει τις δηλώσεις των Κυριάκου Μητσοτάκη, Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα, Φώφης Γεννηματά, Δημήτρη Κουτσούμπα και Γιάνη Βαρουφάκη. (Ελειπε ο Κυριάκος Βελόπουλος αλλά υποθέτω όλοι μπορούμε να υποθέσουμε το γιατί...).

Ο τίτλος της εφημερίδας ήταν "Το Τείχος της Δημοκρατίας” και από κάτω υπήρχε και 2ος τίτλος "Το τέλος της Χρυσής Αυγής”. Μια χαρά.

Η εφημερίδα σημείωνε: "Αυτή τη φορά οι πολιτικοί αρχηγοί όλων των κομμάτων του δημοκρατικού φάσματος ενώνουν τη φωνή τους από τις στήλες της Εφημερίδας των Συντακτών για να προστατεύσουν τα πολυτιμότερα αγαθά μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας: Τις αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος και τις αρχές του ανθρωπισμού που πρέπει να συγκροτούν τη Δημοκρατία”. Ωραιότατα.

Ποιος θα διαφωνήσει με το δημοκρατικό τείχος στους νεοναζί; Με την ανάγκη να προστατεύσουμε το δημοκρατικό πολίτευμα από τους νεοναζί εγκληματίες; Με το κοινό μέτωπο των δημοκρατικών κομμάτων απέναντι στον κίνδυνο της αναβίωσης του φασισμού και του ναζισμού; Κανείς, θα απαντήσουν οι αναγνώστες του Capital.gr, αλλά απαντούν χωρίς να ρωτήσουν τον "αριστερό ξενοδόχο”.

Το πρωτοσέλιδο της ΕφΣυν προκάλεσε σάλο διαμαρτυριών από τους "ούλτρα αριστερούς” που βρήκαν ιεροσυλία να φιλοξενεί μια αριστερή εφημερίδα δηλώσεις δεξιών πολιτικών. Και ειδικά του Αντώνη Σαμαρά, που τον θεωρούν ηγέτη της ακροδεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας.

Ας αφήσουμε την ανάλυση για τις απόψεις του Αντώνη Σαμαρά. Να θυμίσουμε πάντως ότι επί των ημερών του ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας, μάζεψε σε ένα φάκελο τα έργα και τις ημέρες των νεοναζί της Χρυσής Αυγής -τις δολοφονίες, τις επιθέσεις, τις δηλώσεις και τα κείμενα του "κόμματος”- και τα έστειλε στον Αρειο Πάγο για τα δέοντα. Ακολούθησε η ανάκριση, οι διώξεις, η δίκη και φθάσαμε σήμερα στην απόφαση.

Χωρίς την πρωτοβουλία Σαμαρά - Δένδια, σήμερα δεν θα περιμέναμε καμία απόφαση και καμία ετυμηγορία. Ανεξαρτήτως άλλων επιμέρους τοποθετήσεων, ας του πιστώσουμε τουλάχιστον αυτό… Και δεν είναι λίγο.

Αλλά είναι αλήθεια ότι και ο πρώην πρωθυπουργός έκανε ό,τι μπορούσε για να ερεθίσει το αριστερό κοινό. Καθώς στη δήλωσή του στην ΕφΣυν σημείωνε ότι "εγκληματική δραστηριότητα που καλύπτεται πίσω από ‘πολιτική προστασία’ δεν υπάρχει μόνο στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής... Γιατί και οι νεκροί της Μαρφίν ζητούν δικαίωση...". Ποιος θα διαφωνήσει με αυτό, θα αναρωτηθούν οι αναγνώστες του Capital; Και πάλι δεν ρώτησαν τον "αριστερό ξενοδόχο”. Δεν έχουν ακούσει για τις παράπλευρες απώλειες...

Αλλά δεν είναι η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά που προκάλεσε το αριστερό αίσθημα.

Είναι η αντίληψη σε μια μεγάλη μερίδα του αριστερού κοινού ότι για το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής ευθύνεται η συντηρητική ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας. Για το μεταναστευτικό, τις κινητοποιήσεις, τα "λαϊκά κινήματα” ή για την οικονομική πολιτική.

Είναι όμως έτσι; Προφανώς όχι. Και αυτό σίγουρα ερεθίζει το αριστερό κοινό.

Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το κίνημα των νεοναζί, ανδρώθηκε στις πλατείες και στις κινητοποιήσεις των "αγανακτισμένων”. Στην αντισυστημική και αντιμνημονιακή κινητοποίηση των χρόνων της χρεοκοπίας. Τότε ήταν που μαύροι και κόκκινοι πολιορκούσαν μαζί τη Βουλή. Τότε ήταν που το σύνθημα "Να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή”, δονούσε εξ ίσου τους αριστερούς αντικαπιταλιστές και τους ακροδεξιούς αντικοινοβουλευτικούς. Τότε ήταν που ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε από τους βουλευτές να βγουν από την πίσω πόρτα του Κοινοβουλίου, για να αποφύγουν τον λιντσάρισμα. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι αριστεροί αναγνώστες της ΕφΣυν. Και τώρα τους φταίει ο Σαμαράς...

Το φαινόμενο ανέδειξε μέσα από τα κείμενά του και τις αναλύσεις του ο καθηγητής Νίκος Μαρατζίδης στην εφημερίδα Καθημερινή ήδη από το 2012:

"Δύο πολιτικές δυνάμεις έδρασαν μέσα στο πλήθος "σαν το ψάρι στο νερό", όπως θα έλεγε ο πρόεδρος Μάο. Η μία ήταν η Χρυσή Αυγή. Με πολιτικό λάβαρο τον χυδαίο εθνικισμό, οι εθνικοσοσιαλιστές κατάφεραν να μπολιάσουν σε πολιτική πρόταση τον εθνικιστικό αντικοινοβουλευτισμό των "Αγανακτισμένων". Εκεί στην "άνω πλατεία", έγιναν ένα με το πλήθος. Εξέφρασαν τα αισθήματά του όταν τραγουδούσαν με πάθος τον εθνικό ύμνο, όταν μούντζωναν το Κοινοβούλιο, όταν έφτυναν τους βουλευτές, ακόμη κι όταν πήγαν να εισβάλουν στο κτίριο της Βουλής.

Αναδείχτηκε έτσι, από τη μια πλευρά, μια ατζέντα δεξιού ολοκληρωτισμού που προέβλεπε γενική εκκαθάριση: από τους "προδότες πολιτικούς" μέχρι τους μετανάστες. Το φαινόμενο αντιμετωπίστηκε τότε από πολλούς σχεδόν ως χαριτωμένο ή έστω γραφικό. Ας μη βαυκαλιζόμαστε άλλο. Η Χρυσή Αυγή γεννήθηκε στον Αγιο Παντελεήμονα, αλλά μεγάλωσε και νομιμοποιήθηκε πολιτικά στην πλατεία Συντάγματος, χάρη στη ρητορική της ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ο δεξιός αντιφιλελευθερισμός της Χρυσής Αυγής έγινε αποδεκτός από ένα κομμάτι του κόσμου που αναζητούσε την εθνική αναγέννηση μέσα στη ρώμη του αυταρχισμού.

Η αντισυστημική άκρα αριστερά, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε η δεύτερη δύναμη που αξιοποίησε την οργή των "Αγανακτισμένων". Οι πιο δραστήριες ακροαριστερές συνιστώσες της οργάνωσης επιχείρησαν συστηματικά και δραστήρια να πείσουν για το δικό τους σχέδιο υπονόμευσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που το ονόμασαν "Αμεση Δημοκρατία". Εμφανιζόμενος με πολύ πιο φιλικό προφίλ και έξυπνη στρατηγική, ο αριστερός αντιφιλελευθερισμός είχε ταχύτερη και ευρύτερη διείσδυση από ό,τι ο δεξιός αντιφιλελευθερισμός. Εξάλλου, είχε προ πολλού περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις εισαγωγής του στην ελληνική κοινωνία της μεταπολίτευσης.

Η αντισυστημική/αντικοινοβουλευτική πολιτικοποίηση αποτελεί λοιπόν το νέο πολιτικό προϊόν, που παρήγαγε το φαινόμενο "Αγανακτισμένοι". (Καθημερινή 20/05/12)

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη δήλωσή του στην εφημερίδα το διατύπωσε ευγενικά αλλά με σαφήνεια: "Το δίδαγμα από την πολύχρονη επέλαση της ντροπής είναι πώς μήτρα της υπήρξε ο τυφλός λαϊκισμός… ο πολιτικός κόσμος αδράνησε μπροστά στον κίνδυνο που αναπτυσσόταν στα θολά νερά των ‘αντιμνημονίων’, στις συνοικίες του μίσους και στις πλατείες των ‘αγανακτισμένων’… Η παράταξή μας ήταν και παραμένει διαχρονικός αντίπαλος της Χρυσής Αυγής."

Δεν αρέσει στο αριστερό κοινό της ΕφΣυν αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια. Και με αυτή την αλήθεια θα πρέπει να αναμετρηθούν και να την αναλύσουν. Οσα πανό και να ανεβάσουν σήμερα έξω από τα δικαστήρια...Που καλά κάνουν και τα ανεβάζουν. Μαζί τους.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr