Ο ΣΥΡΙΖΑ, τα ΜΜΕ και η NKVD του Διαδικτύου

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης, είναι σίγουρα μια ιδιαίτερη περίπτωση πολιτικού και ανθρώπου. Για την ακρίβεια, τα όσα κάνει και λέει, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι δυστυχώς η –εν Ελλάδι- Αριστερά, δεν ακολούθησε ποτέ ψυχολογικά τον δρόμο της ανανέωσης και της αποσταλινοποίησης, αλλά αντίθετα συντηρεί τις πρακτικές του Σουσλόφ και του Μπέρια - έστω και εάν δεν το επιθυμεί.

Η Αριστερά, υποτίθεται ότι ήταν ταυτισμένη με τα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και με την προσήλωση της στην ισότητα των φύλων. Οι προσβολές και η "μάγκικη" συμπεριφορά, δεν είχαν ποτέ σχέση με τον προοδευτικό χώρο, αλλά μάλλον με ότι προσιδιάζει σε βαθιά συντηρητικές ιδεολογίες. Οταν ο αναπληρωτής υπουργός, αποκαλεί μια δημοσιογράφο "θεραπαινίδα", οφείλει τουλάχιστον να το "μαζέψει". Και εάν δεν το κάνει ο ίδιος, οφείλει να το κάνει η κυβέρνηση του, η οποία στο παρελθόν έχει καταγγείλει -δικαίως- ότι πολλά μέλη του κόμματος της -νυν και πρώην- έχουν πέσει θύμα hate speech από τους απόφοιτους της "αντρικής σχολής". Αλλά όταν δεν το κάνει ούτε η κυβέρνηση, οφείλει να το κάνει η Γενική Γραμματεία Ισότητας, εκτός και εάν πλέον έχει μετατραπεί σε Γενική Γραμματεία Ανισότητας.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο κ. Πολάκης θεωρεί καθήκον του να επιτίθεται στα ΜΜΕ και να προσβάλλει τους δημοσιογράφους κάθε φορά που κάνει μια δημόσια εμφάνιση. Αυτο ειναι μάλλον κατανοητό: Το κυβερνητικό καλάθι έχει ξεμείνει από επιχειρήματα και το μόνο που μένει για να νιώσει καλύτερα το «πόπολο» -όπως αντιμετωπίζουν τους πολίτες οι εκάστοτε κυβερνώντες- είναι οι διαρκείς επιθέσεις στα ΜΜΕ και στους δημοσιογράφους, οι οποίοι φυσικά και φέρουν τις ευθύνες τους για τα δεινά της χώρας μας.

Το πρόβλημα με τον κ. Πολάκη και εν τέλει και με τον ΣΥΡΙΖΑ –όπως μας έχει αποδείξει πλέον- είναι ότι επιθυμούν τον ιδεολογικό –τουλάχιστον- έλεγχο των ΜΜΕ. Το έδειξε η κ. Γεροβασίλη, το έδειξε ο κ. Πολάκης, το έχουν δείξει όλοι: Τα ΜΜΕ είναι καλά και δημοκρατικά μόνο όταν σιωπούν. Οταν έχουν άποψη τα «αρπάζουν» και είναι «διαπλεκόμενα». Οι μόνοι που έχουν δικαίωμα να έχουν άποψη και να την εκφράζουν, είναι –όλως τυχαίως- η «Πράβδα» για να ακούγεται το κόμμα, η «Ιζβέστια» για να ακούγεται η κυβέρνηση (κάντε τις αναλογίες με την εποχή μας εσείς) και ένα πλήθος φιλοκυβερνητικών ιστοσελίδων οι οποίες κάνουν συνεχώς λόγο για το πως τα διαπλεκόμενα συμφέροντα επιτίθενται μέσω των υποτακτικών τους στην κυβέρνηση, αλλά ο λαός δεν μασάει απο αυτά και στηρίζει την κυβέρνηση. Πόσο βολικό για κάθε ηγεσία - και τους δορυφόρους τους- να επικαλούνται τον λαό που οι ίδιοι εμπαίζουν. Τα ζήσαμε στα παρελθόν, τα ζούμε δυστυχώς και τώρα.

Τέλος, εμφανίστηκε και ένα άλλο φαινόμενο τώρα τελευταία. Ολως τυχαίως όταν κάποιος επιτεθεί –λεκτικά- σε κάποιο (φίλο) κυβερνητικό στέλεχος, αμέσως εμφανίζονται μερικοί «τυχαίοι χρήστες» και του επιτίθενται με αγοραίες εκφράσεις. Μάλιστα, οι ίδιοι «τυχαίοι χρήστες» ψάχνουν και εμφανίζουν το τι έκανε like το 2011 και το τι ανέβασε στα social media το 2014. Και οχι μόνο το κάνουν, αλλά το κάνουν και αποσπασματικά. Κάτι σαν διαδικτυακό «φακέλωμα» για τα online πολιτικά φρονήματα των users. Το μόνο που ψάχνουμε να βρούμε, είναι ποιος κάνει την καινούργια NKVD…

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr