Δεν γνώριζα τον Νίκο Παπαδόπουλο και πιθανόν να συνέχιζα να μην τον γνωρίζω εάν με τρόπο όχι και τόσο απρόβλεπτο δεν έμπαινα σφήνα στην πρόσφατη κοινοβουλευτική του ομιλία υπό τον ελάχιστα κολακευτικό χαρακτηρισμό μου ως "σούρτα-φέρτας" -αλλά, ειλικρινά, τίποτε από τα παραπάνω δεν έχει σημασία. Εικάζω βάσιμα πως και η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας δεν τον γνώριζε κι εξακολουθεί να μην τον γνωρίζει, αλλά ούτε αυτό έχει σημασία. Έτσι παίζεται το παιχνίδι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες: σχετικά γνωστοί στην εκλογική τους
περιφέρεια μα άγνωστοι στο Πανελλήνιο, με την ευγενική χορηγία του εκάστοτε εκλογικού μας συστήματος, οδεύουν προς το "Ναό της Δημοκρατίας" και βρίσκονται να ομιλούν από το βήμα της Ολομέλειας προτού καλά-καλά το πάρουν χαμπάρι και οι ίδιοι. Εάν η ομιλία τους θα περάσει στο ντούκου ή θα γίνει viral στο YouTube, όπως έγινε η ομιλία του συγκεκριμένου την περασμένη εβδομάδα, θα σημαίνει απλώς ότι δεν θα αγγίξει ή θα αγγίξει κάποια αντανακλαστικά μας πέρα και πάνω από την έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη "αναγνωρισιμότητα" του ομιλητή. Ποτέ δεν ξέρεις.
Εκτός από βουλευτής του κόμματος "Νίκη", ο Νίκος Παπαδόπουλος είναι και καρδιοχειρουργός. Αυτό έχει σημασία, όχι μονάχα επειδή ο ίδιος επικαλείται την επαγγελματική του ιδιότητα προς επίρρωση των υπολοίπων επιχειρημάτων του, αλλά κι επειδή καταφέρνει έτσι να επικαλύψει εκ των προτέρων με μια κρούστα "σοβαροφάνειας" ό,τι
(κυριολεκτικά) εξωφρενικό θα ισχυριστεί εν συνεχεία: άλλο να τα ακούς από το στόμα ενός stand up comedian, με την εύλογη αναμονή εκ μέρους του να σκάσει το χειλάκι σου, κι εντελώς άλλο από το στόμα κάποιου που χειρίζεται το νυστέρι με την ευχέρεια που εσύ μπορεί να χειρίζεσαι μόνο το κατσαβίδι. Επιπροσθέτως, ο Παπαδόπουλος ζήτησε ευθύς εξαρχής συγγνώμη από τους ελάχιστους παρόντες ακροατές του επειδή θα μιλούσε για κάτι "άσχετο" προς το υπό συζήτηση ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αφήνοντας διακριτικά και το "καρφάκι" του: "Άλλωστε για άσχετα, ως επί το πλείστον, μιλάμε σήμερα". Δεν ξέρω εάν εσάς σας θορυβεί το γεγονός ότι αμείβουμε τους εθνοπατέρες μας με επτά χιλιάδες ευρώ μεικτά ώστε να συζητούν για "άσχετα, ως επί το πλείστον", αλλά στα δικά μου αφτιά ηχεί ως η ουράνια μελωδία από την Εδέμ των εργαζομένων. Ο ορισμός της αργομισθίας.
"Στις άγιες ημέρες που εισερχόμαστε", μπαίνει στο ψητό ο Παπαδόπουλος, "θέλει πραγματικά μεγάλη προσοχή. Γίνονται και ακούγονται τα χειρότερα. Θυμάμαι ως νεαρός ιατρός που εφημέρευα στο ΑΧΕΠΑ βλέπαμε τα χειρότερα, θα επιβεβαιώσουν αντίστοιχα και άλλοι ιατροί συνάδελφοι. Το τι ξύλο έπεφτε αυτές τις ημέρες αγάπης στις οικογένειες -οι άνδρες χτυπούσαν τις γυναίκες, οι γυναίκες τους άνδρες, τα παιδιά τους γονείς και οι γονείς τα παιδιά. Γι' αυτό βγήκε ξέρετε και "το ξύλο της χρονιάς". Λοιπόν οι παλαιότεροι, οι γονείς και οι παππούδες
μας, έλεγαν ότι τις ημέρες αυτές ανοίγουνε οι Πύλες της Κολάσεως και βγαίνουνε όλα τα δαιμόνια και πειράζουνε το λαό του Θεού. Και πράγματι. Τους λέγανε μάλιστα και καλικάντζαρους. Ο μακαριστός Χριστόδουλος θα έλεγε ότι τα απύλωτα στόματα ανοίγουν και ξερνούν δηλητήριο. Γι’ αυτό το δηλητήριο θα σας μιλήσω μέσα στα επόμενα τρία λεπτά. Στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, τα οποία ελέγχει η δική σας κυβέρνηση άριστα και σας λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, ακούγονται πράγματα ασύλληπτα και δεν κάνει κανείς τίποτα από τη Βουλή. Ακούστηκε σε γνωστό πρωινό, καθημερινό, μεγάλου σταθμού, άτομο να καθυβρίζει την Αγία μας Γραφή. Η Αγία Γραφή, αγαπητοί μου, είναι ο Λόγος του Θεού, είναι το Βιβλίο των Βιβλίων και οποιαδήποτε άλλα βιβλία εγράφησαν, ακόμη και από μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας μας, είναι απλώς πυγολαμπίδες μπροστά στον ήλιο της Αγίας Γραφής.
Εβγήκε λοιπόν άνθρωπος και είπε ότι αυτά που γράφει είναι παρωχημένα, αν υπήρχαν σήμερα οι άνθρωποι αυτοί που τα γράψανε, οι Πατέρες, θα έδιναν οπωσδήποτε δικαιώματα στις μειονότητες, θα έδιναν τεκνοθεσίες, θα έδιναν γάμους και άλλες τέτοιες αρλούμπες. Επίσης, την απάντηση δεν θα την δώσω εγώ, την δίνει το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού που λέει "ο Ουρανός και η Γη θα παρέλθουν, οι δε λόγοι Μου μη παρελθώσιν”, δηλαδή ο Ουρανός και η Γη θα καταστραφούν, αλλά ο Λόγος του Θεού θα μείνει μέχρι την τελευταία στιγμή ενεργός. Κι επίσης ένα τελευταίο, για να μην σας κουράζω μ’ αυτά, η Γραφή είναι θεόπνευστος και δεν υπάρχει ψέμα". Καρατσεκαρισμένα.
Κάπου εδώ κάνω κι εγώ τη σεμνή μου είσοδο επί σκηνής. "Το δεύτερο που με συντάραξε", συνεχίζει ο Παπαδόπουλος, "και ζήτησα το λόγο από την Πρόεδρο [της Ολομέλειας] είναι ότι κάποιος γνωστός, πολύ γνωστός, δικός σας, γιατί περιδιέβη όλα τα κόμματα (δεν ξέρω τι είναι,
κεντρώος, δεξιός, αριστερός, σούρτα-φέρτας, τηλεμαϊντανός είναι σίγουρα), εκφράστηκε με απίστευτο μένος για τον Άγιο της Καρδιάς μας, τον Άγιο Παϊσιο, που ελάμπρυνε ως πολύεδρος αδάμας το στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της καθ’ ημάς Ανατολής, Άγιο με απίστευτα
χαρίσματα αγιοπνευματικά, προορατικό, διορατικό χάρισμα κι απίστευτα προφητικό χάρισμα, που στις μέρες μας προέβλεψε με απίστευτη ακρίβεια ακόμη και τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, που εσείς [η κυβέρνηση] εφέρατε… Τώρα αυτό που συντάραξε εμένα κι όλον τον ορθόδοξο κόσμο είναι [πως] για τον Άγιο αυτόν ακούστηκε στην εκπομπή από τις τηλεοράσεις ότι είναι διαταραγμένος, αγύρτης, αγράμματος καλόγερος που μιλάει με σαύρες κι ερπετά –και ρωτάω,
ρωτάω το σώμα [της Ολομέλειας]: εσείς αυτό το επικροτείτε, εσείς οι δεξιοί, εσείς οι κεντρώοι, εσείς οι αριστεροί δέχεστε να καθυβρίζουν τα Ιερά και τα Όσια της πατρίδας μας; Και ρωτώ: πού είναι αυτό το ΕΣΡ [Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης] που οι δύο Κυριάκοι [ο Μητσοτάκης και ο Βελόπουλος] πρόσφατα το εψήφισαν, πού είναι το ΕΣΡ να βάλει τάξη σ’ αυτόν τον τόπο; Πού είναι το Προεδρείο της Βουλής ή η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι βουλευτές της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης να ζητήσουν τα δίκαια της θρησκείας μας;
Πού είναι η ηγεσία του τόπου αυτού, πού είναι οι δικαστές, πού είναι οι καθηγητές πανεπιστημίου, οι καλλιτέχνες και οι τραγουδοποιοί, να τα καταγγείλουν αυτά τα πράγματα; Μόνο στην Ελλάδα γίνονται, αν γίνονταν σε μουσουλμανική χώρα δεν θα υπήρχαν αυτοί τώρα, λόγω του ότι είμαστε χριστιανοί τους ανεχόμαστε και, τέλος, θα το πω κι αυτό, ναι, πού είναι, τέλος, θα πω –και ας με πονάει βαριά- πού είναι οι θρησκευτικές αρχές του τόπου, πού είναι για να προασπίσουν την αλήθεια και να διεκδικήσουν τα δίκαια της μεγάλης και συντριπτικής
πλειοψηφίας αυτού του δύσμοιρου ελληνικού λαού που θίγεται βάναυσα… -όλες οι μειονότητες, οι γάτες, τα σκυλιά, τα δεχόμαστε, και καλά κάνουμε και τ’ αγαπάμε, τ’ αγαπάμε όλοι τα ζώα, αλλά σκεφτείτε ότι υπάρχει και μια συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που θίγεται βάναυσα από αυτήν την εικόνα που δίνουμε. Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα, αγαπητοί μου συνάδελφοι, σ’ όλους τους Έλληνες σ’ όλον τον κόσμο".
Πιθανώς να μην το γνωρίζει ούτε ο ίδιος ο Παπαδόπουλος, αλλά η ομιλία του πρέπει να είναι η πρώτη γνήσια και ανόθευτα "θεοκρατική" ομιλία στο ελληνικό κοινοβούλιο, τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση κι εντεύθεν· εάν εξαιρέσεις μερικές δευτερεύουσες λεπτομέρειες θρησκευτικής δογματικής, θα ξεσήκωνε θύελλα χειροκροτημάτων στην Τεχεράνη, στο Ριάντ ή στο Ισλαμαμπάντ. Μια ομιλία με ολιστικό θρησκευτικό χαρακτήρα, όπου το βίωμα του γιατρού γύρω από τις βιαιοπραγίες κατά την περίοδο των εορτών δένει αρμονικά με τις Πύλες της Κολάσεως και την εισβολή των καλικαντζάρων, τα απύλωτα στόματα των δημοσιογράφων και την αμφισβήτηση της Αγίας Γραφής ως θεόπνευστου μπούσουλα εις τους αιώνες των αιώνων (ακόμη κι εκείνα τα εδάφια, υποθέτω, όπου υμνείται το δουλεμπόριο, η αιμομιξία, η παιδοκτονία, ο λιθοβολισμός κ.ο.κ.). Προφανώς ο Παπαδόπουλος απευθύνεται σε ένα ποίμνιο που δεν άνοιξε ποτέ να διαβάσει την Αγία Γραφή και κάθε περαιτέρω ανάλυση της ομιλίας του δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα πολιτικών αναλυτών, μα επιστημόνων πιο ειδικευμένων και ικανών να προτείνουν την πιο πρόσφορη φαρμακευτική αγωγή. Δεν με ενόχλησε καν το γεγονός ότι με συμπεριέλαβε στις τάξεις των δαιμόνων, καθώς είναι μαθημένα "τα βουνά από τα χιόνια": ήδη ένας βουλευτής των "Σπαρτιατών" κατέθεσε μήνυση εναντίον μου για το ίδιο ζήτημα που αναψηλάφησα, εάν δηλαδή ήταν ή δεν ήταν διαταραγμένος ο συνομιλητής σαυρών που έγινε ευρύτερα δημοφιλής ως Άγιος Παϊσιος· θα πάρει και αυτή το δρόμο προς τον εισαγγελικό κάλαθο των αχρήστων, παρέα μ’ εκείνη που κατέθεσε εναντίον μου προ ολίγων μηνών ένας πρώην σταρ της trash tv και νυν αρχηγός κόμματος (δεν κάνω πλάκα) για "αμφισβήτηση θαύματος". Εάν παρ’ ελπίδα όμως φθάσει κάποτε η μία από τις δύο ή και οι δύο στο ακροατήριο, θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Θα πεινάσει ο Σεφερλής.