Ομολογώ ότι επιστράτευσα όλη μου την υπομονή και το κουράγιο για να μπορέσω να παρακολουθήσω -παρά ταύτα με αρκετή δυσκολία- ένα μέρος της συνέντευξης Τύπου του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ. Στην 46η ερώτηση εγκατέλειψα...
Οι οικονομικές εξαγγελίες του προέδρου, μου προκάλεσαν ένα βαθύ χασμουρητό. Μετά το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης άλλωστε, υποθέτω ουδείς δίνει σημασία στις υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα. Προσλήψεις, προσλήψεις, προσλήψεις, ήταν και παραμένει η συνταγή της ριζοσπαστικής αριστεράς. Δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα πρωτότυπο... Περισσότερο σαν επιστροφή στο παρελθόν μου φάνηκε.
Στάθηκα για λίγο στις εξηγήσεις για την παρακολούθηση Πιτσιόρλα. Δεν έγινα σοφότερος, αλλά μου έκανε εντύπωση το ύφος του προέδρου. Δεν έχει να δώσει καμία εξήγηση για την παρακολούθηση του στενού του συνεργάτη κι ας διαψεύστηκαν από τον ίδιο τον Στέργιο Πιτσιόρλα, όλες οι εκδοχές (για το γιατί έγινε η υποκλοπή), που παρουσίασε στη Βουλή ο πρώην της ΕΥΠ Γιάννης Ρουμπάτης. Αυτός ο εκνευρισμός -εκτός από τη δικαιολογημένη αντίδραση για την προσπάθεια συμψηφισμού που κάνει η κυβέρνηση με την επισύνδεση Ανδρουλάκη- αυτός ο εκνευρισμός που έδειχνε, η άρνησή του να επικοινωνήσει έστω τηλεφωνικά με τον πρώην σύντροφο, να του δώσει προσωπικά μια εξήγηση- έδειχνε μια περίεργη ενοχή.
Τελικά η είδηση βγήκε στα εκλογικά. Στην ερώτηση για το ενδεχόμενο "τερατογένεσης", αν υποθέσουμε ότι αυτό το σενάριο κυβέρνησης των ηττημένων, είχε ποτέ πιθανότητες να υλοποιηθεί. Γιατί, γίνεται κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα; Τι είδους νομιμοποίηση θα είχε; Θα έδινε ποτέ έστω και ψήφο ανοχής το ΚΚΕ, σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Θα συμμετείχε ποτέ το ΠΑΣΟΚ, σε κυβέρνηση με τον Βαρουφάκη και τον Κουτσούμπα; Αστεία πράγματα. Δράκος Μητσοτάκη ήταν το σενάριο για να λέμε την αλήθεια.
"Οποιος χάσει τις πρώτες εκλογές, χάνει το τρένο των εξελίξεων", δήλωσε ο πρόεδρος. Κατανοητό. Αφ΄ενός γιατί το σενάριο της συγκυβέρνησης με Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη και Κουτσούμπα, δύσκολα σερβίρεται ακόμα και σε ένα φανατικό αντι- μητσοτακικό κοινό και διώχνει "τρέχοντας" όλη την κεντροαριστερά και το κέντρο, αφετέρου γιατί το απορρίπτουν όλοι.
Εντάξει, είναι προφανές ότι όλοι προσπαθούν να μαζέψουν τις απώλειες από τη χαλαρή ψήφο των πρώτων εκλογών και πρώτη απ΄ όλους η Νέα Δημοκρατία. Άλλο να προκύψει από την πρώτη κάλπη μια διαφορά 2-3 μονάδων, άλλο να επιβεβαιωθεί η διαφορά των δημοσκοπήσεων. Άλλο να ξεκινήσεις από ένα φτωχό 25-30% για να μαζέψεις μετά το 38% για την αυτοδυναμία, άλλο να βρίσκεσαι σε απόσταση αναπνοής από τον στόχο σου. Μια κακή αρχή για τη Νέα Δημοκρατία, μπορεί να θέσει και θέμα δημοκρατικής νομιμοποίησης. "Ο Μητσοτάκης εκπροσωπεί μια μειοψηφία, θα κάνει κυβέρνηση εκβιάζοντας με την αποσταθεροποίηση και χάρη στην ενισχυμένη αναλογική", θα φωνάζει η αντιπολίτευση. Και θα έχει ίσως και δίκιο.
"Οποιος χάσει τις πρώτες εκλογές, χάνει το τρένο των εξελίξεων", δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Να ονειρεύεται την πλήρη ανατροπή των δημοσκοπήσεων; Πιστεύει κι εκείνος ότι οι έρευνες υπολογίζουν λάθος τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατείνονται οι συνεργάτες του; Μπορεί σε μερικούς μήνες να ανατραπεί όλο το πολιτικό σκηνικό; Ολοι πάντως έχουν δικαίωμα στο όνειρο και σε κάθε περίπτωση, θεωρητικά, το σενάριο είναι εφικτό. Ερχεται και δύσκολος χειμώνας.
Εφόσον ο Μητσοτάκης πάντως κερδίσει με αέρα τις πρώτες εκλογές, όπως είναι και τα πιθανότερο, ξέρουμε τη συνέχεια. Θα πάει σε δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη και θα ελπίζει για την αυτοδυναμία. Σε διαφορετική περίπτωση, αν ακόμα και τότε, ο αριθμός των γαλάζιων εδρών υπολείπεται των 151, αυτός που θα ζοριστεί πολύ θα είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Θα βρεθεί tete-a-tete με τη ρητορική του και τις δεσμεύσεις του.
Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Αν χάσει τις πρώτες εκλογές, θα είναι η 4η φορά που υφίσταται εκλογική ήττα. Αν μετά χάσει (προφανώς) και τις εκλογές με ενισχυμένη αναλογική, θα έχει ηττηθεί για 5η φορά.
Και μετά;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr