Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια

"Άσ’ τα προβοκατόρικα σ’ εμένα. Η Πατρίδα, η Θρησκεία και η Οικογένεια είναι ένα πράγμα. Είναι για όλους. Οικογένεια, γιατί έχει είκοσι πέντε μέτρα υπέρ της Οικογένειας η Νέα Δημοκρατία. Θρησκεία γιατί πάντα λέμε ¨Παναγιά βόηθα¨… Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια. Είναι δικά μας ιδανικά, δεν μας τα παίρνει κανείς, δεν τα χαρίζουμε πουθενά και γι’ αυτά αγωνιζόμαστε. Σ’ άρεσε;".

Όχι, να σας πω την αλήθεια, δεν μου πολυάρεσε, αλλά ο Γιώργος Αυτιάς δεν απηύθυνε την ερώτηση σ’ εμένα. Εάν θέλετε τη γνώμη μου –την εντύπωσή μου, για την ακρίβεια- δεν την απηύθυνε καν στον Γιώργο Παπαδάκη, όπως τυπικά τουλάχιστον έδειχνε να την απευθύνει. Ήταν μια ρητορική ερώτηση και την απηύθυνε προς το πλατύ τηλεοπτικό κοινό, το νοερό του target group, τη μεγάλη δεξαμενή από όπου ευελπιστεί να αντλήσει τις ψήφους που θα τον οδηγήσουν στην Ευρωβουλή τον προσεχή Ιούνιο. Ο Αυτιάς φαινόταν να έχει πλήρη συναίσθηση τι ακριβώς ήθελε ν’ ακούσει το target group από τα δικά του χείλη –και για όποιον δεν το έπιασε με την πρώτη, το επανέλαβε στον Παπαδάκη ευθύς κατόπιν ξεκάθαρα: "Γι’ αυτό το πράγμα μ’ αγαπάνε, γι’ αυτό το πράγμα με θέλουνε, γι’ αυτό το πράγμα θ’ αγωνιστώ. Για μένα η Οικογένεια είναι η βάση της ζωής, η Θρησκεία μας είναι ¨Παναγιά βόηθα¨ σε κάθε δύσκολη στιγμή και η Πατρίδα, Γιώργο, είναι η καθημερινότητα: να ‘σαι σωστός πολίτης, να πληρώνεις τους φόρους σου, αν σε καλέσει η πατρίδα να πας και ν’ αγωνίζεσαι κάθε μέρα για τον κόσμο σου. Αυτά είναι για μένα. Τελείωσε".

Αξίζει να σημειώσει κανείς πώς ο Αυτιάς αντιλαμβάνεται τις έννοιες της "πατρίδας" και της "θρησκείας", καθώς για την έννοια της "οικογένειας" δεν μπαίνει στον κόπο να μας διαφωτίσει, δηλονότι –ως "βάση της ζωής"- τη θεωρεί μάλλον αυτονόητη. "Τι είναι η πατρίδα μας;", όπως θα ρωτούσε και ο Ιωάννης Πολέμης στο θρυλικό ομότιτλο ποίημα του: "Μην είν’ οι κάμποι; Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;". Κατά τον Αυτιά, η πατρίδα μας είναι μια λίστα από υποχρεώσεις των πολιτών προς εκείνη, σαν παρωδία περίπου της περίφημης ρήσης του Τζον Κένεντι: "Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου". Από την άλλη, η αντίληψη του Αυτιά για τη "θρησκεία" συμπίπτει απολύτως με τη χρησιμοθηρική αντίληψη των περισσότερων συμπατριωτών μας: απαλλαγμένοι από τις συμφορές και τους πονοκεφάλους μεταφυσικών αναζητήσεων, προσλαμβάνουν τον Θεό και τα υποκατάστατά του –την Παναγία, τον Χριστό, τους λοιπούς Αγίους- ως παραλήπτες ρουσφετιών είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο· κάτι σαν βουλευτές, δημάρχους και κοινοτάρχες, αλλά στο πιο ισχυρό και, φευ, στο πιο αβέβαιο ως προς την αίσια έκβαση του αιτήματος.

Μπορείτε να έχετε όποια γνώμη θέλετε για τον Γιώργο Αυτιά –και γεγονός είναι πως στη μακρόχρονη τηλεοπτική του σταδιοδρομία έχει δώσει αφορμή για ποικίλα σχόλια, από ευτράπελα έως δυσάρεστα, μη εξαιρουμένου και του συνδυασμού τους. Έχει αφήσει εποχή η σειρά απανωτών συνεντεύξεων που πήρε κάποτε από την Παναγιώτη Ψωμιάδη (άλλη αγαπημένη φιγούρα που παντρεύει στη μνήμη μας το cult με το trash), όπου ο ξακουστός "Ζορρό" της Θεσσαλονίκης μετείχε μονάχα στην πρώτη συνέντευξη, αλλά ο επιτήδειος Αυτιάς, με τη βοήθεια του μοντέρ, τον αντιμετώπιζε με το ίδιο πάντα ξάφνιασμα, λες και μετείχε και στις υπόλοιπες. Πρέπει επίσης να παραδεχτείτε πως, εάν ποτέ αξιωθούμε να αποκτήσουμε Ανωτάτη Σχολή Λαϊκισμού στην Ελλάδα οφείλουμε να εντάξουμε τον Γιώργο Αυτιά είτε στο διδακτικό προσωπικό είτε στη διδακτέα ύλη. Ο Αυτιάς είναι μια σχολή από μόνος του κι έχει ευσυνείδητα υπηρετήσει τόσο τον αριστερόστροφο όσο και τον δεξιόστροφο λαϊκισμό, αποδεικνύοντας έμπρακτα τη σοφή νουθεσία του Ντενγκ Σιάο Πινγκ: "Μαύρη γάτα, άσπρη γάτα, δεν έχει σημασία, αρκεί να πιάνει ποντίκια". Αρκεί να φέρνει ψήφους, εν προκειμένω.

Όπως δεν κρατήθηκε να μην σχολιάσει και ο Γιώργος Παπαδάκης στην ίδια τηλεοπτική εκπομπή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ταλαιπώρησε τον Γιώργο Αυτιά προτού αποφασίσει αμετάκλητα να τον εντάξει στο ευρωψηφοδέλτιο. "Σου έκανε γυμνάσια", είπε ο Παπαδάκης. "Το 2019 ήθελες [να κατέβεις στις ευρωεκλογές] και θα έπρεπε να ήσουνα. Δεν σε έβαλε. Το 2024, τη μια ακούγαμε ότι θα σε βάλει, την άλλη ότι δεν θα σε βάλει, ενώ εσύ είχες ήδη ξεκινήσει, εδώ κι έξι μήνες, την προεκλογική σου περιοδεία". Τι μπορεί να σημαίνει τελικά το οριστικό "ναι" του Μητσοτάκη ύστερα από τόσες παλινωδίες; Δεν είμαι στο μυαλό του πρωθυπουργού, ούτε κι έχω εσωτερική πληροφόρηση, αλλά έχω την αίσθηση –όσο πάει και πιο έντονη- ότι ο Μητσοτάκης θέλει εναγώνια να ενισχύσει τη δεξιά του πτέρυγα, από όπου ευλόγως αναμένει και τις περισσότερες απώλειες στις ευρωεκλογές. Μια πρώτη απόπειρα με έντεχνη διαρροή σπερμολογιών από το Μέγαρο Μαξίμου ότι πρόκειται να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο ο Φαήλος Κρανιδιώτης δεν έτυχε ευμενών αντιδράσεων. Ο Κρανιδιώτης, επικεφαλής της "Νέας Δεξιάς", ενός ακροδεξιού μορφώματος μη ανιχνεύσιμου στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων και αναντίρρητα πολύ λιγότερο δημοφιλής ο ίδιος από τον Αυτιά, θα υποχρεωνόταν προεκλογικά διαρκώς να απολογείται για τα "τέρατα και σημεία" που είχε χρεώσει στη Νέα Δημοκρατία κατά το παρελθόν. Ο Αυτιάς ήταν πιο προσεχτικός, πιο πονηρός, πιο ευέλικτος, πιο τσαχπίνης και η πάντα υπολογίσιμη κεντρώα πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας μάλλον θα τον καταπιεί, αν όχι αμάσητο, τουλάχιστον ευκολότερα απ’ όσο θα κατάπινε τον Κρανιδιώτη. Όσο για την ταμπακιέρα, εάν θα καταφέρει να μειώσει και την εκλογική αιμορραγία προς την Ακροδεξιά, αυτή μέλλει να αποδειχτεί.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr