Μια ημέρα πριν την επάνοδο της χώρας στις αγορές, και τα σχόλια στο facebook δίνουν και παίρνουν για το μεγάλο θέμα της ημέρας. Ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση του καθενός, η έξοδος στις αγορές προσεγγίζονταν με δύο τρόπους. Είτε ως το τέλος της εξάρτησης από τα μνημόνια και τον Ευρωπαϊκό έλεγχο (η αρχή του τέλους για να είμαστε και πολιτικά ορθοί) και οι κατήγοροι της ως μίζεροι και υποκριτές…Είτε ως ο αυτοπυροβολισμός μας, η συνέχιση της εθνικής προδοσίας και οι υποστηρικτές της ως δοσίλογοι και εγκάθετοι συμφερόντων. Και όλα αυτά πριν καν δοκιμάσουμε την τύχη μας. Το μάτι μου πέφτει ξαφνικά σε ένα, τόσο διαφορετικό από τα υπόλοιπα «Άνοιξε το βιβλίο προσφορών για τον 1ο πλειστηριασμό κρατικών ομολόγων μετά τη χρεοκοπία του 2012 και την τελευταία έκδοση ομολόγων του 2010 ... καλή επιτυχία» . Μέσα σε δύο σειρές, συμπυκνωμένα η είδηση, η παράθεση του γεγονότος, η ρεαλιστική προσέγγιση μιας πολυπαραμετρικής πραγματικότητας. Και το συναίσθημα παρόν αλλά στο τέλος. Και ένα γλυκό συναίσθημα. Ούτε πολεμικές ιαχές, ούτε αμφιθεατρικές κραυγές. Ένα εθνικό καλή επιτυχία. Για αυτό μου άρεσε. Μου έδωσε μια αίσθηση ομαδικότητας λίγο πριν βγούμε στο γήπεδο για ένα δύσκολο αγώνα. Θα είχαμε χρόνο για προπονητηλίκια της εξέδρας μετά τον αγώνα. Και θα είχαμε και ακόμη ένα δεδομένο-το αποτέλεσμα.
Μέσα σε δύο σειρές, συμπυκνωμένα η είδηση, η παράθεση του γεγονότος, η ρεαλιστική προσέγγιση μιας πολυπαραμετρικής πραγματικότητας
Η ημέρα ήρθε, τα σκωπτικά σχόλια για το ότι βάλαμε τα καλά μας για να βγούμε στις αγορές σταμάτησαν πρωί πρωί μόλις έσκασε η βόμβα στο πιο καλά φυλαγμένο σημείο της πόλης (σε κάνει να αναρωτιέσαι αλλά για αυτό σε άλλο σημείωμα), και οι μηχανισμοί των διεθνών αγορών έκριναν επιτυχή την Ελληνική επάνοδο. Και μεταφέρουμε το σκηνικό στον εσωτερικό πολιτικό διάλογο. Οι υποστηρικτές τις πρώτες ώρες ξεσαλώνουν. Και αν το έκαναν για το αποτέλεσμα, ίσως να είχε κάτι από αθλητική νίκη που περιγράφεται ως θρίαμβος. Ξεσαλώνουν όμως ενάντια στους άλλους, «τους τυχοδιώκτες και τους υποκριτές που συστηματικά και ανερυθρίαστα βγάζατε και θέλετε να ξαναβγάλετε μεροκάματο, πάνω στο πόνο και τη δυστυχία των Ελλήνων». Και οι άλλοι δεν πάνε πίσω. Ανάλογοι χαρακτηρισμοί για να στηρίξουν την αρχική τους θέση. Και αναρωτιέται κανείς τι σημαίνει για τον μέσο πολίτη το ότι βγήκαμε με επιτυχία στις αγορές; Και γιατί δεν συζητούν για αυτό; Γιατί δεν συμφωνούμε ότι ήταν μια κίνηση που είχε τα ρίσκα της αλλά ότι ήταν μια κίνηση που κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνει; Πόσο δύσκολο είναι εντέλει να ομονοήσουμε σε τρία βασικά σημεία:
- Θα είμαστε νοικοκύρηδες από εδώ και εμπρός. Δηλαδή θα ζούμε μέχρι εκεί που φτάνουν τα πόδια μας. Και που όταν μας έρχονται δανεικά λεφτά, δεν θα τα χρησιμοποιούμε για παλιάς κοπής παροχές σε ημετέρους αλλά θα ξέρουμε από πριν τι θα τα κάνουμε ώστε να τα πολλαπλασιάσουμε στην εσωτερική μας αγορά πριν αυτά ξαναφύγουν προς τα έξω σε αυτή την παγκοσμιοποιημένη ροή χρήματος. Μόνο με νοικοκυροσύνη και σχέδιο θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη, οι δουλειές, η απομείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ κ.ο.κ.
- Θα είμαστε αλληλέγγυοι. Δηλαδή θα μοιράζουμε τα βάρη ισότιμα και σε αγρότες και σε κατοίκους της πόλης, και σε ιδιοκτήτες ακινήτων και σε ελεύθερους επαγγελματίες. Και θα στοχεύσουμε να δημιουργήσουμε ίσες ευκαιρίες και όχι ίσα αποτελέσματα αναγνωρίζοντας ότι ο κάθε πολίτης έχει την ευθύνη του να βελτιώνεται και να ανταγωνίζεται και ότι η κοινωνία πρέπει να προσφέρει ευκαιρίες και να τον βοηθάει να ανταγωνιστεί και να σηκωθεί αν πέσει.
- Θα είμαστε εμπορικά εξωστρεφείς και περήφανα δημιουργικοί. Τώρα βγήκαμε για δανεικά. Ας στοχεύσουμε μέσω πετυχημένης παραγωγής (πολιτισμού, ιδεών, προϊόντων, υπηρεσιών) να δημιουργήσουμε πλεονάσματα σε επιχειρήσεις και κράτος. Ας αποφασίσουμε να στηρίξουμε την εξωστρέφεια και την δημιουργία ακόμη και με νομοθετικές γκιλοτίνες αν αυτό απαιτείται (η αλλαγή, απλοποίηση και σταθεροποίηση εκ του μηδενός της φορολογικής νομοθεσίας είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό). Ας αφαιρέσουμε κόστος που δημιουργούμε με ατέρμονες διαδικασίες αδειοδότησης και δικαστικών εμπλοκών (η ηλεκτρονική διακυβέρνηση απαιτείται οριζοντίως και κυρίως στα δικαστήρια ώστε να τρέξουν πιο γρήγορα οι υποθέσεις). Ας αλλάξουμε τον μεγάλο ασθενή που παραμένει η δημόσια διοίκηση απλοποιώντας το πλαίσιο λειτουργίας του δημοσίου σε όλους τους τομείς, εισάγοντας επιχειρησιακούς στόχους και συνδέοντας τους με αξιολόγηση, και απεμπλέκοντας τον δημόσιο υπάλληλο από την σημερινή «υποχρέωση» να υπακούσει σε πολιτικούς πάτρονες.
Η δημιουργία ενός φιλικού ως προς την επιχειρηματική δημιουργία περιβάλλοντος είναι το κρίσιμο στοίχημα
Η επάνοδος στις αγορές δεν σημαίνει τίποτα από μόνη της. Δεν είναι ούτε αρχή ούτε τέλος σε τίποτα. Είναι ένα σημαντικό γεγονός αλλά η δημιουργία ενός φιλικού ως προς την επιχειρηματική δημιουργία περιβάλλοντος και η αξιοποίηση του είναι το κρίσιμο στοίχημα. Η αλλαγή των προβληματικών συμπεριφορών που μας έφτασαν στην χρεωκοπία έχει ουσία και αυτό είναι θέμα του πολιτικού συστήματος. Και αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν άνθρωποι του χτες (όλων των ηλικιών), ας τους αποχαιρετήσουμε και ας βρούμε σύγχρονα μυαλά , ας μεταρρυθμίσουμε το σύνταγμα ώστε να πάψουν να υπάρχουν αναχρονιστικά κωλύματα, ας υπογράψουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα μας επιτρέψει όχι μόνο να επανέλθουμε αλλά να βγούμε περήφανα και κερδισμένα από την κρίση.
- Ο Παναγιώτης Μινογιάννης είναι Λέκτορας Πολιτικής και Διοίκησης Υγείας
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr