Ποιος φοβάται τη Μιανμάρ;

Υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας στην άποψη ότι φοβόμαστε κάθε τι που δεν γνωρίζουμε. Πίσω από τις περισσότερες μορφές μισαλλοδοξίας εδρεύει η άγνοια: γαβγίζουμε στον άγνωστο που μας πλησιάζει, πιο πολύ επειδή τον φοβόμαστε παρά επειδή θέλουμε να τον τρομάξουμε (για την ακρίβεια: θέλουμε να τον τρομάξουμε επειδή τον φοβόμαστε). Όπως θα μας έλεγε όμως και ο βιτριολικός βρετανός συγγραφέας Μαρκ Φόρσαϊθ στο απολαυστικό βιβλιαράκι του "Το άγνωστο άγνωστο" (εκδόσεις Ποταμός) χλευάζοντας μια διαβόητη ρήση του μακαρίτη αμερικανού υπουργού Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, υπάρχουν και πράγματα που "δεν γνωρίζουμε πως δεν τα γνωρίζουμε". Γιατί να φοβηθούμε κάτι που δεν γνωρίζουμε πως δεν το γνωρίζουμε; Εδώ σε θέλω, κάβουρα.

Είμαι σίγουρος ότι η συντριπτική μας πλειονότητα δεν έχει ούτε καν ακουστά τη Μιανμάρ. Εάν κάποιοι από εμάς ετοιμάζονται πυρετωδώς για τη συμμετοχή τους σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι γνώσεων και γκουγκλάρουν σχετικά απίθανες ερωτήσεις (ως γνωστόν οι απίθανες ερωτήσεις πάνε συνήθως πακέτο με τα μεγάλα ποσά), θα μας πουν πιθανόν ότι η Μιανμάρ δεν είναι εξωτικό γλύκισμα ή άθλημα, αλλά χώρα, πιο γνωστή στους παλαιότερους ως Βιρμανία ή Μπούρμα. Εάν ζορίσουμε αυτούς τους "εξυπνάκηδες" να μας δώσουν το γεωγραφικό της στίγμα χωρίς να γκουγκλάρουν –δεν θέλουμε ζαβολιές- θα μας την τοποθετήσουν αορίστως "κάπου στην Αφρική" ή "κάπου στην Ασία", εκεί όπου τα σύνορα δεν έχουν σημασία καθότι δεν εφάπτονται με τα δικά μας και δεν πυροδοτούν για εμάς δυσάρεστες προστριβές. Ένα αφρικανικό Λουξεμβούργο, ας πούμε ή ένα ασιατικό Λιχτενστάιν. Μια τριτοκοσμική κουκίδα.

Εντούτοις η Μιανμάρ δεν είναι ούτε Λουξεμβούργο ούτε Λιχτενστάιν. Είναι μια χώρα υπερπενταπλάσια της Ελλάδας τόσο σε έκταση (676.578 τετραγωνικά χιλιόμετρα) όσο και σε πληθυσμό (56.242.997 κάτοικοι). Ακόμη χειρότερα; Ο δείκτης νοημοσύνης (IQ) των κατοίκων της είναι υψηλότερος από τον δείκτη νοημοσύνης των κατοίκων της Ελλάδας. Ω, ναι. Το πιστοποιεί μια έρευνα προ διετίας της World Population Review, η οποία δεν έχει καταγγελθεί μέχρι στιγμής για καμία σκορδοκαϊλα να επιδείξει τον μισελληνισμό της. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την έγκριτη έρευνα, η Ελλάδα με 90.77 μέσο όρο IQ του πληθυσμού της τοποθετείται στην ελάχιστα τιμητική 55η θέση παγκοσμίως, κάτω από την Κύπρο, τη Μιανμάρ, τη Μογγολία και τη Βουλγαρία. Πεντηκοστός πέμπτος ο σοφότερος λαός του κόσμου; Εάν αυτή δεν είναι μια διεθνής συνωμοσία για τον εθνικό μας διασυρμό, τότε ποια είναι;

Περπατώντας αφηρημένος προχτές το βράδυ σε έναν ερημικό δρόμο της Αθήνας κοψοχόλιασα όταν ένα αυτοκίνητο πέρασε ξυστά δίπλα μου κι ένας νεαρός με ξυρισμένο κεφάλι γρύλισε από τη θέση του συνοδηγού κάτι ακατάληπτο, κάτι μεταξύ μουγκρητού και ρόγχου. Σημειωτέον ότι βρισκόμουν πάνω στο πεζοδρόμιο· ο νεαρός δεν ήθελε να με κατσαδιάσει για την αφηρημάδα μου, ήθελε μονάχα να με τρομάξει. Καθώς το αμάξι απομακρυνόταν, άκουσα καθαρά τα χάχανα των υπολοίπων συνεπιβατών και πρόσεξα ότι κρατούσαν ποδοσφαιρικά λάβαρα. Η δική μου χαμηλή ποδοσφαιρική νοημοσύνη είχε λησμονήσει να μου υπενθυμίσει ότι το ίδιο βράδυ διεξαγόταν ο τελικός του κυπέλου Ελλάδας και ήταν αναμενόμενο η πόλη να ξεχειλίσει από προγλωσσικούς νεαρούς που δεν ξεχωρίζουν τις σκέψεις από τις πορδές.

Οφείλω επίσης να επισημάνω ότι, τη στιγμή του κοψοχολιάσματος, ο δικός μου νους ταξίδευε αλλού γι’ αλλού. Σκεφτόμουν ότι σε λιγότερο από δύο εικοσιτετράωρα, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος θα πεταγόταν έως την Εύβοια και θα παρευρισκόταν σε ειδική τελετή για την ανασυγκόλληση του δεξιού χεριού του Αγίου με το υπόλοιπο σώμα του. Ο Ιωάννης ο Ρώσος (Ουκρανός, για την ακρίβεια) έχει πεθάνει εδώ και τρεις αιώνες (το 1730) αλλά κάθε είκοσι πέντε χρόνια επιλέγει να επικοινωνεί με διάφορους πιστούς του ανά την υφήλιο, όχι προκειμένου να ενημερωθεί γύρω από την πρόοδο των ερευνών για τον εντοπισμό του δεξιού χεριού του (κάτι τέτοιο δεν δείχνει να τον απασχολεί ιδιαίτερα), αλλά για την ανάγκη να του αλλάξουν τα άμφια, κατά προτίμηση με χρώμα της δικής του αρεσκείας (εφέτος παρήγγειλε λευκό). Επιπροσθέτως, ο μητροπολίτης Μόρφου στην Κύπρο, καθ’ ύλην αρμόδιος δια πάσης φύσεως σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς με τους οποίους συστηματικά τρομοκρατεί τα γεροντάκια στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, μας πληροφορεί ότι ο Ιωάννης ο Ρώσος εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα σε ένα άτομο της κοινής τους εμπιστοσύνης πως επίκειται ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, προφανώς διότι κάπως έπρεπε κι αυτός (ο Ιωάννης) να διασκεδάσει τη μακραίωνη μεταθανάτια πλήξη του. Όλα αυτά ειπωμένα με κάθε σοβαρότητα στα τηλεοπτικά πρωινάδικα, δίχως γέλια και ειρωνείες, σαν τεκμηριωμένες πολεμικές ανταποκρίσεις από την Οδησσό, τη Γάζα ή τα Στενά του Ορμούζ.

Υπερβάλλω; Δεν αποκλείεται. Μπορεί εκείνοι οι προγλωσσικοί νεαροί φίλαθλοι, οι παγκόσμιοι πάτοι στην κατανόηση κειμένου αλλά πρωταθλητές στο ρέψιμο, τουτέστιν η γενιά που έρχεται και τα τρομοκρατημένα γεροντάκια, τα αμνοερίφια προς άρμεγμα από τους επιτήδειους, τουτέστιν η γενιά που αναχωρεί, να μην είναι παρά οι ακραίες συμπληγάδες ανάμεσα στις οποίες υποχρεώνεται να περάσει το ένδοξο έθνος μας κατά την τρισχιλιετή διαδρομή του. Μακάρι η World Population Review να διορθώσει πάραυτα τη θέση μας στη διεθνή κατάταξη και να κοπεί άπαξ δια παντός ο βήχας της Μιανμάρ. Ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί εάν ισχύει το αντίθετο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr