Ποιος κερδίζει από τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια;

Εχει κάποιο δίκιο ο "αριστερών πεποιθήσεων" ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντώνης Λιάκος, όταν (εξοργισμένος) γράφει για τη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, ότι "κάθε σοβαρός πανεπιστημιακός γνωρίζει ότι οι βιβλιοθήκες δεν είναι καφενεία και προγραμματίζονται χρόνια. Απαιτούν ειδικές μελέτες, που στην περίπτωση αυτή φαίνεται ότι είναι ανύπαρκτες, γιατί το ζήτημα είναι επικοινωνιακό." Εχει δίκιο. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι ο πρύτανης και οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ, αποφάσισαν ότι ο μόνος τρόπος για να μην στηθεί ξανά το "Στέκι του Βιολογικού", ότι για να μην επιστρέψουν οι αντι-εξουσιαστές στο ΑΠΘ και να μην επανακαταληφθεί ο χώρος από τους γνωστούς μπαχαλάκηδες- αναρχικούς, είναι να χτίσουν στη θέση του βιβλιοθήκη, δείχνει τι συμβαίνει στα ελληνικά ΑΕΙ.

Και αυτό που συμβαίνει το γνωρίζουν όλοι. Μέλη οργανώσεων της άκρας αριστεράς, με ειδίκευση στη βία και τον τραμπουκισμό -είτε καθηγητών είτε φοιτητών που έχουν άλλες πεποιθήσεις- θεωρούν το πανεπιστήμιο ιδιοκτησία τους και είναι αποφασισμένοι να επιβάλουν την εξουσία τους με την "επαναστατική μέθοδο". Με τις βαριοπούλες, τον εκφοβισμό, τον χουλιγκανισμό, τις πέτρες και τις μολότοφ. Και αυτό που συμβαίνει με τη βιβλιοθήκη, αυτό που προκαλεί τα επεισόδια, δεν είναι η "αστυνομοκρατία"- όπως ισχυρίζεται υποκριτικά η καθ΄ημάς αριστερά- αλλά η πρόθεση των γκρουπούσκουλων να εμποδίσουν τη δημιουργία της βιβλιοθήκης, να στήσουν ξανά το αυτοδιαχειρίζομενο στέκι και να κάνουν επίδειξη δύναμης. Να δείξουν σε όλους, ποιος κάνει κουμάντο στο πανεπιστήμιο. Και να αποτρέψουν την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που θα περιορίσει την αυθαίρετη εξουσία τους. Αυτό είναι που διακυβεύεται στο ΑΠΘ.

Τα γεγονότα επίσης είναι γνωστά και ας προσπαθεί η επαναστατική αριστερά να συσκοτίσει την πραγματικότητα. Τα ΜΑΤ δεν βρέθηκαν απρό(σ)κλητα στο πανεπιστήμιο. Τα ΜΑΤ εμφανίστηκαν στο ΑΠΘ, επειδή οι νεαροί ριζοσπάστες, κατέστρεψαν και γκρέμισαν τους τοίχους της βιβλιοθήκης, όταν ξεκίνησε να χτίζεται. Και για να συνεχιστούν οι εργασίες, χρειάζεται μόνιμη αστυνομική παρουσία εκεί. Αλλιώς οι νεαροί, θα την γκρεμίσουν και πάλι. Και όταν τα ΜΑΤ εγκαταστάθηκαν πλέον στο ΑΠΘ- με αίτημα της πρυτανείας- για να προστατεύσουν την υπό διαμόρφωση βιβλιοθήκη, "ανακάλυψαν" οι νεαροί και όσοι τους σιγοντάρουν, ότι γίνεται δήθεν πρόβα για την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Αυτοί που γκρέμισαν τους τοίχους και έκαναν τον χώρο ρημαδιό, αυτοί που προκάλεσαν την επέμβαση της αστυνομίας, καταγγέλλουν τώρα την πολιτεία για αστυνομοκρατία. Παράλογο; Παράλογο.

Οσοι καταγγέλλουν την παρουσία της αστυνομίας στο ΑΠΘ, διαστρέφοντας τα γεγονότα και όσοι καταγγέλλουν την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, γιατί δήθεν θα "μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε χώρο κοινωνικά αποστειρωμένο, παραδομένο στις ορέξεις των αφηνιασμένων πραιτοριανών των Χρυσοχοΐδη- Θεοδωρικάκου και στα επιχειρηματικά συμφέροντα που προσβλέπουν σε σχολές κοιμητήρια που θα παράγουν κέρδος" (ανοιχτή επιστολή αποφοίτων του ΑΠΘ, ΕφΣυν), κάνουν ότι αγνοούν και τα όσα έχουν προηγηθεί. Το όργιο βίας των "συλλογικοτήτων" σε βάρος όσων αντιδρούν στην αυθαίρετη εξουσία τους.

Μήπως ξεχάσαμε τον προπηλακισμό του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Μπουραντώνη; (a propos σε ποιο πανεπιστήμιο, σε ποια χώρα του κόσμου, οι φοιτητές που συμμετείχαν σε ένα τέτοιο βάρβαρο επεισόδιο βίας, δεν θα είχαν ήδη διαγραφεί δια παντός από το ίδρυμα; Απάντηση: Σε κανένα, μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό…) Μήπως ξεχάσαμε την 45λεπτη ομηρία του καθηγητή Βασίλη Γούναρη (ΑΠΘ), μέσα στο αυτοκίνητό του από τους διαμαρτυρόμενους φοιτητές; Μήπως ξεχάσαμε την εισβολή των κουκουλοφόρων με τσεκούρια, λοστούς και σφυριά, στο γραφείο του Πρύτανη του ΕΜΠ, Ανδρέα Μπουντουβή, όπου έσπασαν ότι βρήκαν μπροστά τους; Τους ξυλοδαρμους φοιτητών της ΔΑΠ; Μήπως ξεχάσαμε τον ανελέητο ξυλοδαρμό φοιτητών από τους τραμπούκους της ανυπότακτης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, επειδή έπαιζαν το παιχνίδι "πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο";

Υποθέτω σε αυτή τη μόνιμη, διαχρονική παθογένεια του πανεπιστημίου αναφέρεται και ο καθηγητής Λιάκος όταν γράφει, σε μια επίδειξη αγγλοσαξωνικής αυτοσυγκράτησης, ότι "κάθε ιστορία έχει τα πάνω και τα κάτω της, ακόμη και τις υπερβολές της." Απλές υπερβολές η ωμή βία.

Το μόνο που απομένει ως απορία στην όλη ιστορία, είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έχει αγανακτήσει πλέον με τα επεισόδια στα ΑΕΙ, με τη δράση των κουκουλοφόρων στα πανεπιστήμια και απαιτεί να μπει τάξη. Γι αυτό και γίνεται αποδεκτή, η αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας πανεπιστημιακή αστυνομία. Γι αυτό και έγινε αποδεκτή σχεδόν με ενθουσιασμό, η κατάργηση του δήθεν πανεπιστημιακού ασύλου. Τι οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ, πέραν από τις καταγωγικές του εμμονές, να συμπλεύσει με τα ακτιβιστικά κινήματα των κουκουλοφόρων και των μπαχαλάκηδων; Πώς συνδυάζεται αυτό με το αναγκαίο -για την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ- άνοιγμα στον κόσμο της κεντροαριστεράς και του κέντρου, με την συμπαράταξη με τους αντεξουσιαστές αναρχικούς και λοιπούς οπαδούς της βίας; Πώς δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η στάση τους περιθωριοποιεί και δίνει πόντους στην κυβέρνηση; Πιστεύουν στ΄αλήθεια ότι η καταγγελία της κυβέρνησης ότι στέλνει τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, της προκαλεί κόστος;

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr