Πολίτες και πολιτικοί σε κρίση

Η απογοήτευση, η αγωνία, η καχυποψία, η αβεβαιότητα, αλλά και η απαισιοδοξία κυριαρχούν στο εκλογικό σώμα. Οι πολίτες αδυνατούν να δουν κάποιο οραματικό στοιχείο για το μέλλον τους και απομακρύνονται όλο και περισσότερο, όχι μόνο από τα κόμματα, αλλά από την ίδια την πολιτική.

Στη λεγόμενη γκρίζα ζώνη, όπως λένε και οι δημοσκόποι βρίσκεται το 30% περίπου των πολιτών, οι οποίοι είτε είναι αναποφάσιστοι, είτε επιλέγουν ως απάντηση την αποχή. Το άλλο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι την ίδια στιγμή που περίπου 8 στους 10 είναι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση, οι 7 στους 10 δυσπιστούν και για την αξιωματική αντιπολίτευση.

Αθροιστικά τα δύο μεγάλα κόμματα δύσκολα θα κατάφερναν, σήμερα,να συγκεντρώσουν περισσότερες από 3.000.000 ψήφους, τις οποίες ξεπερνούσε μόνο του το πρώτο κόμμα την περασμένη δεκαετία. Το στοιχείο αυτό δίνει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα για την επόμενη περίοδο.

Πριν την έλευση του μνημονίου και την επίδρασης του στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, είχαμε την ομαλή εναλλαγή δύο κομμάτων στην εξουσία. Επί της ουσίας η εξάντληση μιας πρότασης διακυβέρνησης που υπερψήφιζε το εκλογικό σώμα επέφερε την επικράτηση της άλλης πρότασης. Αυτό όμως σήμερα δεν υφίσταται για τον απλό λόγο ότι δεν παράγεται κανένα πρόγραμμα συντεταγμένης πορείας και η χώρα τείνει να μετατραπεί σε παρακολούθημα των αξιολογήσεων της τρόικας.

Αυτή την περίοδο παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση χάνει το πολιτικό της κεφάλαιο -ο ΣΥΡΙΖΑ υστερεί σε κυβερνητικό έργο και εκλογικούς δείκτες- αλλά η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, εμφανίζεται εντελώς αδύναμη σε επιχειρήματα και εναλλακτική πρόταση, όπως προκύπτει από τις απαντήσεις των πολιτών στις μετρήσεις.

Γιατί δεν «κερδίζει» ο ΣΥΡΙΖΑ; Παρακολουθώντας τη συσπείρωσή του διαχρονικά, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυροποιείται κάθε φορά που στρέφεται τόσο κατά της διαπλοκής στο εσωτερικό όσο και κατά των δανειστών στο εξωτερικό. Η διπλή αυτή τακτική λειτουργεί αθροιστικά και όχι διαζευκτικά -ή το ένα ή το άλλο- όπως συμβαίνει μετά το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης.

Οι ψηφοφόροι του Αλ. Τσίπρα δεν μετακινούνται – τουλάχιστον σήμερα – προς τη ΝΔ, εξακολουθούν να έχουν ισχυρούς δεσμούς με τον πρωθυπουργό παρότι αθέτησε την υπόσχεσή του για παροχές. Αντίθετα, μοίρασε υπερηφάνεια για τη διαπραγμάτευση (επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα) και κέρδισε την «ταξική ψήφο» στις λαϊκές και αγροτικές περιοχές. Με βάση τις τάσεις που καταγράφονται στις έρευνες, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δύσκολα θα συγκέντρωνε πάνω από 1.500.000 ψήφους από τις 1.900.000 που έλαβε τον Σεπτέμβριο του 2015.

Όσον αφορά στη ΝΔ, παρότι ο Κυρ. Μητσοτάκης εξελέγη από ένα σώμα 400.000 ψηφοφόρων, έχει να υπερβεί παραμέτρους που λειτουργούν ανασταλτικά ως «κόφτες» της πολιτικής του δυναμικής:

1. Πρέπει να πείσει και το υπόλοιπο 48% της βάσης του κόμματος, εγχείρημα όχι και τόσο εύκολο
2. Να διαχειρισθεί τη σκιά των αρνητικών και θετικών της κυβέρνησης Σαμαρά
3. Να αντιμετωπίσει την ακροδεξιά που αποδεικνύεται αρκετά ισχυρή τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη
4. Να υπερβεί τη βαθιά επιφύλαξη των πολιτών για το παλιό σύστημα
5. Να σπάσει το φράγμα του 38% που καταγράφει από το 2014 σε τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις το συρρικνωμένο συμμαχικό-φιλοευρωπαϊκό μπλοκ («ΝΑΙ» - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι).

Άρα, παρατηρούμε γενική απογοήτευση από τα δυο κόμματα εξουσίας και ιδιαίτερα χαμηλές προσδοκίες, ενώ ισχυροποιείται το εκλογικό σώμα που κινείται στην γκρίζα ζώνη.
Αυτό είναι και το επικίνδυνο για την ίδια την ίδια τη Δημοκρατία.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr