
Πού πήγαν τα λεφτά για αντιπλημμυρικά έργα κ. Αγοραστέ, κάρφωνε χθες τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας ο Παύλος Πολάκης, αναζητώντας τον ένοχο για την απίστευτη καταστροφή. Ο Σωκράτης Φάμελος από την πλευρά εντόπισε το πρόβλημα στην "έλλειψη δικτύων αλληλεγγύης και υποστήριξης των πολιτών", ό,τι και αν σημαίνει αυτό.
Εμείς πάλι, αν και δεν γνωρίζουμε ούτε πού πήγαν τα λεφτά για αντιπλημμυρικά έργα και αν έκανε σωστά τη δουλειά του ο κ. Αγοραστός- ο οποίος δήλωνε a propos το 2021, ότι τόσα χρήματα για έργα δεν έχουν ξαναδοθεί ποτέ στην Ελλάδα, γεγονός που δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει το χάος άρα κάτι πάει λάθος- ούτε τι είναι τα δίκτυα αλληλεγγύης και υποστήριξης των πολιτών και αν θα ήταν αποτελεσματικά για να αποφύγουμε την καταστροφή, φοβόμαστε όμως ότι όλη αυτή η συζήτηση- τουλάχιστον έτσι όπως γίνεται- για τις ευθύνες και για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει για να αποφευχθεί να πνιγεί η Μαγνησία και η Θεσσαλία, ανήκει σε άλλη εποχή. Προ κλιματικής κρίσης.
Όπως επισήμανε ο Ευθύμιος Λέκκας, και όχι μόνο ο κ. Λέκκας, για παράδειγμα στον Βόλο, μέσα σε μια μόνο μέρα "εγκαταστάθηκαν" 150 εκατομμύρια τόνοι νερού και λάσπης. Και όπως σημείωσε ο καθηγητής, "είναι αδύνατο ουσιαστικά να παραλάβουν οι υποδομές όλο αυτό τον όγκο". Υπολογίζεται ότι στην περιοχή έριξε 750 τόνους νερού σε κάθε στρέμμα και ένας Γερμανός μετεωρολόγος μέτρησε ότι στην περιοχή έβρεξε μέσα σε 10 ώρες όσο βρέχει σε δύο χρόνια σε όλη τη Γερμανία.
Με άλλα λόγια, μπορούμε να έχουμε τις αμφιβολίες μας για το αν ανταποκρίθηκε με αποτελεσματικότητα η κρατική μηχανή όταν πλημμύρισαν τα χωριά στον κάμπο (που μάλλον καθυστέρησε), αν η επιχείρηση διάσωσης ήταν επιτυχημένη ή όχι, αν τα ελικόπτερα σηκώθηκαν εγκαίρως ή όχι (ακόμα και αν έχουμε ικανό αριθμό από ετοιμοπόλεμα ελικόπτερα έρευνας και διάσωσης που φαίνεται πως όχι ), μπορεί να βλέπουμε επίσης όλο το καλοκαίρι την κυβέρνηση Μητσοτάκη να δείχνει ζαλισμένη και τα γεγονότα να την ξεπερνούν, μπορεί ακόμα και να έχουμε σοβαρές αμφιβολίες αν οι επιλογές του πρωθυπουργού σε κρίσιμα πόστα ήταν οι σωστές, αλλά φοβόμαστε ότι τα μεγέθη είναι τόσο εξωπραγματικά που η κλασική συζήτηση για τα έργα και τον συντονισμό, είναι μάλλον ξεπερασμένη. Από τα γεγονότα.
Θυμίζει την παραδοσιακή συνταγή για τις φωτιές. Περισσότερες προσλήψεις στη Πυροσβεστική και περισσότερα αεροπλάνα. Η φωτιά στη Δαδιά έδειξε ότι η συνταγή δεν είναι αποτελεσματική.
Ξαναγυρίζω στον Ευθύμιο Λέκκα. Ο καθηγητής διαχείρισης φυσικών καταστροφών μας είπε, ότι το φαινόμενο που εκδηλώθηκε στη Θεσσαλία, είναι από αυτά που συμβαίνουν κάθε 1000 χρόνια. Είναι δυνατόν να φτιάξεις υποδομές που θα αντιμετωπίσουν ένα ακραίο φαινόμενο που εκδηλώνεται κάθε 1000 χρόνια; Φοβάμαι πώς όχι. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι το φαινόμενο Daniel που χτύπησε την περιοχή, ήρθε λίγα χρόνια μετά από ένα επίσης ακραίο φαινόμενο, την κακοκαιρία Ιανός. Δηλαδή αυτά που έχουμε υπολογίσει ότι συμβαίνουν κάθε 1000 χρόνια, σημειώθηκαν δυο φορές μέσα σε 3-4 χρόνια. Τι κάνουμε;
Προφανώς χρειαζόμαστε λοιπόν περισσότερες και ανθεκτικότερες υποδομές, προφανώς χρειάζεται άλλος πλέον σχεδιασμός, προφανώς χρειάζεται πρόληψη, προφανώς χρειάζεται ανακατανομή των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, προφανώς χρειάζεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση να πάρει μια μεγάλη πρωτοβουλία για την Πολιτική Προστασία και για τους 27. Αλλά και πάλι αυτό φοβάμαι ότι δεν είναι αρκετό.
Για τα επόμενα χρόνια και για πολλά χρόνια, θα ζήσουμε με συχνότερους και φονικότερους καύσωνες, με μεγάλες φωτιές που δεν θα σβήνουν, με πλημμυρικά φαινόμενα όπως αυτά που ζούμε τα τελευταία 24ωρα.
Φοβάμαι λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξουμε τελείως τον τρόπο όχι μόνο που σχεδιάζουμε τα έργα, αλλά ακόμα και τον τρόπο που ζούμε. Ναι τον τρόπο που ζούμε και κινούμαστε. Πώς και πού χτίζουμε τα σπίτια μας, ακόμα και πώς και πότε μετακινούμαστε.
Ένα μικρό παράδειγμα. Σε ορισμένες Πολιτείες των ΗΠΑ, για να χτίσεις κοντά σε δάσος, όπου υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα πυρκαγιάς, απαιτεί να χρησιμοποιήσεις ειδικά, ανθεκτικά υλικά. Αλλιώς δεν παίρνεις άδεια. Ειδικές προδιαγραφές απαιτούν και οι ασφαλιστικές εταιρείες για να ασφαλίσουν το σπίτι. Στην Ελλάδα, την άδεια να χτίσουμε την παίρνουμε από τη σημαία, η ασφάλιση από πυρκαγιά είναι λέξη άγνωστη στους περισσότερους και τα σπίτια που συνήθως καίγονται στις πυρκαγιές- γιατί είναι κολλητά με το δάσος…- είναι και τα πιο ευάλωτα. Συνήθως αυθαίρετα.
Μια απλή ιδέα: Μήπως η ασφάλιση από πυρκαγιά για τα σπίτια που χτίζονται ή βρίσκονται κοντά σε δάση, πρέπει να γίνει πλέον υποχρεωτική, όπως ακριβώς ασφαλίζουμε και τα αυτοκίνητα; Μήπως τα σπίτια που βρίσκονται δίπλα στα ποτάμια, όπως οι περιοχές της Καρδίτσας, πρέπει να ασφαλίζονται υποχρεωτικά από τους κινδύνους φυσικής καταστροφής; Και να χτίζονται με ειδικές προδιαγραφές;
Και μια πρόβλεψη: Η θεωρία λέει ότι ακόμα και αν αύριο καταφέρναμε να μηδενίσουμε τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου, θα ζήσουμε για πολλές δεκαετίες με τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Δυστυχώς, είμαστε ακόμα μακριά όχι από τον μηδενισμό, αλλά ακόμα και από τον ουσιαστικό περιορισμό. Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας στην κλιματική κρίση είναι από αργή έως εγκληματική. Αντιγράφω από το ΑΠΕ, το χθεσινό του τηλεγράφημα:
"Οι ηγέτες των χωρών της G20 συναντώνται αυτό το σαββατοκύριακο στη διάρκεια του πιθανόν θερμότερου έτους στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά οι ελπίδες η πολωμένη συνάθροιση να μπορέσει να συμφωνήσει σε φιλόδοξες ενέργειες για την καταπολέμηση της κρίσης είναι λιγοστές.
Οι γεωπολιτικές εντάσεις που οδήγησαν τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ να μη συμμετάσχουν στις συνομιλίες αφήνουν να εννοηθεί ότι η ομάδα είναι σχεδόν απίθανο ακόμη και να καταλήξει στο σύνηθες τελικό ανακοινωθέν, πολλώ δε μάλλον σε στιβαρές κλιματικές δεσμεύσεις.
Αυτό δημιουργεί μια "εν δυνάμει" καταστροφική αποτυχία από την πλευρά των χωρών εκείνων που ευθύνονται για το 80% των παγκόσμιων εκπομπών του τομέα ενέργειας, προειδοποίησε χθες η Διεθνής Αμνηστία.
Και αυτό μειώνει τις προσδοκίες ενόψει των κρίσιμων συνομιλιών για το κλίμα της COP28 που ξεκινούν τον Νοέμβριο".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr