
"Από τα μέσα Φεβρουαρίου 1826 άρχισαν πολλαίς φαμελλιαίς να υστερούνται το ψωμί. Mία Mεσολογγίτισσα, ήτις περιέθαλπεν ασθενή και τον αυτάδελφόν μου Mήτρον, ετελείωσεν την θροφήν της, και μυστικά, μαζύ με δύο φαμελλιαίς Mεσολογγίτικες, έσφαξαν ένα γαϊδουράκι, πωλάρι που το έφαγαν. Tαις ηύρα οπού έτρωγαν. Eρώτησα πού ηύραν το κρέας, και τρόμαξεν η ψυχή μου όταν ήκουσα ότι ήτο γαϊδούρι. Mία συντροφιά στρατιωτών Kραβαριτών είχεν έναν σκύλον και, κρυφά και αυτοί, τον έσφαξαν και τον μαγείρευσαν. Eμαθητεύθη και τούτο. Hμέραν παρ’ ημέραν αυξάνουσα η πείνα, έπεσεν και η πρόληψις και όλα του να τρώγουν ακάθαρτα, και άρχισαν αναφανδόν πλέον να σφάζουν άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια και ακόμη να τα πωλούν μια λίρα την οκά οι ιδιοκτήται των και πού να προφθάσουν: τρεις ημέραις επέρασαν και ετελείωσαν και αυτά τα ζώα… Aρχίσαμεν, περί τας 15 Mαρτίου, ταις πικραλήθραις, χορτάρι της θαλάσσης. Tο εβράζομεν πέντε φοραίς έως ότου έβγαινεν η πικράδα, και το ετρώγαμε με ξείδι και λάδι ωσάν σαλάτα, αλλά και με ζουμί από καβούρους ανακατωμένον και τούτο. Eδόθησαν και εις τούς ποντικούς, πλην ήταν ευτυχής όστις εδύνατο να πιάση έναν. Bατράχους δεν είχαμε κατά δυστυχίαν…".
Το ανατριχιαστικού νατουραλισμού απόσπασμα είναι από τα "Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων 1821-1833" του Νικολάου Κασομούλη (1795-1872). Ο Κασομούλης ήταν παρών στο Μεσολόγγι, καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιορκίας του από τους Τούρκους –έχασε στις μάχες, μάλιστα, τον αδελφό του Μήτρο- και βίωσε από πρώτο χέρι την απόγνωση που προηγήθηκε της απόφασης για την ηρωική Έξοδο τον Απρίλιο του 1826. Δεν ξέρω από ποιο διεστραμμένο συνειρμικό μονοπάτι, αλλά σε αυτό ακριβώς το απόσπασμα πήγε
κατευθείαν το μυαλό μου όταν άκουσα τον Ντόναλντ Τραμπ, στο περίφημο πια ντιμπέιτ με την Κάμαλα Χάρις, να καταδικάζει τη μεταναστευτική πολιτική των Δημοκρατικών αναφερόμενος σε "σκυλιά και γάτες" φιλήσυχων αμερικανών νοικοκυραίων που "αρπάζουν και τρώνε" οι επιδρομείς από το Μεξικό.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η αναφορά του Τραμπ προκάλεσε θύελλα και κάλυψε όλο το φάσμα των πιθανών αντιδράσεων: από την οργή μέχρι τη θυμηδία. Ένας από τους παριστάμενους δημοσιογράφους κατήγγειλε αμέσως την αναφορά του ως απροκάλυπτα fake news. Η πλειονότητα των ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων (εκείνοι που δεν πολυενοχλούνται εάν τα news είναι fake, αρκεί να… κάνουν τη δουλειά τους) ένιωσαν αποτροπιασμό για το χάλι όπου έχει οδηγήσει τη χώρα τους η "μπάτε σκύλοι αλέστε" πολιτική του Μπάιντεν, ενόσω οι Δημοκρατικοί (συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Χάρις) αντιμετώπισαν τη νέα εξωφρενική "τερατολογία" του Τραμπ με ένα πλατύ ειρωνικό χαμόγελο. Δεν χωρούσε πλέον αμφιβολία (για τους Δημοκρατικούς) ότι ο πορτοκαλί δημοκόπος είχε βαρέσει μπιέλα. Τα social media πλημμύρισαν με memes, όπου το κάθε meme ξεπερνούσε σε χαριτωμενιά το άλλο: ο Τραμπ, κρατώντας παραμάσχαλα δύο έντρομα (ή απλώς σαστισμένα;) γατάκια να προσπαθεί να ξεφύγει από έναν όχλο γατοφάγων μεταναστών, ο Τραμπ, αρματωμένος σαν Ράμπο, επικεφαλής ενός ζωολογικού στρατεύματος κ.ο.κ. Σχεδόν αδύνατον να μην κατουρηθείς από τα γέλια.
Κι έπειτα; Έπειτα ήρθε η Γερμανία. Με κοκκινισμένο ακόμη το μάγουλό της από το ακροδεξιό χαστούκι στις τοπικές εκλογές, αποφάσισε να αμφισβητήσει μονόπλευρα την πανευρωπαϊκή
μεταναστευτική πολιτική, να κλείσει τα σύνορά της και να βάλει μπουρλότο στη συμφωνία του Δουβλίνου και στη συνθήκη του Σένγκεν. Από κοντά η Ολλανδία, πανέτοιμη να μιμηθεί το παράδειγμα της Γερμανίας, η Ουγγαρία του Όρμπαν, που τώρα βλέπει τον μεταναστευτικό της "απομονωτισμό" να δικαιώνεται, η ακροδεξιά στην Ελλάδα, που καμαρώνει τα ποσοστά της να σκαρφαλώνουν πάνω από το 20%... Μεταξύ αντιμεταναστευτικής υστερίας και φιλελεύθερου χαβαλέ με τις φοβίες των συντηρητικών εξακολουθεί να πλανάται το διττό ερώτημα: Υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που τρώνε σκύλους, γάτες και ποντίκια; Εάν υπάρχουν, το κάνουν από κάποιο γαστρονομικό βίτσιο ή/και μια εγγενή μοχθηρία; Την απάντηση μάς την δίνει ο Κασομούλης –αλλά ποιος διαβάζει Κασομούλη πια;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr