Στέμμα, δάκρυα και ιδρώτας

Ακόμη και από ένα δυσάρεστο γεγονός, όπως η κηδεία ενός ανθρώπου, προκύπτουν ενδιαφέροντα πολιτικά συμπεράσματα, ειδικά αν πρόκειται για έκπτωτο μονάρχη, όπως ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος.

Πρώτον, δεν ήταν κηδεία "ιδιώτη", όπως ήθελε να μας πείσει η αμήχανη κυβέρνηση. Ζωντανή κάλυψη από τα ΜΜΕ με βασική εικόνα από την ΕΡΤ, λαϊκό προσκύνημα με τεράστιες ουρές, αστυνομικοί και μέτρα ασφαλείας παντού, σύσσωμη η ηγεσία της ιεραρχίας στην κεντρική εκκλησία της πρωτεύουσας, ξένοι "γαλαζοαίματοι", εκπρόσωποι της κυβέρνησης, βουλευτές της ΝΔ, κλπ. Οι τιμές αρχηγού κράτους ήταν σχεδόν περιττές μετά από όλα αυτά.

Δεύτερον, "ξαφνικά" αντιλήφθηκαν ορισμένοι ότι υπάρχει ένα μικρό αλλά υπαρκτό ρεύμα συμπαθούντων ή νοσταλγών της μοναρχίας. Άλλοι για λόγους οικογενειακής παράδοσης, άλλοι από συμπάθεια, άλλοι από άγνοια, άλλοι από γραφικότητα. Όπως κάποιο ποσοστό αντιστοιχεί και στους νοσταλγούς της χούντας ή άλλων καθεστώτων. Δεν έγινε ξαφνικά η ελληνική κοινωνία μια απολιτίκ ή "κεντρώα" μάζα. Έχει ρεύματα και ιστορικές καταβολές, είτε συντηρητικές, όπως οι φιλοβασιλικοί, είτε προοδευτικές. Και αυτό δεν αλλάζει επειδή κάποιοι πρώην Ρηγάδες ψήφισαν Μητσοτάκη και κάποιοι πρώην καραμανλικοί ΣΥΡΙΖΑ.

Τρίτον, η αναμόχλευση της ιστορίας του τέως βασιλιά είναι και μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό της συντηρητικής παράταξης. "ΣΟΚ: Μέρος της Δεξιάς συμπαθεί τον βασιλιά", θα ήταν ο τίτλος σε τρολ δημοσίευμα σατιρικού σάιτ για όσους εκπλήσσονται ότι υπάρχει συντηρητική παράταξη στη χώρα, αυτή εκπροσωπείται από τη ΝΔ και από σχήματα στα δεξιά της (Βελόπουλος, Κρανιδιώτης – Τζήμερος, Μπογδάνος, κλπ). Δεν έγινε ξαφνικά η ΝΔ "Ποτάμι" λόγω μερικών μεταγραφών. Μπορεί να έχει πιο προοδευτικό προφίλ επί Κυριάκου Μητσοτάκη, ωστόσο παραμένει το κόμμα της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα και δεν χρειάζεται να ντρέπεται γι’ αυτό. Ούτε χρειάζεται να δηλώνουν όλοι "κεντρώοι και προοδευτικοί" χωρίς να είναι.

Τέταρτον, γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε τις διαχωριστικές γραμμές. Όχι για νέους διχασμούς, ούτε για να τσακωθούμε αν θέλουμε βασιλιά ή Πρόεδρο Δημοκρατίας. Αυτά λύθηκαν το 1974. Μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε ότι κάποιοι είναι συντηρητικοί και κάποιοι προοδευτικοί, κάποιοι δεξιοί και κάποιοι αριστεροί με όλες τις σχετικές παραλλαγές και αποχρώσεις, να διαφωνούμε υγιώς και πολιτισμένα και να προχωράμε παρακάτω με συγκρούσεις και με συμβιβασμούς.

Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από κηδείες τέως βασιλέων, ακόμη και αν γίνονταν με τιμές αρχηγού κράτους. Κινδυνεύει όμως από υποκλοπές πολιτικών αντιπάλων, από τη διαφθορά, το πελατειακό κράτος, την αναξιοκρατία και το "καθεστώς ημετέρων". Και η μόνη ασπίδα απέναντι σε αυτό είναι οι ενεργοί πολίτες.

Άλλωστε από τον θάνατο του έκπτωτου μονάρχη, βγήκαν όλοι "κερδισμένοι". Η κυβέρνηση βρήκε άλλο ένα θέμα για να απασχολεί την κοινή γνώμη, τα ΜΜΕ βρήκαν τζάμπα θέαμα για μια κηδεία μονάρχη α λα ελληνικά, ο κόσμος χάζεψε επικροτώντας ή επικρίνοντας και όλοι μαζί "απολαύσαμε" ένα ζήτημα που πρακτικά δεν έχει καμία σημασία για τις ζωές μας.

Άλλωστε τι να συζητούσαμε; Το σκάνδαλο των υποκλοπών, την ακρίβεια ή την ντροπιαστική για τη χώρα 12ετή δικαστική περιπέτεια του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για την οποία -όλως τυχαίως- επιχαίρουν ταυτόχρονα και τα φιλο-ΝΔ και τα φιλο-ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ;

Γι' αυτό σας λέω, καλύτερα να χαζεύουμε τι φοράνε οι εστεμμένες, έκπτωτες και μη.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr