Το 1,5 δισ. € έφτανε η διαφημιστική δαπάνη το 2005 στη χώρα μας με την τηλεόραση να εισπράττει περί τα 700εκ.€ και άλλα τόσα τα περιοδικά και οι εφημερίδες. Το ραδιόφωνο, ο φτωχός συγγενής δεν ξεπέρασε τα 90εκ.€ και το internet δεν αναφέρεται καν στα στατιστικά της εποχής.
Δέκα χρόνια μετά και αφού τα ΜΜΕ που οι περισσότεροι Έλληνες βρίζουν ως "καθεστωτικά" και τα θεωρούν ένα σκληρό ολιγοπώλιο πέρασαν μια σκληρή κρίση, έδειξαν το 2014 στοιχεία σοβαρής ανάκαμψης με εξαιρετικές προοπτικές για το 2015 που η πολιτική λαίλαπα ήρθε να καταστρέψει.
Αυτή η σοβαρή οικονομική κρίση των καναλιών έφερε μια τρομερή μείωση στη παραγωγή πολιτιστικών προϊόντων και μια σοβαρή μείωση της ποιότητας στην ενημέρωση. Οι μεγάλες τηλεοπτικές παραγωγές έδωσαν τη θέση τους στις επαναλήψεις και οι μεγάλες δημοσιογραφικές έρευνες αντικαταστάθηκαν από πάνελ με πολιτικούς σκυλοκαβγάδες.
Αυτά μέχρι σήμερα. Ποιές όμως είναι οι προβλέψεις για το μέλλον της ενημέρωσης και της “πολιτιστικής” παραγωγής που προσέφεραν αρκετές φορές σε υψηλότατο επίπεδο τα ιδιωτικά κανάλια;
Η μία πλευρά της αλήθειας είναι ότι μειώθηκε η διαφημιστική δαπάνη σημαντικά και για αυτό το λόγο σταμάτησαν οι παραγωγές. Η άλλη πλευρά της αλήθειας είναι ότι μειώθηκε η τηλεοπτική δαπάνη αλλά όχι η συνολική, μιας και ένα τεράστιο κομμάτι της διαφήμισης πια κατευθύνεται προς το διαδίκτυο χωρίς να μπορεί να καταγραφεί ούτε κατά προσέγγιση.
Όπως λοιπόν δείχνουν όλες οι προβλέψεις κάθε χρόνο θα αυξάνεται η διαφημιστική πίτα και θα μειώνεται αυτή των παραδοσιακών μέσων ταυτόχρονα. Πρώτο μουσειακό είδος θα αποτελέσουν τα έντυπα και αμέσως μετά θα χτυπηθεί η τηλεόραση με δραματικές συνέπειες ειδικά στις μικρές χώρες. Για να το κάνουμε πιο κατανοητό, σε μια χώρα 70εκ. πολιτών θα λειτουργούν με αξιοπρέπεια τηλεοπτικά δίκτυα, τα οποία όμως θα είναι σαφώς λιγότερα από ότι σήμερα. Σε μια χώρα όμως όπως η Ελλάδα με μια διαφημιστική πίτα μικρή και πάνω από το 50% στο διαδίκτυο σε μερικά χρόνια, είναι σαφές ότι δεν θα υπάρχουν αξιόλογα τηλεοπτικά δίκτυα.
Ποιος λοιπόν θα αναλάβει την ενημέρωση και την ψυχαγωγία των κατοίκων των μικρών αυτών χωρών; Μα φυσικά αυτός που εισπράττει τα διαφημιστικά έσοδα. Και ποιος είναι αυτός; Η Google και το Facebook, ναι καλά ακούσατε, αυτές οι δύο εταιρίες εισπράττουν ή μάλλον κατασπαράσσουν σχεδόν όλη την ηλεκτρονική διαφημιστική πίτα και θα είναι οι μόνες που στο μέλλον θα μπορούν να παράξουν ψυχαγωγικά, πολιτιστικά και ειδησιογραφικά προγράμματα στη γλώσσα μας, μαζί βέβαια με τις δύο συνδρομητικές τηλεοράσεις που θα μείνουν, την ιδιωτική του ΟΤΕ και την κρατική που πληρώνουμε όλοι όπως και να ονομάζεται...
Αυτό δεν είναι θεωρία συνωμοσίας ούτε γράφεται για να προκαλέσει κάποια αντίδραση προς αυτό που έρχεται, η Google και το Facebook δεν μπορούν να εμποδιστούν ούτε από την ίδια την ΕΕ το ζήτημα δεν είναι λοιπόν πως θα αποφύγουμε το αναπόφευκτο. Είναι προφανές ότι θα περάσουμε από ένα ενημερωτικό ολιγοπώλιο που μας εκνεύριζε σε ένα διεθνές μονοπώλιο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Μόνες ελπίδες το ελληνικό ίντερνετ και η ευρωπαϊκές συμπράξεις.