Σύρ(ρ)ιζα αποκομμένος από την κοινωνία

Η δυσκολότερη άσκηση ισορροπίας στην πολιτική είναι να βρίσκεσαι στην εξουσία και να συνεχίζεις να διατηρείς τα πόδια σου στο έδαφος. Να έχεις άμεση επαφή με την πραγματικότητα. Να ζεις στην καθημερινότητα που βιώνουν οι πολίτες. Η πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων που κυβέρνησαν τούτο τον τόπο έχασε αυτό το στοίχημα. Το ίδιο ισχύει και για την παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία.

Η εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών απαιτεί, πέρα από θεωρητική γνώση, και άμεση επαφή με τις ανάγκες των πολιτών. Εδώ και καιρό, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκοπεί πλήρως από την κοινωνία. Είναι, πλέον, εμφανές σε κάθε δημόσια εμφάνιση των πρωτοκλασσάτων στελεχών του. Αίθουσες άδειες σε υπουργικές ομιλίες. Πενιχρή συμμετοχή πολιτών σε δημόσιες συζητήσεις για το τώρα και το αύριο. Η κοινωνία γυρίζει την πλάτη στο ΣΥΡΙΖΑ. Και στη Κουμουνδούρου πέρα... βρέχει.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν η ημιτελής περιοδεία του Νίκου Παππά στη Βόρεια Ελλάδα. Οι έντονες αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής για τη Συμφωνία των Πρεσπών ανάγκασαν τον υπουργό να αναχωρήσει άρον – άρον για την Αθήνα. Η κυβέρνηση είναι δεδομένο ότι θα πληρώσει ακριβά τις θέσεις της στο Σκοπιανό. Τόσο στις ευρωεκλογές και τις δημοτικές – περιφερειακές εκλογές όσο και στις εθνικές εκλογές που – αναπόφευκτα – θα διεξαχθούν εντός του έτους.

Η αποδόμηση του πολιτικού αφηγήματος της εξόδου από την κρίση είναι πλήρης και καθολική. Η καθημερινότητα των πολιτών δεν βελτιώνεται. Αντίθετα, τα φορολογικά βάρη γίνονται όλο και πιο δυσβάσταχτα και όλο και λιγότερο ποσοστό Ελλήνων βλέπει φως στην άκρη του τούνελ.

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν κατάφερε τα τελευταία τέσσερα χρόνια να γυρίσει σελίδα. Η Παιδεία μας παραμένει εγκλωβισμένη στις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Χωρίς σχεδιασμό για το αύριο. Δίχως ουσιαστική σύνδεση με την αγορά εργασίας. Στόχος παραμένει το πτυχίο να μπει στο κάδρο. Και όχι να γίνει διαβατήριο για μια καλύτερη ζωή.

Στον τομέα της εργασίας, οι νέοι εξακολουθούν να κοιτούν – και όσοι μπορούν να αναχωρούν – εκτός συνόρων. Παρά τη ραγδαία αύξηση της ημιαπασχόλησης, η – επίσημη – ανεργία παραμένει στα επίπεδα του 20%. Χωρίς επενδύσεις και δουλειές η Ελλάδα μέρα με τη μέρα γερνάει και μαραζώνει. Η απουσία οποιοδήποτε εφαρμόσιμου πλάνου για την προσέλκυση κεφαλαίων που θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας και θα στηρίξουν το ασφαλιστικό μας σύστημα είναι εκκωφαντική. Αλλά, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι οι κυβερνώντες διαθέτουν ισχυρές ωτοασπίδες.

Η οικονομία μας στηρίζεται αποκλειστικά στην άντληση φόρων από ένα πολύ μικρό ποσοστό των εργαζομένων. Ένας στους δύο Έλληνες αδυνατεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις του σε εφορία, Ταμεία και τράπεζες. Την ίδια ώρα, το τραπεζικό μας σύστημα, αποδυναμωμένο και ανίσχυρο, δεν μπορεί να τροφοδοτήσει με ρευστότητα την αγορά με συνέπεια αρκετές υγιείς επιχειρήσεις να φλερτάρουν καθημερινά με το λουκέτο.

Το πιο σημαντικό που έχουν ανάγκη σήμερα οι πολίτες είναι ένα όραμα για το αύριο του τόπου. Δεν αναζητούν κάλπικες υποσχέσεις. Ούτε κούφια μεγάλα λόγια. Απλές, πρακτικές, ρεαλιστικές λύσεις ζητούν επειγόντως. Και όσο ακούν παραμύθια τόσο πιο έντονα θα αντιδράσουν την ώρα της κάλπης.

*O Γιάννης - Αλέξανδρος Ιωαννίδης είναι δημοσιογράφος

------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr