Δεδομένο πρώτο: Παρά το δεδομένο ρίσκο που αυτό συνεπάγεται, η κυβέρνηση άνοιξε –μάλλον σωστά- τα σχολεία και το λιανεμπόριο, καθώς πρέπει να ήμαστε η μοναδική χώρα στην ΕΕ που τα είχε σερί επί τρεις μήνες κλειστά με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δεδομένο δεύτερο: Παρά το άνοιγμα αυτό, διατηρούνται σε ισχύ δύο βασικά περιοριστικά μέτρα, δηλαδή η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 21:00 και η απαγόρευση μετακίνησης σε άλλο νομό, μέτρα που συναντάμε και σε άλλες χώρες.
Παράλληλα, διατηρείται σε ισχύ και ένα άλλο μέτρο, ελληνικής έμπνευσης αυτή τη φορά: Αυτό της υποχρεωτικής αποστολής SMS ή της υπογραφής χαρτιού για να βγεις από το σπίτι και να πας οπουδήποτε.
Ενώ δηλαδή θεωρητικά οι περισσότερες δραστηριότητες έχουν επανέλθει σε λειτουργία, πλην της εστίασης και των γυμναστηρίων κατά κύριο λόγο, το γνωστό και μη εξαιρετέο ελληνικό κράτος απαιτεί από τους πολίτες να στέλνουν SMS για να βγάλουν βόλτα το σκύλο τους, αλλιώς κινδυνεύουν με πρόστιμο 300 ευρώ.
Τη στιγμή που οι δρόμοι είναι πλημμυρισμένοι από αυτοκίνητα και κόσμο, μια ψηφιακή γραφειοκρατία λανσάρεται ως τεχνολογική και πολιτική καινοτομία.
Το μέτρο αυτό συνεχίζεται, ενώ ο κάθε πολίτης έχει πλέον αρκετούς λόγους να κινηθεί εκτός σπιτιού, γεγονός που το έχει καταστήσει εντελώς περιττό και παράλογο εδώ και καιρό.
Όχι ότι είχε ποτέ νόημα να πρέπει να στείλεις μήνυμα για να βγεις για περπάτημα ή για τρέξιμο ή να πας στο φαρμακείο, λόγω του ότι μέχρι πρότινος ήταν πολύ συγκεκριμένα καταστήματα ανοιχτά και λίγες οι επιλογές εξόδου από το σπίτι.
Ο γραφειοκρατικός παραλογισμός συνεχίστηκε και με το άνοιγμα του λιανεμπορίου, παρά το γεγονός ότι με ένα "2" στο 13033 μπορείς ανά πάσα στιγμή να μετακινηθείς παντού για ψώνια. Προστέθηκε μάλιστα και ένας ακατανόητος δίωρος "κορσές", χωρίς κανείς να έχει απαντήσει πώς κάποιος θα πάει από τη Ραφήνα στην Ερμού για ψώνια και θα γυρίσει μέσα σε δύο ώρες.
Η’ πώς διαχωρίζεται το "2" για το συνεργείο αυτοκινήτων από τα ψώνια. Θα βοηθάει ο πελάτης στην αλλαγή λαδιών ή μπουζί μη τυχόν πέσει σε κάποιο "στραβόξυλο" με στολή;
Και πώς αποδεικνύεις ότι πήγες για ψώνια αν τελικά δεν αγοράσεις τίποτα; Ποιος μπορεί να ελέγξει επί της ουσίας αν με το "1" πας σε γιατρό ή βόλτα; Από τη στιγμή που η σωματική άσκηση μπορεί να γίνει με μετακίνηση οπουδήποτε εντός νομού, ποιος ο λόγος του SMS;
Και πώς θα μπουν όρια, όπως γράφουν ανοήτως διάφορα ΜΜΕ, όταν μπορείς να έχεις αρκετά χαρτιά μαζί σου με όποια ώρα και αιτία θέλεις;
Η υπόθεση θυμίζει την πολύπλοκη φορολογική νομοθεσία, που είναι φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να καθιστά ανά πάσα στιγμή όμηρο τον φορολογούμενο.
Από τον εφοριακό στον αστυνομικό, μια πανδημία δρόμος.
Επομένως, όποιος δηλώνει "μεταρρυθμιστής", πρέπει να το αποδεικνύει και στην πράξη. Καμιά φορά η απλή κατάργηση μιας περιττής διαδικασίας είναι από μόνη της θετική εξέλιξη.
Αρκεί να υπάρχει λίγη κοινή λογική, χωρίς απαραίτητα πτυχίο Χάρβαρντ ή Κολάμπια.