Τι είπε δηλαδή ο πρόεδρος; Είπε τίποτα παράξενο; Ότι ανησυχεί για το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας είπε, κάτι που προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις. Τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη. Σιγά την πρωτοτυπία. Το ίδιο δεν είχε πει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που ενόχλησε υποτίθεται το Μαξίμου; Ότι η χώρα είναι "μη διακυβερνήσιμη".
Αν και -ας το επαναλάβουμε- την πραγματική πρόθεση ψήφου θα την ξέρουμε όταν προκηρυχθούν οι εκλογές ή τουλάχιστον γίνουν ορατό ενδεχόμενο. Και τότε θα δούμε ενδεχομένως πολύ διαφορετικά ποσοστά, σίγουρα μεγαλύτερα από τα σημερινά για το κυβερνών κόμμα και πολύ χαμηλότερα για τα κόμματα διαμαρτυρίας. Τώρα βλέπουμε την τάση, βλέπουμε νούμερα που περισσότερο μετράνε τη δημοφιλία και λιγότερο την πρόθεση ψήφου.
Σε κάθε περίπτωση, η κόπωση του εκλογικού σώματος είναι φανερή σε όλες τις έρευνες, υπάρχει ακόμα και οργή, η φθορά της κυβέρνησης προκύπτει από ένα σωρό δείκτες, υπάρχουν Νεοδημοκράτες που έχουν απομακρυνθεί ψυχικά τόσο πολύ από το πρώην κόμμα τους που δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ στο "μαντρί" -όποιο κι αν είναι το δίλημμα των εκλογών-, η αδυναμία της κυβερνώσας παράταξης να πλησιάσει τα ποσοστά που απαιτούνται για την αυτοδυναμία είναι προφανής. Αν και να σημειώσουμε επίσης, ότι κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το ποσοστό που απαιτείται για την αυτοδυναμία, εξαρτάται από τα πόσα κόμματα μετέχουν στην εκλογική αναμέτρηση και πόσα θα μείνουν εκτός Βουλής. Ας μην προτρέχουμε λοιπόν. Κρατήστε μικρό καλάθι.
Όπως επίσης λέει όμως και ο πρόεδρος, αν λάβεις υπόψιν και ότι στην Ελλάδα (και μόνο στην Ελλάδα) κανείς δεν συνεργάζεται με κανέναν, και αυτό θεωρείται και κάτι σαν ιδεολογικό πλεονέκτημα και ταξικό παράσημο, τότε προκύπτει ο κίνδυνος της πολιτικής αστάθειας.
Μεγαλύτερη κοινοτοπία δεν έχω ακούσει. Πώς μπορεί μια κοινοτοπία που είναι στο μυαλό όλων μας -εντάξει εξαιρώ εκείνους που πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει τις εκλογές, έστω και με μια ψήφο διαφορά, αλλά για τους συντρόφους δεν ξέρω τι ακριβώς υπάρχει στο μυαλό τους εκτός από την εμμονή– πώς μπορεί μια τέτοια banalite να είναι θεσμικό ατόπημα; Αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι υπάρχει μια προκατάληψη και αυτό είναι το τίμημα της επιλογής του προέδρου της Δημοκρατίας από τις τάξεις των γαλάζιων βουλευτών, αλλά να θεωρήσουμε ότι ο πρόεδρος ξεπέρασε τα όρια, επειδή ανησυχεί για την ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια, που αυτός θα κληθεί να διαχειριστεί, είναι αν μη τι άλλο υπερβολή.
Αντιθέτως καθόλου δεν με εκπλήσσει η οξύτατη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ. (Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν το συζητάω, για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων και το γεγονός ότι δεν ασχολείται κανείς με τον ΣΥΡΙΖΑ πλέον, είναι ασήμαντο μέγεθος). Και δεν με εκπλήσσει η οξύτατη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ γιατί αυτή είναι η μεγάλη "μαύρη τρύπα" στη στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη. Όποιος Πασόκος, σε όποιο στούντιο και αν βρεθεί, την ίδια ερώτηση θα αντιμετωπίσει:
"Και αν όπως όλα δείχνουν η Νέα Δημοκρατία είναι και πάλι πρώτο κόμμα, αλλά χωρίς αυτοδυναμία, και το ΠΑΣΟΚ είναι δεύτερο κόμμα, όπως όλα δείχνουν, τι θα κάνετε; Θα συνεργαστείτε με τη Νέα Δημοκρατία ή θα πάμε ξανά και ξανά στις εκλογές;"
Η απάντηση που δίνουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ποικίλλει ανάλογα με την ευφυΐα και την ευφράδεια του καθενός. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι επικοινωνιακό. Το θέμα δεν είναι πώς θα ξεφύγεις από τη δύσκολη ερώτηση. Η απάντηση που δεν δίνουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αφού ούτε να πείσουν ότι θα κερδίσουν τις εκλογές μπορούν, ούτε τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία αποδέχονται -ενώ κάθε σκέψη για συνεργασία με τα υπολείμματα του ΣΥΡΙΖΑ ή με το υπό σκέψη κόμμα Τσίπρα, απλά δεν συνιστά κυβερνητική πρόταση, αντίθετα θα οδηγήσει στη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ- συνοψίζει το στρατηγικό αδιέξοδο του κ. Ανδρουλάκη. Το μοναδικό κόμμα που υποτίθεται ότι διαθέτει κυβερνητική πρόταση εκτός της ΝΔ, την υπονομεύει με την πολιτική του των συνεργασιών. Η καλύτερα των "μη συνεργασιών".
Να το πούμε διαφορετικά: Ποιος μετριοπαθής, κεντρώος ψηφοφόρος -από αυτούς που δίνουν τη νίκη στις εκλογές και είναι αυτοί οι ψηφοφόροι που ενδιαφέρονται για την πολιτική σταθερότητα- θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, αφού ούτε υπάρχει περίπτωση να κερδίσει τις εκλογές και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, ούτε υπάρχει ως ενδεχόμενο να "διορθώσει" τις ακρότητες της Νέας Δημοκρατίας συνεργαζόμενο μαζί της. Η μήπως θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ για να στείλουν μήνυμα διαμαρτυρίας; Μα γι' αυτό υπάρχει ο Βαρουφάκης…
Εξού και τα νεύρα με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πηγή: Capital