Τα "σταματημένα" ρολόγια του κ. Αλέξη...

1) Τα "σταματημένα" ρολόγια του κ. Αλέξη...

Θυμάμαι την εποχή που η "Σοβιετία" έστεκε ακόμη αγέρωχη όρθια και ο κ. Τσίπρας δεν είχε ενταχθεί ακόμη στην ΚΝΕ (εντάχθηκε κατά την περίοδο της πτώσης...), την θλίψη που με καταλάμβανε ως νεαρό αριστερό τότε, έστω και του ευρωπαϊκού δημοκρατικού δρόμου, όταν βρισκόμουν σε κάποια από τις χώρες του "Παραπετάσματος".

Μια εικόνα που με είχε προβληματίσει ιδιαίτερα είναι αυτή όπου σε κάθε καφέ-μπαρ ή εστιατόριο στέκονταν στη σειρά τουλάχιστον 5-10 σερβιτόροι σε κάθε βάρδια, προκειμένου να εξυπηρετήσουν 2-3 πελάτες την ημέρα με το 90% όσων ανέγραφε ο κατάλογος συνήθως να μην υπάρχουν λόγω ελλείψεων.

Όταν ρώτησα να μάθω για την παράδοξη αυτή κατάσταση, η απάντηση που έλαβα ήταν πως έτσι επιτυγχάνεται η πλήρης απασχόληση και ο εκμηδενισμός της ανεργίας.

"Αυτοί παριστάνουν πως εργάζονται και οι άλλοι παριστάνουν πως τους πληρώνουν..." μου είχε περιγράψει κάποιος τότε το οικονομικό μοντέλο.

Η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός πως η πλήρης απασχόληση ή η αυστηρή τήρηση κάποιου ωραρίου ή τα όποια δικαιώματα του εργαζόμενου δεν έχουν καμιά αξία και σημασία αν η εργασία ή όποια δραστηριότητα εξασκεί δεν του εξασφαλίζει τα στοιχειώδη μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης...

Υποτίθεται πως οι αμοιβές των σερβιτόρων που προανέφερα ήταν σε ονομαστικό επίπεδο ικανοποιητικές με βάση κάποιο σύστημα αξιολόγησης και δίκαιης κατανομής του Εθνικού Προϊόντος.

Οι υπηρεσίες που προσέφεραν σε κάποιο από τα παραπάνω "σοσιαλιστικά" καταστήματα τόσο ο διευθυντής όσο και οι άλλοι εργαζόμενοι ήταν άθλιες προς τους ντόπιους και λιγότερο άθλιες προς τους τουρίστες με "σκληρό" ξένο συνάλλαγμα.

Οι πάντες στους "σοσιαλιστικούς παράδεισους" έκαναν τα πάντα προκειμένου να απασχολούνται σε δραστηριότητες που προσέφεραν υπηρεσίες σε ξένους προκειμένου να μπορούν να πλησιάσουν τους τουρίστες για να τους προσφέρουν διάφορες άλλες υπηρεσίες στη "μαύρη αγορά".

Οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις δεν είχαν κανένα κίνητρο να προσφέρουν υψηλή ποιότητα των υπηρεσιών για τις οποίες πληρώνονταν προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες.

Ούτε οι επιχειρήσεις που τις προμήθευαν με τρόφιμα, καφέδες και ποτά είχαν κίνητρα να τις προμηθεύουν έγκαιρα με καλής ποιότητας προϊόντα αφού οι πελάτες δεν είχαν τη δυνατότητα να αλλάξουν προμηθευτές.

Ο φαύλος αυτός κύκλος δημιουργούσε ελλείψεις και εξαθλίωση, οι οποίες σταδιακά οδήγησαν ένα από τα πλέον αυταρχικά και καταπιεστικά συστήματα σε ολοσχερή κατάρρευση.

Η πλήρης απασχόληση, το οκτάωρο, τα εργατικά δικαιώματα αποτελούν κενό γράμμα αν το οικονομικό μοντέλο το οποίο υπηρετούν δεν μπορεί να αυξάνει την "πίτα" από την οποία τρώνε όλοι προκειμένου να εξασφαλίζει τα απαραίτητα για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Η αριστερά ακόμη και στις πλέον προοδευτικές τις εκφάνσεις υπόσχεται δικαιότερα κομμάτια από μια συνεχώς συρρικνούμενη μέχρι περιτριμμάτων "πίτα". Το ζητούμενο για χώρες σαν την Ελλάδα που διήγαν ευημερία με δανεικά είναι να αποκτήσουν "πίτα" ικανή να στηρίξει και να βελτιώσει το υπάρχουν βιοτικό επίπεδο.

Τούτο δεν σημαίνει πως όλα αυτά πρέπει να καταργηθούν και να επιστρέψουμε στον μεσαίωνα της δουλοπαροικίας αλλά εντός ενός πλαισίου δικαίου των συνθηκών εργασίας να αφήσουμε την αγορά να διαμορφώσει την ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης εργασίας.

Θυμήθηκα όλα τα παραπάνω παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις της εγχώριας αριστεράς για τις ρυθμίσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση για την ελαστικοποίηση των συνθηκών εργασίας, της τηλεργασίας κλπ.

Είναι οι ίδιες που υπήρξαν και πριν από 30 χρόνια όταν κάποιος θέσπισε τους κανόνες που ισχύουν σήμερα, ίδιες με αυτές πριν 50 χρόνια και ίδιες με αυτές πριν από ένα αιώνα.

Σε μια περίοδο υψηλής ανεργίας, ιδίως στους νέους, οι μεταρρυθμίσεις που κάνει η κυβέρνηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αν και δειλές και τις ίδιες θα είχε κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ αν βρισκόταν στην εξουσία.

Πάρτε για παράδειγμα το άρθρο της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και την ατομική συμφωνία εργαζομένου-εργοδότη.

Αυτό που αλλάζει με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι ότι η διευθέτηση μπορεί να ισχύσει σε επιχειρήσεις που είτε δεν υπάρχουν καθόλου συνδικάτα ή αν το θέλει ο ίδιος ο εργαζόμενος (μετά από αίτημά του) για να "συμφιλιώσει" την επαγγελματική με την οικογενειακή του ζωή, σύμφωνα με το Υπ. Εργασίας...

Όπου και όταν χρειάζεται λοιπόν, κάποιος μπορεί να εργάζεται 10 αντί για 8 ώρες για κάποιες μέρες με αντάλλαγμα κάποιες άλλες να εργάζεται 6 ώρες μέχρι να καλύψει τη διαφορά. Ανάλογα κάποιες εβδομάδες κάποιος θα μπορούσε να εργάζεται 4 ημέρες και κάποιες άλλες 6 ημέρες.

Όλα αυτά για κάποιον που δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός ή επαγγελματίας συνδικαλιστής μοιάζουν απόλυτα φυσιολογικά. Το ερώτημα που χρειάζεται να απαντήσουμε σαν κοινωνία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) είναι πώς θα προσελκύσουμε τη δημιουργία υψηλής προστιθέμενης αξίας θέσεων εργασίας από τον διεθνή ανταγωνισμό.

Υπάρχουν περίπου 200 χώρες που διεκδικούν τις ίδιες επενδύσεις και τη δημιουργία των ίδιων θέσεων εργασίας στον κόσμο. Όποια κυβέρνηση καταφέρει να αναβαθμίσει την θέση της Ελλάδας σε αυτόν τον αγώνα δρόμου θα έχει καταφέρει να πετύχει τα μεγαλύτερα οφέλη για τους Έλληνες εργαζόμενους.

"Μόνο τα ρολόγια εργάζονται συνέχεια..." έγραφε ένα πλακάτ διαρτυρίας στο Σύνταγμα για τις αλλαγές στις εργασιακές συνθήκες. Ακριβώς, οι άνθρωποι δεν είναι ρολόγια, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προγραμματίζουν τη ζωή τους χωρίς ρολόγια ή ακόμη χειρότερα με βάση σταματημένα ρολόγια...

2) Η Μόνη Εφικτή Λύση το Νέο Εκθεσιακό Δυτικά κατά προτίμηση στους Λαχανόκηπους - Ανέφικτο το κέντρο

Γράφει ο Νίκος Φιλίππου Πρόεδρος της Φιλίππου Δομικά Έργα ΑΕ, του think- tank Νέο Ρεύμα- Νέο Όραμα και ένας από τις 471 μεγάλες επιχειρήσεις και ενώσεις πολιτών.

Κάθε τόσο γίνεται κάποια επικοινωνιακή προσπάθεια από πλευράς όσων επιδιώκουν να μείνει η Θεσσαλονίκη με μισό εκθεσιακό στο κέντρο. Παραβλέπουν ή "ξεχνούν" ότι

• Tα χρήματα της λεγόμενης ανάπλασης ΔΕΝ υπάρχουν,

• το οικόπεδο ανήκει στην ΕΤΑΔ

• ο ορίζοντας ολοκλήρωσης του έργου τείνει προς το 2030 στην καλύτερη περίπτωση.

Η πρόταση για πλήρες εκθεσιακό με σύμβαση παραχώρησης στους Λαχανόκηπους σε 1 χρόνο, είχε αποφασιστεί από όλους μέχρι πρόσφατα το 2014.

Σήμερα, αποτελεί καθολικό αίτημα Ιεραρχών, 6-7 Δημάρχων με 400.000 κατοίκους, πανεπιστημιακών, όλων των αρχιτεκτόνων, πολιτών και εκατοντάδων επιχειρήσεων η μεταφορά της ΔΕΘ στη δυτική πλευρά της πόλης.

Η δε απόφαση αυτή, δεν έχει καμία σχέση με τη λεγόμενη "ψηφοθηρία", όπως αναφέρεται λανθασμένα σε μεμονωμένες απόψεις. Αντίθετα, βασίζεται σε μελέτες και επιχειρήματα με γνώμονα το καλό της πόλης και την εξέλιξή της, σε συνάρτηση πάντα με την ενδυνάμωση του ρόλου της ΔΕΘ που τα τελευταία χρόνια φθίνει εγκλωβισμένη στο κέντρο.

Τα επιχειρήματα της μετεγκατάστασης δυτικά στους Λαχανόκηπους:

• Το εκθεσιακό έργο δίνει ζωή και οικονομική δραστηριότητα στην πόλη περίπου 500 εκατ. €/χρόνο και κινεί στη συνέχεια μεγάλο μέρος της παραγωγικής μηχανής. Με τέτοια κρίση ... δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε τη συρρίκνωση του στο μισό, αλλά αντίθετα την αύξησή του.

• Η πρόταση της ανάπλασης στο κέντρο αφήνει "φύρα" στην πόλη, μισό εκθεσιακό- μεγάλη ήττα για τη Θεσσαλονίκη- με ορίζοντα λειτουργίας περί το 2030 στην καλύτερη περίπτωση. Ένα από τα ζητήματα είναι το πάρκο πνεύμονας που έχουμε ανάγκη, οι αρχαιότητες, το κρατικοδίαιτο, ο μακρόχρονος σχεδιασμός, δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για τις σίγουρες καθυστερήσεις, τύπου μετρό, αρχαία Βενιζέλου και πλ. Διοικητηρίου

• Δεν υπάρχει χρηματοδότηση στο κέντρο. Το αναφέρει και η απόφαση ΣτΕ.

• Η πρόταση για Λαχανόκηπους δεν στηρίζεται στο Ταμείο Ανάκαμψης αλλά σε σύμβαση παραχώρησης.

• Αντίθετα, υπάρχει διαθέσιμο επαρκές και αχρησιμοποίητο γήπεδο του Δήμου Θεσσαλονίκης στους Λαχανόκηπους. Να ανήκει η έκθεση στο Δήμο Θεσσαλονίκης.

• Η πρόταση για μετεγκατάσταση στους Λαχανόκηπους είχε αποφασιστεί από το 2012-2014.

• Ευρωπαϊκές πόλεις με παρόμοιο πληθυσμό έχουν σήμερα εκθεσιακά 116-120.000 μ², στις παρυφές τους, όχι συρρικνωμένα στο μισό. Κανείς δεν απαντά!

• Με το ίδιο έργο της μετεγκατάστασης στους Λαχανόκηπους προβλεπόταν και η εξυγίανση του θαλάσσιου μετώπου "βούρκου" με εμπλησμό. Η ντροπή της πόλης δυτικά, μετατρέπεται με το νέο εκθεσιακό, αυτόματα σε πόλο ανάπτυξης της Δυτικής πλευράς.

Υπενθυμίζεται ότι με σύμβαση παραχώρησης έγινε το επιτυχές νέο εκθεσιακό από το "μηδέν" στην Αθήνα το 2012, μέσα στην κρίση, το Metropolitan Expo, σε 9 μήνες, με 47 εκατ € και 50.000μ².

Σε όλο το κόσμο τα νέα εκθεσιακά γίνονται στις παρυφές των πόλεων (Μιλάνο, Παρίσι, Βαρκελώνη, Γερμανία, κ.α.).

Είναι εκτός τόπου και χρόνου η παραδοχή ότι φορέας, μπορεί να είναι μόνο ένα κρατικοδίαιτο σχήμα. Δημιουργήθηκαν προβλήματα στο εκθεσιακό έργο. Σε όλο τον κόσμο τα εκθεσιακά τα "τρέχουν" με συμβάσεις παραχώρησης.

Στη δε Σίνδο δεν υπάρχει γήπεδο, όπως δεν υπήρχε και για την Έxpo 2008. Εκεί είναι πράγματι ανέφικτη λύση και για αυτό και εστιάζουν σε αυτό το σημείο ... οι επιθυμούντες την ανάπλαση στο κέντρο με μισό εκθεσιακό.

Ένα νέο εκθεσιακό με παραχώρηση στους Λαχανόκηπους έχει μόνο πλεονεκτήματα.
• Ικανό εκθεσιακό μέγεθος,
• ταχύτατη εξέλιξη σε 1 χρόνο,
• εξυγίανση του βούρκου δυτικά,
• συνολική πνοή στη πόλη και αναστροφή της υποβάθμισης δυτικά. Ήδη υπάρχουν όλοι οι δρόμοι- ΠΑΘΕ, Εγνατία, περιφερειακός, ΚΤΕΛ, 4 ξενοδοχεία 5 αστέρων και δεκάδες 4στερα.

Άλλωστε αυτό ζητούν όλοι σήμερα με συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και των προφανών επιχειρημάτων.

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr