
Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι πραγματικότητα μπροστά στα μάτια μας. Ο κορονοϊός απειλεί την υγεία εκατομμυρίων, η παγκόσμια οικονομία τραβάει ξαφνικά χειρόφρενο, τα σύνορα κλείνουν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα είναι η κατάσταση σε λίγο καιρό.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν και ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησαν ανοιχτά για πόλεμο και σε πολλούς ακούστηκε υπερβολικό. Όταν η Ιταλία μετρά 350 – 400 νεκρούς την ημέρα (!), ίσως και η λέξη "πόλεμος" να είναι μετριοπαθής.
Η καγκελάριος της Γερμανίας ήταν μάλλον η πιο ειλικρινής από τους Ευρωπαίους ηγέτες. Είπε ανοιχτά στη γερμανική κοινή γνώμη ότι μπορεί να νοσήσει έως και 70% του πληθυσμού. Χωρίς χάιδεμα, χωρίς περιστροφές. Πάρτε τα μέτρα σας και προστατευτείτε, δεν υπάρχει το "δεν ήξερα".
Άλλωστε ο πόλεμος έχει ημερομηνία λήξης, για τον κορονοϊό κανείς δεν ξέρει.
Δεν είμαστε σίγουροι ούτε πώς ξεκίνησε, ούτε πώς ακριβώς μεταδίδεται, ούτε πώς αντιμετωπίζεται. Μια εμφανής επιστημονική, πολιτική και κοινωνική αμηχανία που απλά εντείνει την ανησυχία και την αβεβαιότητα.
Ίσως τον Μάιο να είμαστε καλύτερα, λένε κάποιοι ειδικοί. Ίσως το καλοκαίρι να μπει σε ύφεση η επιδημία. Η Αυστραλία, στο άλλο ημισφαίριο, πάντως έχει κρούσματα. Μπορούν τα συστήματα υγείας να αντέξουν μια πολύμηνη πίεση ως το τέλος του χρόνου; Τι θα γίνει αν το εμβόλιο αργήσει πολύ ή δεν είναι αυτό που περιμένουμε; Τι θα γίνει αν ο ιός μεταλλαχθεί και δεν τον καλύπτει το εμβόλιο ή χτυπάει εκ νέου και όσους είχαν νοσήσει πριν;
Ερωτήματα στα οποία δεν υπάρχουν απαντήσεις. Και αυτό είναι το χειρότερο. Προφανώς ούτε ο πανικός βοηθάει σε τίποτα. Το "στοκάρισμα" σε χαρτιά υγείας, ρύζι και μακαρόνια δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα.
Η "καραντίνα" είναι ένα σχετικά ανώδυνο μέτρο για να μην εξαπλωθεί απότομα η επιδημία. Είναι και η μόνη ελπίδα για να μη γίνουμε Ιταλία, όπου οι γιατροί καλούνται σε δευτερόλεπτα να αποφασίσουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, καθώς δεν υπάρχει πια χώρος στα νοσοκομεία.
Αρκεί και εμείς να πάρουμε τα μέτρα μας και ειδικά οι ευπαθείς ομάδες και οι ηλικιωμένοι που κινδυνεύουν περισσότερο. Ούτε περιττές συναθροίσεις, ούτε άσκοπες επαφές, ούτε μαζώξεις σε εκκλησίες.
Μια στοιχειώδης αίσθηση ευθύνης ατομικά και συλλογικά χρειάζεται. Διότι δεν είναι καθόλου απίθανο τα πράγματα να χειροτερέψουν πολύ.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr