Τι εννοούσε ο Ερντογάν με τα "αλληλένδετα" προβλήματα;

Η συνάντηση του Ταγίπ Ερνγογάν με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου ήταν ομολογουμένως μια απογοήτευση. Καθόλου σασπένς, σχεδόν βαρεμάρα. Και οι δυο ήταν με το σεις και με το σας και όλο χαμόγελα και η φιλία των δυο λαών και tesekkur ederim και λοιπές κοινοτοπίες. Πού οι παλιοί καλοί καιροί που ο αυστηρός Προκόπης έκανε μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου στον Τούρκο πρόεδρο και του έδινε έτσι "πάσα" να ξεδιπλώσει- σε σχεδόν έξαλλο ύφος τύπου one minute- όλη τη γκάμα των τουρκικών διεκδικήσεων, μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο.

Αλλά ας είμαστε δίκαιοι με τον πρώην Πρόεδρο, που τον σκεφτόμαστε διπλά τέτοιες ημέρες, που είναι και η επέτειος της καταστροφής της Αθήνας από τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου (και βρήκαν την ευκαιρία να κάψουν την Αθήνα). Δεν ήταν μόνο η επαρχιώτικη αντίληψη του Προκόπη για τη διπλωματία, που έχει το βλέμμα στραμμένο στην εγχώρια κοινή γνώμη και πουλάει μαγκιά για εσωτερική κατανάλωση (που τόσο μας αρέσει ενίοτε), δεν ήταν μόνο αυτή η νοοτροπία που έφταιγε για το φιάσκο. Ήταν και ο Ερντογάν διαφορετικός. Και έτοιμος να τα τινάξει όλα στον αέρα. Αρκεί να του έδινες την ευκαιρία.

Λίγο πριν φθάσει στην Αθήνα, μιλώντας στον Σκάι, ο παλιός Ερντογάν είχε θέσει θέμα τροποποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης: "Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν περιβάλλει μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την περιοχή. Αυτή η Συνθήκη αφορά ολόκληρη την περιοχή και ακριβώς εξαιτίας αυτού, πιστεύω ότι συν τω χρόνω, όλες οι Συνθήκες χρειάζονται μια επικαιροποίηση. Και η Λωζάνη, με βάση τα πρόσφατα γεγονότα, χρειάζεται μια επικαιροποίηση" είχε πει ο Ταγίπ, προκαλώντας φρίκη στην Αθήνα (βλ. Καθημερινή 06/12/2017).

Τώρα, πάλι στον Αλέξη Παπαχελά αλλά γραπτώς, για να μην του ξεφύγει καμία κορώνα ή του θέσουν καμία ερώτηση και τρέχει μετά να μαζέψει την απάντηση, ο Τούρκος πρόεδρος είπε άλλα. Κουβέντα δεν είπε για την Συνθήκη της Λωζάννης, και άρχισε τα "φίλε Κυριάκο", άλλο εννοούσα με το έρθω ένα βράδυ ξαφνικά και άλλα μελίρρυτα.

Όχι, ότι έκρυψε τις απόψεις του. Αυτό που όλοι συγκράτησαν από τα όσα είπε στην Καθημερινή ο κ. Ερντογάν, ήταν εκείνο το μυστηριώδες για τα αλληλένδετα προβλήματα. Που απέφυγε να το θίξει όμως μετά, στη συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Έχει κι΄αυτό τη σημασία του…

"Υπάρχουν πολλά αλληλένδετα προβλήματα που πρέπει να λυθούν εκτός από την υφαλοκρηπίδα. Όταν προσφεύγουμε στη διεθνή δικαιοσύνη, δεν πρέπει να αφήνουμε κανένα πρόβλημα πίσω", είπε αυτή τη φορά ο Τούρκος πρόεδρος.

Τι εννοεί; Η μία ερμηνεία είναι ότι εννοεί, ότι θέλει οι δυο πλευρές να στείλουν στη Χάγη για επίλυση θέματα που είναι προφανώς εκτός οποιαδήποτε συζήτησης από την ελληνική πλευρά, όπως το καθεστώς των νησιών που έχουν ενισχυθεί στρατιωτικά (και πέραν των όσων προβλέπουν οι συνθήκες) ή οι γκρίζες ζώνες και οι βραχονησίδες στο Αιγαίο. Η μία ερμηνεία.

Η άλλη ερμηνεία είναι ότι λέει, ότι δεν αρκεί να στείλουμε προς επίλυση το θέμα της ΑΟΖ, αφού αλληλένδετο μαζί με την ΑΟΖ είναι και το θέμα της αιγιαλίτιδας ζώνης και του εθνικού εναέριου χώρου.

Αν ισχύει το πρώτο, μάλλον ο μήνας του μέλιτος στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, δεν θα κρατήσει πολύ. Αλλά πάλι, μάλλον δεν ήταν αυτό το ύφος του Ερντογάν, στις δηλώσεις που ακολούθησαν μετά τη συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αν εννοεί πάντως το δεύτερο, μάλλον δεν έχει άδικο.

Να το επαναλάβουμε: Εμείς μπορεί να λέμε ότι τα μόνα θέματα που συζητούμε είναι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών και τίποτα άλλο, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Γιατί δεν μπορούμε να τα βρούμε για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, αν δεν τα βρούμε προηγουμένως στο εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Αφού τα χωριά ύδατα είναι το εσωτερικό σύνορο, απ΄όπου ξεκινάει η ΑΟΖ. Και για όσους υποστηρίζουν ακόμα τα μαξιμαλιστικά, ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας και δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα επ΄αυτού με τους Τούρκους και θα το κάνουμε ξαφνικά όταν μας βολεύει και σε όποιον αρέσει, θα πρέπει να ομολογήσουν ότι όλα αυτά τα χρόνια κοροϊδεύουμε τους πάντες.

Και την ελληνική κοινή γνώμη και τους Τούρκους και τους ξένους. Γιατί πολύ απλά η επέκταση στα 12 μίλια καθιστά άχρηστη την όποια συζήτηση για ΑΟΖ. Γιατί έτσι το Αιγαίο μετατρέπεται σε ελληνική λίμνη και η Τουρκία περιορίζεται στην ενδοχώρα της.

Ας ξαναγυρίσουμε στον Προκόπη. Υπάρχουν δυο τρόποι να αντιμετωπίζεις τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ο ένας είναι να βλέπεις το εσωτερικό, να μετράς (μόνο) το πολιτικό κόστος και να παραπέμπεις το θέμα στις καλένδες. Είναι η σχολή της ακινησίας, της οποίας οπαδός ήταν και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Για να καλύψεις το κενό πολιτικής, πολλαπλασιάζεις τις ηρωικές δηλώσεις και παίρνεις και το ανάλογο ύφος μπροστά στις κάμερες.

Ο άλλος είναι να προσπαθείς να βρεις λύσεις. Με διάλογο, σαφές σχέδιο, πρόγραμμα, θωρακίζοντας τη χώρα οικονομικά και αμυντικά, ώστε η διαπραγμάτευση να μην γίνεται με άνισους όρους. Αξιοποιώντας τις διεθνείς σου συμμαχίες, αλλά αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι η επίλυση των προβλημάτων είναι προς όφελος και των δυο πλευρών. Είναι η σχολή του Σημίτη.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει να είναι οπαδός της δεύτερης σχολής. Καλό κουράγιο και καλή τύχη.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr