Ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κέρδισε την εσωτερική εκλογική αναμέτρηση χωρίς να κάνει ανοίγματα προς την ακροδεξιά. Χωρίς ανοίγματα προς τη λαϊκή δεξιά. Κράτησε ένα σαφώς κεντρώο προφίλ.
Δεν αποκήρυξε τις σκληρές αποφάσεις που είχε ο ίδιος λάβει ως υπουργός των κυβερνήσεων Σαμαρά.
Δεν έδωσε υποσχέσεις.
Δεν έκανε παραχωρήσεις στον συνήθη λαϊκισμό των τελευταίων ετών.
Και προανήγγειλε σκληρή αντιπολίτευση έναντι της κυβέρνησης Τσίπρα, απορρίπτοντας τα συναινετικά ανοίγματα του προκατόχου του και της λεγόμενης «καραμανλικής» πτέρυγας του κόμματος, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να μην ψηφίσει τον κ. Παυλόπουλο για Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Υπήρξε επίσης ο μόνος από τους υποψήφιους προέδρους της ΝΔ που υπερψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης, ένα θεωρούμενο κόκκινο πανί για συντηρητικούς ψηφοφόρους.
Υπήρξε επίσης ο μόνος από τους υποψήφιους προέδρους της ΝΔ που υπερψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης, ένα θεωρούμενο κόκκινο πανί για συντηρητικούς ψηφοφόρους
Το εκλογικό αποτέλεσμα απέδειξε ότι η πλειοψηφία των οπαδών του κόμματος ενέκρινε αυτές τις πολιτικές και ο κ. Μητσοτάκης από θεωρούμενος ο σίγουρα χαμένος της αναμέτρησης έγινε ο αδιαμφισβήτητος νικητής.
Η σημερινή πορεία της Νέας Δημοκρατίας πέρασε από τους ακόλουθους σταθμούς:
Στις Ευρωεκλογές του Μαϊου 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε 26,60% και η Νέα Δημοκρατία 22,71%.
Στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 το αποτέλεσμα ήταν 36,34% έναντι 27,81% υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε με 35,46% έναντι 28,10% της Νέας Δημοκρατίας.
Τέλος στο δημοψήφισμα του 2015 το «Όχι» του κ. Τσίπρα επικράτησε με 61,31% έναντι του 38,69% του «Ναι» του κ. Σαμαρά, γεγονός που οδήγησε τον τελευταίο και σε παραίτηση.
Είναι φανερό ότι αυτή η σταθερά εμφανιζόμενη διαφορά της τάξεως των τεσσάρων έως οκτώ μονάδων δεν έγινε δυνατόν να ανατραπεί ούτε από τον κ. Σαμαρά ούτε στη συνέχεια από τον κ. Μεϊμαράκη.
Και τούτο παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα απέτυχε σε όλα τα επίπεδα, βαρύνεται με το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls, το τραγελαφικό δημοψήφισμα, την ασυνάρτητη και καταστροφική διαπραγμάτευση με τους δανειστές, την οπισθοδρόμηση της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα, τον ανερυθρίαστο νεποτισμό, τα πρόσωπα τύπου Βαρουφάκη ή Κωνσταντοπούλου και πολλά πολλά άλλα.
Ίσως διότι ο κ. Σαμαράς έστρεψε τη Νέα Δημοκρατία προς ένα είδος ακροδεξιού εθνολαϊκισμού ανάμικτο όμως και με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του μνημονίου, που οδήγησε τους οπαδούς της στη παραζάλη και το κόμμα στα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας του.
Ίσως διότι ο κ. Μεϊμαράκης προσπάθησε, στο μικρό χρονικό διάστημα που βρέθηκε στην ηγεσία, απλώς και μόνο να ισοσταθμίσει τα δεδομένα αυτά με δόσεις κλασσικής λαϊκής δεξιάς. Κατάφερε έτσι να αποτρέψει τη διάσπαση ή και τη διάλυση της Νέας Δημοκρατίας αλλά όχι και να ανεβάσει τα ποσοστά της.
Έχουμε δηλαδή δύο πολιτικές συνταγές, που για διάφορους και διαφορετικούς λόγους απορρίφθηκαν από το εκλογικό σώμα σε διαδοχικές αναμετρήσεις.
Τώρα ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κέρδισε τη μάχη της ηγεσίας με διαφορετική συνταγή, με το προφίλ μιάς κεντροδεξιάς φιλελεύθερης πολιτικής, που απορρίπτει τον λαϊκισμό και με το πρόσωπο ενός πολιτικού που δεν ψεύδεται και δηλώνει ανοικτά τι και ποιος είναι.
Είναι έτσι φανερό λοιπόν ότι η Νέα Δημοκρατία εισέρχεται σε μία νέα εποχή με τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στην εποχή της ανασυγκρότησης του κόμματος με κεντροδεξιό φιλελεύθερο πρόσημο.
Και στον αριστεροδεξιό εθνολαϊκισμό ο νέος πρόεδρος αντιπαραθέτει τη δική του πρόταση γιά έξοδο από τη κρίση, η οποία δεν υπόσχεται εύκολες λύσεις ούτε αποκρύπτει τις υπάρχουσες σήμερα και στο άμεσο μέλλον δυσκολίες.
Αποτελεί τη πρώτη καθαρή ήττα του ενδημικού τα τελευταία χρόνια σε όλα τα κόμματα λαϊκισμού
Το γεγονός ότι επικράτησε αυτή η πολιτική πλατφόρμα του ρεαλισμού μεταξύ των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας είναι εξαιρετικά θετικό.
Κυρίως διότι αποτελεί τη πρώτη καθαρή ήττα του ενδημικού τα τελευταία χρόνια σε όλα τα κόμματα λαϊκισμού αλλά και διότι εμφανίζει ένα εκλογικό σώμα που δεν ανέχεται πλέον να το εξαπατούν.
Αν επικρατήσει παρόμοια λογική συνολικά στους ψηφοφόρους και άλλων κομμάτων είναι πιθανό να βρεθούμε επιτέλους στην αρχή της εξόδου από τη κρίση.
Υπό την έννοια αυτή η επικράτηση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη αποτελεί ένα γενικότερο ενθαρρυντικό μήνυμα ότι μπορεί να βρισκόμαστε στην αρχή της εξόδου από τη παγίδα του γενικευμένου αριστεροδεξιού λαϊκισμού, που κατέστρεψε αυτή τη χώρα και οδήγησε στο σημερινό κατάντημα.