Πρώτα φυσικά πρέπει να αποφασίσουμε να ψηφίσουμε, πριν αποφασίσουμε ποιον ή ποια να ψηφίσουμε. Γιατί δεν βλέπω και τεράστιο ενθουσιασμό κι ας έχουμε ο καθένας 5-6 υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους στο περιβάλλον μας. Τους οποίους a propos θαυμάζω για τον ενθουσιασμό, το κουράγιο και την ενέργειά τους, αν και όχι για τα συνθήματά τους (και την πρωτοτυπία τους). Και ας μην προλαβαίνω επίσης να σβήνω τα μηνύματα στο messenger. Η μήπως είναι η φιλοδοξία πίσω από τους χιλιάδες υποψηφίους με τα γυαλιστερά πρόσωπα στα φειγ βολάν που έχουν πλημμυρίσει τις εισόδους στις πολυκατοικίες; Φοβάμαι το δεύτερο, αλλά ούτε και αυτό είναι προς ψόγο. Η φιλοδοξία είναι η κινητήριος δύναμη στην πολιτική.
Και τι ψηφίζουμε; Θεωρητικά ψηφίζουμε τους καλύτερους, αφού από τις επιλογές μας κρίνεται και η καθημερινότητά μας. Πόσο μάλλον σε εποχές κλιματικής κρίσης. Αλλά αυτό υποτίθεται ισχύει και για τις βουλευτικές εκλογές και στο πρόσφατο παρελθόν δεν νομίζω να κάναμε και πάντα "διάνα". Υπάρχει και το ιδεολογικό- πολιτικό, υπάρχει το ταυτοτικό, υπάρχει και το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε στην κυβέρνηση ή στην ηγεσία του κόμματος που ψηφίζουμε στις εκλογές. Μπέρδεμα.
Σε αυτές τις εκλογές όμως, υποτίθεται ότι έχουμε την ευκαιρία να επιλέξουμε όντως τους καλύτερους, αδιαφορώντας για τις πολιτικές επιπτώσεις. Η κυβέρνηση ψηφίστηκε πριν από μερικούς μήνες, ακόμα και απώλειες να έχει- καθόλου απίθανο αλλά όχι και το ισχυρότερο σενάριο- δεν θα αλλάξουν τις ισορροπίες. Ας διαλέξουμε λοιπόν τους ικανότερους. Αλλωστε το μήνυμα δυσαρέσκειας για τις επιδόσεις της στις φωτιές και τις πλημμύρες η κυβέρνηση το πήρε. Το ομολόγησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, φάνηκε και στις δημοσκοπήσεις. Και ας μην άλλαξε η πρόθεση ψήφου.
Και πώς διαλέγουμε τους καλύτερους; Φοβάμαι ότι η άσκηση είναι πιο δύσκολη απ΄ότι φαίνεται, αφού η εικόνα των υποψηφίων διυλίζεται και χρωματίζεται από τις πολιτικές μας απόψεις και τα συν και τα πλην των υποψηφίων μετράνε διαφορετικά, ανάλογα με τις πεποιθήσεις μας. Ο Μπακογιάννης για παράδειγμα είναι καλός δήμαρχος, όπως διερωτάτο στο capital προχθές ο Ηλίας Ψυχογιός; Είναι η ταλαιπωρία του Μεγάλου Περιπάτου, το κριτήριο με το οποίο θα ψηφίσουμε; Πώς διαμορφώνεται η άποψή μας; Εχουμε ιδίαν αντίληψη ή βασιζόμαστε στα media που παρακολουθούμε και στα μηνύματα που λαμβάνουμε στα social από τους δικούς μας;
Πόσοι από εμάς, ακόμα και από εμάς που ζούμε στο κέντρο της πόλης, έχουμε δει τα μικρά πάρκα που (διαβάζω…) έχει δημιουργήσει ο Δήμαρχος σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας; Η να πιστέψουμε καλύτερα τον Χάρη Δούκα που υπόσχεται να φυτέψει χιλιάδες δένδρα στην Αθήνα; Χαρδαλιάς ή Ιωακειμίδης; Χαρδαλιάς γιατί έδειξε μεγάλες ικανότητες σε κρίσεις όπως η πανδημία ή Ιωακειμίδης γιατί έχει γνώση της τοπικής αυτοδιοίκησης και ένα έργο στις γειτονιές που θήτευσε ως Δήμαρχος;
Μήπως καλύτερα να εμπιστευθούμε το ένστικτό μας για την προσωπικότητα ενός εκάστου; Άλλη δυσκολία αυτή. Να διαλέξουμε τον φιλικό και προσηνή Κώστα Μπακογιάννη ή τον τεχνοκράτη, σοβαρό και αξιοπρεπή Χάρη Δούκα; Γιατί, μήπως ο Κώστας Ζαχαριάδης δεν είναι ένα από τα συμπαθέστερα πρόσωπα εντός του ΣΥΡΙΖΑ;
Μήπως αυτό δεν είναι όμως αξιόπιστο κριτήριο; Ολοι χαμογελάνε στις αφίσες. Και πόσους σπουδαίους ανθρώπους με μεγάλο έργο γνωρίζετε, που όμως ήταν άθλιοι σαν προσωπικότητες και σαν χαρακτήρες; Δήμαρχο ψηφίζουμε άλλωστε, δεν διαλέγουμε φίλους.
Και από πολιτικά συμπεράσματα; Θα βγουν πολιτικά συμπεράσματα; Υποτίθεται ότι όχι, αφού η λαϊκή εντολή είναι νωπή και κανείς δεν περιμένει μεγάλες ανατροπές, ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ φρέσκος στη δουλειά για να χρεωθεί μια ενδεχόμενη ήττα του κόμματός του και ο Νίκος Ανδρουλάκης σοφά ποιών, είπε ότι το επόμενο τεστ θα είναι οι ευρωεκλογές και οι εθνικές εκλογές και όχι οι δημοτικές.
Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε, αλλά πολιτικά συμπεράσματα θα βγουν. Τυχόν απώλειες της κυβέρνησης, θα είναι ένα ακόμα σήμα κινδύνου προς την πλειοψηφία για τη δυσφορία της κοινής γνώμης και μια ακόμα προειδοποίηση προς τον πρωθυπουργό για τις επιλογές του. Τα μάτια θα είναι στραμμένα κατ΄εξοχήν στη Θεσσαλία. Θα καταφέρει να επανεκλεγεί ο Κώστας Αγοραστός; Κακές επιδόσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ- γεγονός εξαιρετικά πιθανό- θα είναι μια ακόμα επιβεβαίωση ότι ο νέος αρχηγός δεν πείθει. Ωραία τα καλαμπούρια για τα ζώδια και τον Μπάτμαν, ωραία το κοντομάνικα μπλουζάκια, αλλά υποτίθεται ότι με τον νέο αρχηγό το κόμμα θα ανέβαζε στροφές. Αν μείνει στα ίδια, δεν τον βλέπω και πολύ καλά για τη συνέχεια. Και αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε και τον Φίλη. Αν το ΠΑΣΟΚ επιμείνει στη διαχείριση της μιζέριας, που είναι η σημερινή του εικόνα, δύσκολα το βλέπω να κάνει την έκπληξη στις ευρωεκλογές.
Η ισορροπία δυνάμεων στον χώρο της αντιπολίτευσης είναι για πολλούς, το πιο ενδιαφέρων αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής. Θα κερδίσει πόντους ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα νιώσει την ανάσα του ΠΑΣΟΚ; Η θα έχουμε μια από τα ίδια;
Η θα δούμε δηλαδή να επιβεβαιώνεται και στις κάλπες των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, η εικόνα που διαμορφώθηκε στο πολιτικό σκηνικό ήδη από το μακρινό 2016, όταν για πρώτη φορά ήρθε πρώτος στις δημοσκοπήσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης και έκτοτε δεν έχει χάσει ούτε δημοσκόπηση, ούτε εκλογές. Αυτό ναι θα είναι πραγματική έκπληξη κι ας μην εντυπωσιάσει κανέναν…