Τι συμβαίνει στη Βόρεια Κορέα

Η Βόρεια Κορέα δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί. Όσο και αν η Δύση ελπίζει σε μια επανάσταση το καθεστώς της οικογένειας του Κιμ έχει επιβιώσει πολύ περισσότερο από όσο ορισμένοι προέβλεπαν. Ακόμη και σήμερα, δεν εμφανίζει κανένα ίχνος κατάρρευσης, ούτε υπάρχει κάποιο σημάδι που να προοιωνίζεται μαζική εξέγερση στη χώρα.

Πιστεύει κανείς ότι η επιβολή άλλης μιας σειράς κυρώσεων θα κάνει τον ηγέτη της χώρας, τον Κιμ Γιονγκ Ουν, να παραδώσει την εξουσία και θα μετατρέψει τη χώρα σε φιλελεύθερη δημοκρατία; Ή ότι μια επίδειξη των αεροπλανοφόρων της Ουάσιγκτον θα κάνει τον στρατό και το πολιτικό κατεστημένο της Β. Κορέας να παραδοθούν;

Η γελοιοποίηση του Κιμ Γιονγκ Ουν και η προβολή του ως ενός παράξενου ανόητου αποτελεί σημάδι της πεπλανημένης μας προσέγγισης. Το να τον βλέπουμε ως έναν γελοίο είναι λάθος. Όχι επειδή ενδεχομένως να είναι αγενές αλλά επειδή συμβάλει στην μια επικίνδυνη υποτίμηση της ισχύος που διαθέτει. Ο κ. Κιμ κατάφερε να διοικεί τη χώρα του για σχεδόν έξι χρόνια ως ένας σκληρός και ολοκληρωτικός δικτάτορας. Μπορεί να είναι πολλά πράγματα, αλλά δεν είναι ασήμαντος. Οι ηγέτες δεν επιβιώνουν σε τέτοιες περιστάσεις εάν δεν έχουν πολιτικές ικανότητες.

Οι κυρώσεις και οι απειλές δεν έχουν λειτουργήσει στο παρελθόν και πιθανότητα δεν θα λειτουργήσουν ούτε στο μέλλον. Όπως έκαναν ο πατέρας και ο παππούς του, έτσι και ο Κιμ απαντά στην πίεση με πίεση. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η αύξηση στις δοκιμές πυραύλων σημειώθηκε χρονικά μετά την διατύπωση απειλών από τη διοίκηση Τραμπ ότι θα στείλει αεροπλανοφόρα και θα προχωρήσει σε προληπτικά χτυπήματα. Η Βόρεια Κορέα δεν είναι απρόβλεπτη. Είναι η πιο προβλέψιμη χώρα στον κόσμο.

Η Βόρεια Κορέα προχωρά επίσης σε πολύ προσεκτικούς υπολογισμούς. Σημαδεύοντας στις δοκιμές την Ιαπωνία, η Πιονγιάνγκ στέλνει ένα πολύ καθαρό μήνυμα. Εάν επιχειρήσετε να κάνετε προληπτικά χτυπήματα, εμείς θα χτυπήσουμε την Ιαπωνία, πιθανότητα τους 50.000 αμερικανούς στρατιώτες που βρίσκονται στις αμερικανικές βάσεις της χώρας [...]

Τα πυρηνικά όπλα είναι παντελώς άχρηστα για να δημιουργήσουν καταναγκασμό αλλά είναι εξαιρετικά χρήσιμα για τη δημιουργία φοβήτρου. Σχεδιάστηκαν για να διασφαλίσουν την επιβίωση της χώρας και του καθεστώτος. Όσο μεγαλύτερη πίεση ασκούν οι ΗΠΑ στη Βόρεια Κορέα, τόσο πιο πιθανό είναι η χώρα να συνεχίσει να τελειοποιεί τα πυρηνικά της όπλα και τις δοκιμές της [...]

Πριν από 20 χρόνια θα μπορούσε να υπάρξει μια ευκαιρία για να επιτευχθεί μια συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ωστόσο, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Πιονγιάνγκ έχουν χρόνια συλλογής αποδείξεων για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό ότι η άλλη πλευρά δεν τηρεί το λόγο της. Πρόκειται για ένα κλασικό παράδοξο: Οι πράξεις που κάνει η μία πλευρά προκειμένου να γίνει ασφαλής ενεργοποιεί άλλες πράξεις από την άλλη πλευρά κάνοντας εν τέλει και τις δύο πλευρές λιγότερο ασφαλείς.

Εάν υιοθετήσει κανείς αυτήν την απαισιόδοξη προσέγγιση, πώς μπορεί να προχωρήσει;

Τα καλά νέα είναι ότι το φόβητρο λειτουργεί αμφίδρομα. Η Βόρεια Κορέα δεν αποτελεί απειλή για την Νότια Κορέα, για όσο χρόνο η συμμαχία της τελευταίας με τις ΗΠΑ παραμένει ισχυρή. Ο Κιμ Γιονγκ Ουν μπορεί να έχει διάφορα χαρακτηριστικά, όχι όμως αυτοκτονικές τάσεις. Το φόβητρο λοιπόν θα συνεχίσει να λειτουργεί.

Το πρόβλημα όμως με τη Βόρεια Κορέα δεν εξαντλείται στα πυρηνικά. Είναι πολύ μεγαλύτερο. Η χώρα υφίσταται μια ανθρωπιστική καταστροφή. Οι άνθρωποι που επιχειρούν να φύγουν από την χώρα μπορεί να αυξηθούν εάν υπάρξει κρίση. Είναι επίσης μια οικονομική και περιβαλλοντική μαύρη τρύπα που περιορίζει το εμπόριο και την ταξιδιωτική κίνηση στην Βορειοανατολική Ασία. Ενώ οι πολιτικές προκλήσεις που συνοδεύουν τα πυρηνικά όπλα είναι αναπόφευκτες, η Δύση θα πρέπει να συνεχίσει να καταβάλει προσπάθειες για να λύσει και τα υπόλοιπα αυτά θέματα.

Οι πολιτικοί στις ΗΠΑ και στην Νότια Κορέα μπορεί να μην θέλουν να παραδεχθούν ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο της Βόρειας Κορέας αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα. Η ιστορία βέβαια δείχνει ότι η Ουάσιγκτον αλλάζει γνώμη. Οι ΗΠΑ χρειάστηκαν πάνω από μία δεκαετία για να παραδεχθούν ότι η Ινδία και το Πακιστάν διέθεταν πυρηνικά όπλα.

Η Βόρεια Κορέα είναι μια κατηγορία από μόνη της. Αλλά αγνοούμε ότι είναι μια πραγματική χώρα, με λειτουργική διακυβέρνηση. Κάτι που είναι εις βάρος μας. Οι ΗΠΑ πρέπει από τη μία να συμβάλουν στην ανακούφιση των ανθρωπιστικών και οικονομικών προβλημάτων από τη μία, αλλά την ίδια στιγμή, να διατηρήσουν το ισχυρό φόβητρο όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας. Αυτός είναι μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν να προχωρήσουν.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στους New York Times στις 5 Ιουλίου.

O David C. Kang είναι καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια και διευθυντής του Ινστιτούτο Κορεατικών Σπουδών. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «American Grand Strategy and East Asian Security in the 21st Century».

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr